Jobi 6

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Så tog Job til Orde og svarede:

2 “Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,

"Gid man vejed min Harme og vejed min Ulykke mod den!

3 do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.

Thi tungere er den end Havets Sand, derfor talte jeg over mig!

4 Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.

Thi i mig sidder den Almægtiges Pile, min Ånd inddrikker deres Gift; Rædsler fra Gud forvirrer mig.

5 Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?

Skriger et Vildæsel midt i Græsset, brøler en Okse ved sit Foder?

6 A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?

Spiser man ferskt uden Salt, smager mon Æggehvide godt?

7 Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.

Min Sjæl vil ej røre derved, de Ting er som Lugt af en Løve.

8 Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!

Ak, blev mit Ønske dog opfyldt, Gud give mig det, som jeg håber

9 Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!

vilde d dog knuse mig, række Hånden ud og skære mig fra,

10 Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.

så vilde det være min Trøst - jeg hopped af Glæde trods skånselsløs Kval at jeg ikke har nægtet den Helliges Ord.

11 Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?

Hvad er min Kraft, at jeg skal holde ud, min Udgang, at jeg skal være tålmodig?

12 Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?

Er da min Kraft som Stenens, er da mit Legeme Kobber?

13 A s’jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?

Ak, for mig er der ingen Hjælp, hver Udvej lukker sig for mig.

14 Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.

Den, der nægter sin Næste Godhed, han bryder med den Almægtiges Frygt.

15 Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.

Mine Brødre sveg mig som en Bæk, som Strømme, hvis Vand svandt bort,

16 Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,

de, der var grumset af os, og som Sneen gemte sig i,

17 por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.

men som svandt ved Solens Glød, tørredes sporløst ud i Hede;

18 Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.

Karavaner bøjer af fra Vejen, drager op i Ørkenen og går til Grunde;

19 Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,

Temas Karavaner spejder, Sabas Rejsetog håber på dem,

20 por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.

men de beskæmmes i deres Tillid, de kommer derhen og skuffes!

21 Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.

Ja, slige Strømme er I mig nu, Rædselen så I og grebes af Skræk!

22 A ju kam thënë vallë: “Më jepni diçka” o “më bëni një dhuratë nga pasuria juaj”,

Har jeg mon sagt: "Giv mig Gaver, løs mig med eders Velstand,

23 ose “liromëni nga duart e armikut”, ose “më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën”?

red mig af Fjendens Hånd, køb mig fri fra Voldsmænds Hånd!"

24 Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.

Lær mig, så vil jeg tie, vis mig, hvor jeg har fejlet!

25 Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?

Redelig Tale, se, den gør Indtryk; men eders Revselse, hvad er den værd?

26 Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?

Er det jer Hensigt at revse Ord? Den fortvivledes Ord er dog Mundsvejr!

27 Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.

Selv om en faderløs kasted I Lod og købslog om eders Ven.

28 Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.

Men vilde I nu dog se på mig! Mon jeg lyver jer op i Ansigtet?

29 Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.

Vend jer hid, lad der ikke ske Uret, vend jer, thi end har jeg Ret!

30 A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?”.

Er der Uret på min Tunge, eller skelner min Gane ej, hvad der er ondt?