Jobi 6

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Then Job answered and said,

2 “Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,

Oh that my vexation were but weighed, and my calamity laid in the balances together!

3 do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.

For now it would be heavier than the sand of the seas: therefore have my words been rash.

4 Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.

For the arrows of the Almighty are within me, the poison whereof my spirit drinketh up: the terrors of God do set themselves in array against me.

5 Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?

Doth the wild ass bray when he hath grass? or loweth the ox over his fodder?

6 A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?

Can that which hath no savour be eaten without salt? or is there any taste in the white of an egg?

7 Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.

My soul refuseth to touch [them]; they are as loathsome meat to me.

8 Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!

Oh that I might have my request; and that God would grant [me] the thing that I long for.

9 Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!

Even that it would please God to crush me; that he would let loose his hand, and cut me off!

10 Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.

Then should I yet have comfort; yea, I would exult in pain that spareth not: for I have not denied the words of the Holy One.

11 Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?

What is my strength, that I should wait? and what is mine end, at I should be patient?

12 Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?

Is my strength the strength of stones? or is my flesh of brass?

13 A s’jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?

Is it not that I have no help in me, and that effectual working is driven quite from me?

14 Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.

To him that is ready to faint kindness [should be shewed] from his friend; even to him that forsaketh the fear of the Almighty.

15 Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.

My brethren have dealt deceitfully as a brook, as the channel of brooks that pass away;

16 Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,

Which are black by reason of the ice, [and] wherein the snow hideth itself:

17 por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.

What time they wax warm, they vanish: when it is hot, they are consumed out of their place.

18 Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.

The caravans [that travel] by the way of them turn aside; they go up into the waste, and perish.

19 Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,

The caravans of Tema looked, the companies of Sheba waited for them.

20 por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.

They were ashamed because they had hoped; they came thither, and were confounded.

21 Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.

For now ye are nothing; ye see a terror, and are afraid.

22 A ju kam thënë vallë: “Më jepni diçka” o “më bëni një dhuratë nga pasuria juaj”,

Did I say, Give unto me? or, offer a present for me of your substance?

23 ose “liromëni nga duart e armikut”, ose “më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën”?

Or, Deliver me from the adversary’s hand? or, Redeem me from the hand of the oppressors?

24 Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.

Teach me, and I will hold my peace: and cause me to understand wherein I have erred.

25 Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?

How forcible are words of uprightness! but what doth your arguing reprove?

26 Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?

Do ye imagine to reprove words? seeing that the speeches of one that is desperate are as wind.

27 Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.

Yea, ye would cast [lots] upon the fatherless, and make merchandise of your friend.

28 Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.

Now therefore be pleased to look upon me; for surely I shall not lie to your face.

29 Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.

Return, I pray you, let there be no injustice; yea, return again, my cause is righteous.

30 A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?”.

Is there injustice on my tongue? cannot my taste discern mischievous things?