Jobi 6

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

But Job answered and said,

2 “Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,

Oh that one would indeed weigh the wrath that is upon me, and take up my griefs in a balance together!

3 do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.

And verily they would be heavier than the sand by the seashore: but, as it seems, my words are vain.

4 Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.

For the arrows of the Lord are in my body, whose violence drinks up my blood: whenever I am going to speak, they pierce me.

5 Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?

What then? will the wild ass bray for nothing, if he is not seeking food? or again, will the ox low at the manger, when he has a fodder?

6 A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?

Shall bread be eaten without salt? or again, is there taste in empty words?

7 Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.

For my wrath cannot cease; for I perceive my food as the smell of a lion [to be] loathsome.

8 Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!

For oh that he would grant [my desire], and my petition might come, and the Lord would grant my hope!

9 Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!

Let the Lord begin and wound me, but let him not utterly destroy me.

10 Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.

Let the grave be my city, upon the walls of which I have leaped: I will not shrink from it; for I have not denied the holy words of my God.

11 Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?

For what is my strength, that I continue? what is my time, that my soul endures?

12 Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?

Is my strength the strength of stones? or is my flesh of brass?

13 A s’jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?

Or have I not trusted in him? but help is [far] from me.

14 Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.

Mercy has rejected me; and the visitation of the Lord has disregarded me.

15 Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.

My nearest relations have not regarded me; they have passed me by like a failing brook, or like a wave.

16 Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,

They who used to reverence me, now have come against me like snow or congealed ice.

17 por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.

When it has melted at the approach of heat, it is not known what it was.

18 Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.

Thus I also have been deserted of all; and I am ruined, and become an outcast.

19 Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,

Behold the ways of the Thaemanites, ye that mark the paths of the Sabaeans.

20 por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.

They too that trust in cities and riches shall come to shame.

21 Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.

But ye also have come to me without pity; so that beholding my wound ye are afraid.

22 A ju kam thënë vallë: “Më jepni diçka” o “më bëni një dhuratë nga pasuria juaj”,

What? have I made any demand of you? or do I ask for strength from you,

23 ose “liromëni nga duart e armikut”, ose “më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën”?

to deliver me from enemies, or to rescue me from the hand of the mighty ones?

24 Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.

Teach ye me, and I will be silent: if in anything I have erred, tell me.

25 Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?

But as it seems, the words of a true man are vain, because I do not ask strength of you.

26 Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?

Neither will your reproof cause me to cease my words, for neither will I endure the sound of your speech.

27 Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.

Even because ye attack the fatherless, and insult your friend.

28 Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.

But now, having looked upon your countenances, I will not lie.

29 Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.

Sit down now, and let there not be unrighteousness; and unite again with the just.

30 A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?”.

For there is no injustice in my tongue; and does not my throat meditate understanding?