Jobi 6
1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:
Then Job answered and said:
2 “Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,
O that my grief were weighed thoroughly! That my calamities were put together in the balance!
3 do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.
Surely they would be heavier than the sand of the sea; On this account were my words rash.
4 Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.
For the arrows of the Almighty have pierced me; Their poison drinketh up my spirit; The terrors of God set themselves in array against me.
5 Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?
Doth the wild ass bray in the midst of grass? Or loweth the ox over his fodder?
6 A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?
Can that which is unsavory be eaten without salt? Is there any taste in the white of an egg?
7 Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.
That which my soul abhorreth to touch Hath become my loathsome food.
8 Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!
O that I might have my request, And that God would grant me that which I long for!
9 Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!
That it would please God to destroy me; That he would let loose his hand, and make an end of me!
10 Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.
Yet it should still be my consolation, Yea, in unsparing anguish I would exult, That I have not denied the commands of the Holy One.
11 Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?
What is my strength, that I should hope? And what mine end, that I should be patient?
12 Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?
Is my strength the strength of stones? Or is my flesh brass?
13 A s’jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?
Alas, there is no help within me! Deliverance is driven from me!
14 Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.
To the afflicted, kindness should be shown by a friend; Else he casteth off the fear of the Almighty.
15 Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.
But my brethren are faithless like a brook; Like streams of the valley that pass away;
16 Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,
Which are turbid by reason of the ice, And the snow, which hideth itself in them.
17 por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.
As soon as they flow forth, they vanish; When the heat cometh, they are dried up from their place.
18 Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.
The caravans turn aside to them on their way; They go up into the desert, and perish.
19 Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,
The caravans of Tema look for them; The companies of Sheba expect to see them;
20 por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.
They are ashamed that they have relied on them; They come to their place, and are confounded.
21 Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.
So ye also are nothing; Ye see a terror, and shrink back.
22 A ju kam thënë vallë: “Më jepni diçka” o “më bëni një dhuratë nga pasuria juaj”,
Have I said, Bring me gifts? Or, Give a present for me out of your substance?
23 ose “liromëni nga duart e armikut”, ose “më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën”?
Or, Deliver me from the enemy's hand? Or, Rescue me from the hand of the violent?
24 Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.
Convince me, and I will hold my peace; Cause me to understand wherein I have erred.
25 Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?
How powerful are the words of truth! But what do your reproaches prove?
26 Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?
Do ye mean to censure words? The words of a man in despair are but wind.
27 Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.
Truly ye spread a net for the fatherless; Ye dig a pit for your friend.
28 Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.
Look now upon me, I pray you; For to your very face can I speak falsehood?
29 Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.
Return, I pray, and let there be no unfairness; Yea, return; —still is my cause righteous.
30 A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?”.
Is there iniquity on my tongue? Cannot my taste discern what is sinful?
