Jobi 6

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Odpovídaje pak Job, řekl:

2 “Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,

Ó kdyby pilně zváženo bylo hořekování mé, a bída má na váze aby spolu vyzdvižena byla.

3 do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.

Jistě že by se nad písek mořský těžší ukázala, pročež mi se i slov nedostává.

4 Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.

Nebo střely Všemohoucího vězí ve mně, jejichž jed vysušil ducha mého, a hrůzy Boží bojují proti mně.

5 Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?

Zdaliž řve divoký osel nad mladistvou travou? Řve-liž vůl nad picí svou?

6 A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?

Zdaliž jedí to, což neslaného jest, bez soli? Jest-liž chut v věci slzké?

7 Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.

Ach, kterýchž se ostýchala dotknouti duše má, ty jsou již bolesti těla mého.

8 Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!

Ó by se naplnila žádost má, a aby to, čehož očekávám, dal Bůh,

9 Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!

Totiž, aby se líbilo Bohu setříti mne, vztáhnouti ruku svou, a zahladiti mne.

10 Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.

Neboť mám ještě, čím bych se potěšoval, (ačkoli hořím bolestí, aniž mne Bůh co lituje), že jsem netajil řečí Nejsvětějšího.

11 Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?

Nebo jaká jest síla má, abych potrvati mohl? Aneb jaký konec můj, abych prodlel života svého?

12 Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?

Zdali síla má jest síla kamenná? Zdali tělo mé ocelivé?

13 A s’jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?

Zdaliž pak obrany mé není při mně? Aneb zdravý soud vzdálen jest ode mne,

14 Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.

Proti tomu, jehož lítostivost k bližnímu mizí, a kterýž bázeň Všemohoucího opustil?

15 Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.

Bratří moji zmýlili mne jako potok, pominuli jako prudcí potokové,

16 Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,

Kteříž kalní bývají od ledu, a v nichž se kryje sníh.

17 por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.

V čas horka vysychají; když sucho bývá, mizejí z místa svého.

18 Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.

Sem i tam roztěkají se od toku svého obecného, v nic se obracejí a hynou.

19 Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,

To vidouce houfové jdoucích z Tema, zástupové Sabejských, jenž naději měli v nich,

20 por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.

Zastyděli se, že v nich doufali; nebo přišedše až k nim, oklamáni jsou.

21 Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.

Tak zajisté i vy byvše, ne jste; vidouce potření mé, děsíte se.

22 A ju kam thënë vallë: “Më jepni diçka” o “më bëni një dhuratë nga pasuria juaj”,

Zdali jsem řekl: Přineste mi, aneb z zboží svého udělte darů pro mne?

23 ose “liromëni nga duart e armikut”, ose “më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën”?

Aneb: Vysvoboďte mne z ruky nepřítele, a z ruky násilníků vykupte mne?

24 Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.

Poučte mne, a budu mlčeti, a v čem bych bloudil, poslužte mi k srozumění.

25 Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?

Ó jak jsou pronikavé řeči upřímé! Ale co vzdělá obviňování vaše?

26 Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?

Zdali jen z slov mne viniti myslíte, a převívati řeči choulostivého?

27 Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.

Také i na sirotka se obořujete, anobrž jámu kopáte příteli svému.

28 Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.

A protož nyní chtějtež popatřiti na mne, a suďte, klamám-liť před oblíčejem vaším.

29 Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.

Napravte se, prosím, nechť není nepravostí; napravte se, pravím, a tak poznáte, žeť jest spravedlnost v té řeči mé.

30 A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?”.

A jest-li na jazyku mém nepravost, neměl-liž bych, čitedlen býti bíd?