Jobi 6

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Job loh a doo tih,

2 “Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,

Ka konoinah ka thuek, ka thuek vetih ka talnah he cooi dongah ka tloeng rhenten koinih.

3 do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.

Tuitunli kah laivin lakah n'nan ngawn coeng. Te dongah ka ol he lawn coeng.

4 Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.

Tlungthang thaltang dongah a sue te ka khuiah ka mueihla loh a mam. Pathen kah hihhamnah loh kai taengah rhong a pai.

5 Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?

Kohong marhang khaw baelhing soah pang tih, vaito te a kamvuelh soah rhung bal nim?

6 A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?

Lungkaeh om kolla ankak a caak tih aiduei dakda dongah a hlihlim om aya?

7 Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.

Amih te ka hinglu loh ben ham a aal tih ka buh khaw kolet la om.

8 Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!

Ka huithuinah he ulong m'paek vetih a thoeng eh? Tedae ka ngaiuepnah he Pathen long ni m'paek eh?

9 Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!

Pathen he mulmet vetih kai he m'phop, a kut a hlam vetih kai m'mueluem mako.

10 Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.

Te vaengah kai ham hloephloeinah om dae lah sue. Te vaengah bungtloh khuiah ka uem mako. Hlangcim te ka phah pawt bangla n'lungma sak pawt mako.

11 Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?

Ka ngaiuep ham ka thadueng khaw menim? Ka hinglu ka hlawt ham ka hmailong khaw menim?

12 Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?

Ka thadueng he lungto thadueng nim? Ka saa he rhohumsen a?

13 A s’jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?

Kai ham he kamah kah bomnah om ngawn pawt tih lungming cueihnah khaw kai lamloh a heh coeng.

14 Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.

Ngaidaeng loh tlungthang hinyahnah a hnoo vaengah pataeng a baerhoep taengkah sitlohnah a dang van.

15 Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.

Ka manuca rhoek khaw soklong bangla la hnukpoh tih sokca soklong bangla kak.

16 Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,

Amih te vueltling loh a nu sak tih vuelsong a yut pah.

17 por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.

Kho a awlh vaengah a bae neh huu tih amah hmuen lamloh kak uh.

18 Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.

A caehlong longpuei a hoi uh tih hinghong la a caeh dongah milh uh.

19 Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,

Tema caehlong kah rhoek loh a paelki uh tih, Sheba lambong amih ham a lamtawn uh.

20 por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.

A pangtung uh dongah yak uh tih a taengla a pawk uh akhaw a hmai tal.

21 Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.

A taengah a hong la na om uh van coeng dongah rhihkoi na hmuh vaengah na rhih uh.

22 A ju kam thënë vallë: “Më jepni diçka” o “më bëni një dhuratë nga pasuria juaj”,

“Kai taengah m'pae uh lamtah na thadueng lamloh kai hamla kapbaih pae uh.

23 ose “liromëni nga duart e armikut”, ose “më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën”?

Rhal kut lamloh kai n'loeih sak lamtah hlanghaeng kut lamloh kai n'lat uh,” ka ti noek a?

24 Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.

Kai n'thuinuet lamtah ka ngam bitni. Metla ka palang khaw kai he m'ming sakuh.

25 Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?

Balae tih hlang dueng ol rhap rhap a cal? Nangmih lamloh a tluung ham khaw balae a tluung?

26 Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?

Olthui te tluung hamla na moeh uh nama? Ol khaw khohli bangla talsae mai pawn ni.

27 Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.

Cadah ham aisat hmulung na naan vetih na hui hamla na tael pah nim?

28 Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.

Tedae mulmet uh laeh, kai taengla mael uh. Nangmih maelhmai ah ka laithae nim?

29 Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.

Mael uh laeh, dumlai la om uh boeh, mael uh laeh, koep mael uh laeh. Ka duengnah he a khuiah om.

30 A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?”.

Ka lai dongah dumlai om nim? Ka dang loh talnah yakming pawt maco.