Jobi 6

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

A Job progovori i reče:

2 “Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,

“O, kad bi se jad moj izmjeriti mog'o, a nevolje moje stavit' na tezulju!

3 do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.

Teže one jesu od sveg pijeska morskog, i stoga mi riječi zastraniti znaju.

4 Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.

Strijele Svesilnoga u mojem su mesu, ljuti otrov njihov ispija mi dušu, Božje se strahote oborile na me.

5 Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?

TÓa, kraj svježe trave njače li magarac, muče li goveče kraj punih jasala?

6 A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?

Zar hranu bljutavu jedemo bez soli? Zar kakove slasti ima u bjelancu?

7 Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.

Al' ono što mi se gadilo dotaći, to mi je sada sva hrana u bolesti.

8 Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!

O, da bi se molba moja uslišala, da mi Bog ispuni ono čem se nadam!

9 Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!

O, kada bi me Bog uništiti htio, kada bi mahnuo rukom da me satre!

10 Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.

Za mene bi prava utjeha to bila, klicati bih mog'o u mukama teškim što se ne protivljah odluci Svetoga.

11 Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?

Zar snage imam da mogu čekati? Radi kakve svrhe da ja duže živim?

12 Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?

Zar je snaga moja k'o snaga kamena, zar je tijelo moje od mjedi liveno?

13 A s’jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?

Na što se u sebi osloniti mogu? Zar mi svaka pomoć nije uskraćena?

14 Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.

Tko odbija milost bližnjemu svojemu, prezreo je strah od Boga Svesilnoga.

15 Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.

Kao potok me iznevjeriše braća, kao bujice zimske svoje korito.

16 Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,

Od leda mutne vode im se nadimlju, 'bujaju od snijega što se topit' stao;

17 por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.

al u doba sušno naskoro presahnu, od žege ishlape tada iz korita.

18 Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.

Karavane zbog njih skreću sa putova, u pustinju zađu i u njoj se gube.

19 Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,

Karavane temske očima ih traže, putnici iz Šebe nadaju se njima.

20 por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.

A kad do njih dođu, nađu se u čudu, jer su se u nadi svojoj prevarili.

21 Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.

U ovom ste času i vi meni takvi: vidjeste strahotu pa se preplašiste.

22 A ju kam thënë vallë: “Më jepni diçka” o “më bëni një dhuratë nga pasuria juaj”,

Rekoh li vam možda: 'Darujte mi štogod, poklonite nešto od svojega blaga;

23 ose “liromëni nga duart e armikut”, ose “më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën”?

iz šake dušmanske izbavite mene, oslobodite me silnikova jarma?'

24 Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.

Vi me poučite, pa ću ušutjeti, u čem je moj prijestup, pokažite meni.

25 Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?

O, kako su snažne besjede iskrene! Al' kamo to vaši smjeraju prijekori?

26 Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?

Mislite li možda prekoriti riječi? TÓa u vjetar ide govor očajnikov!

27 Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.

Nad sirotom kocku zar biste bacali i sa prijateljem trgovali svojim?

28 Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.

U oči me sada dobro pogledajte, paz'te neću li vam slagati u lice.

29 Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.

Povucite riječ! Kakve li nepravde! Povucite riječ, neporočan ja sam!

30 A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?”.

Zar pakosti ima na usnama mojim? Zar nesreću svaku okusio nisam?