Jobi 6
1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:
But Job, responding, said:
2 “Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,
I wish that my sins, for which I deserve wrath, and the calamity that I endure, were weighed out on a balance.
3 do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.
Compared to the sand of the sea, they would appear heavier, and so my words are full of sorrow.
4 Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.
For the arrows of the Lord are in me, my spirit drinks of their indignation, and the terrors of the Lord are soldiers against me.
5 Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?
Will the wild ass bray when he has grass? Or will the ox bellow when he stands before a full manger?
6 A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?
Or can one eat bland food, which is not seasoned with salt? Or can anyone taste that which, if tasted, causes death?
7 Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.
The things that my soul was unwilling to touch before, now, because of anguish, are my foods.
8 Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!
Who will grant that my petition may arrive and that God may bestow on me what I expect,
9 Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!
and that he who, at first, had crushed me, will let loose his hand and cut me down?
10 Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.
And may this be my consolation, that in afflicting me with sorrow, although he might not be lenient with me, I still do not contradict the words of the Holy One.
11 Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?
For what is my strength, that I may continue? Or what is my goal, so that I may act patiently?
12 Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?
My strength is not the strength of stones, nor is my flesh made of bronze.
13 A s’jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?
Behold, there is no help for me in myself, and my loved ones also have withdrawn from me.
14 Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.
He who takes away mercy from his friend, abandons the fear of the Lord.
15 Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.
My brethren have disregarded me, like a torrent that passes swiftly through the steep valleys.
16 Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,
Those who fear frost, snow will rush over them.
17 por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.
At that time, when they are scattered, they will perish, and when it becomes hot, they will be freed from their place.
18 Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.
The paths of their steps are entangled; they will walk in vain and will perish.
19 Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,
Consider the paths of Thema, the ways of Saba, and wait a little while.
20 por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.
They have been thrown into confusion, just as I had hoped; they have even come to me and are overwhelmed with shame.
21 Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.
Now you have arrived, and merely by seeing my affliction, you are afraid.
22 A ju kam thënë vallë: “Më jepni diçka” o “më bëni një dhuratë nga pasuria juaj”,
Did I say: “Bring to me and give to me from your necessities?”
23 ose “liromëni nga duart e armikut”, ose “më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën”?
or, “Free me from the hand of the enemy and rescue me from the hand of the strong?”
24 Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.
Teach me, and I will be silent, and if by chance I have been ignorant of anything, instruct me.
25 Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?
Why have you diminished the words of truth, when there is none of you who is able to offer proof against me?
26 Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?
You prepare speeches as so much noise, and you offer words into the wind.
27 Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.
You encroach upon the orphan, and you strive to undermine your friend.
28 Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.
Such is true, so finish what you have begun. Listen closely, and see if I lie.
29 Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.
Respond, I beg you, without contention, and, speaking what is just, pass judgment.
30 A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?”.
And you will not find iniquity on my tongue, nor will foolishness resound in my throat.
