Jobi 6

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

But Job answered, and said:

2 “Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,

O that my sins, whereby I have deserved wrath, and the calamity that I suffer, were weighed in a balance.

3 do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.

As the sand of the sea this would appear heavier: therefore my words are full of sorrow:

4 Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.

For the arrows of the Lord are in me, the rage whereof drinketh up my spirit, and the terrors of the Lord war against me.

5 Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?

Will the wild ass bray when he hath grass? or will the ox low when he standeth before a full manger?

6 A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?

Or can an unsavoury thing be eaten, that is not seasoned with salt? or can a man taste that which when tasted bringeth death?

7 Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.

The things which before my soul would not touch, now, through anguish are my meats.

8 Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!

Who will grant that my request may come: and that God may give me what I look for?

9 Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!

And that he that hath begun may destroy me, that he may let loose his hand, and cut me off?

10 Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.

And that this may be my comfort, that afflicting me with sorrow, he spare not, nor I contradict the words of the Holy One.

11 Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?

For what is my strength, that I can hold out? or what is my end that I should keep patience?

12 Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?

My strength is not the strength of stones, nor is my flesh of brass.

13 A s’jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?

Behold there is no help for me in myself, and my familiar friends also are departed from me.

14 Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.

He that taketh away mercy from his friend, forsaketh the fear of the Lord.

15 Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.

My brethren have passed by me, as the torrent that passeth swiftly in the valleys.

16 Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,

They that fear the hoary frost, the snow shall fall upon them.

17 por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.

At the time when they shall be scattered they shall perish: and after it groweth hot they shall be melted out of their place.

18 Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.

The paths of their steps are entangled: they shall walk in vain, and shall perish.

19 Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,

Consider the paths of Thema, the ways of Saba, and wait a little while.

20 por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.

They are confounded, because I have hoped: they are come also even unto me, and are covered with shame.

21 Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.

Now you are come: and now seeing my affliction you are afraid.

22 A ju kam thënë vallë: “Më jepni diçka” o “më bëni një dhuratë nga pasuria juaj”,

Did I say: Bring to me, and give me of your substance?

23 ose “liromëni nga duart e armikut”, ose “më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën”?

Or deliver me from the hand of the enemy, and rescue me out of the hand of the mighty?

24 Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.

Teach me, and I will hold my peace: and if I have been ignorant in any thing, instruct me.

25 Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?

Why have you detracted the words of truth, whereas there is none of you that can reprove me?

26 Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?

You dress up speeches only to rebuke, and you utter words to the wind.

27 Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.

You rush in upon the fatherless, and you endeavour to overthrow your friend.

28 Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.

However finish what you have begun, give ear, and see whether I lie.

29 Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.

Answer, I beseech you, without contention: and speaking that which is just, judge ye.

30 A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?”.

And you shall not And iniquity in my tongue, neither shall folly sound in my mouth.