Jobi 6

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

And Job answered and said,

2 “Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,

Oh that my grief were thoroughly weighed, and all my calamity laid in the balances!

3 do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.

For now it would be heavier than the sand of the seas; therefore my words are vehement.

4 Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.

For the arrows of the Almighty are within me, their poison drinketh up my spirit: the terrors of God are arrayed against me.

5 Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?

Doth the wild ass bray by the grass? loweth an ox over his fodder?

6 A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?

Shall that which is insipid be eaten without salt? Is there any taste in the white of an egg?

7 Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.

What my soul refuseth to touch, that is as my loathsome food.

8 Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!

Oh that I might have my request, and that God would grant my desire!

9 Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!

And that it would please God to crush me, that he would let loose his hand and cut me off!

10 Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.

Then should I yet have comfort; and in the pain which spareth not I would rejoice that I have not denied the words of the Holy One.

11 Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?

What is my strength, that I should hope? and what is mine end, that I should have patience?

12 Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?

Is my strength the strength of stones? is my flesh of brass?

13 A s’jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?

Is it not that there is no help in me, and soundness is driven away from me?

14 Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.

For him that is fainting kindness [is meet] from his friend; or he forsaketh the fear of the Almighty.

15 Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.

My brethren have dealt deceitfully as a stream, as the channel of streams which pass away,

16 Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,

Which are turbid by reason of the ice, in which the snow hideth itself:

17 por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.

At the time they diminish, they are dried up; when heat affecteth them, they vanish from their place:

18 Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.

They wind about in the paths of their course, they go off into the waste and perish.

19 Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,

The caravans of Tema looked, the companies of Sheba counted on them:

20 por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.

They are ashamed at their hope; they come thither, and are confounded.

21 Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.

So now ye are nothing; ye see a terrible object and are afraid.

22 A ju kam thënë vallë: “Më jepni diçka” o “më bëni një dhuratë nga pasuria juaj”,

Did I say, Bring unto me, and make me a present from your substance?

23 ose “liromëni nga duart e armikut”, ose “më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën”?

Or, rescue me from the hand of the oppressor, and redeem me from the hand of the violent?

24 Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.

Teach me, and I will hold my tongue; and cause me to understand wherein I have erred.

25 Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?

How forcible are right words! but what doth your upbraiding reprove?

26 Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?

Do ye imagine to reprove words? The speeches of one that is desperate are indeed for the wind.

27 Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.

Yea, ye overwhelm the fatherless, and dig [a pit] for your friend.

28 Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.

Now therefore if ye will, look upon me; and it shall be to your face if I lie.

29 Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.

Return, I pray you, let there be no wrong; yea, return again, my righteousness shall be in it.

30 A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?”.

Is there wrong in my tongue? cannot my taste discern mischievous things?