Jobi 6

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

А Иов в отговор рече:

2 “Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,

Дано само би се претеглила моята печал, И злополуката ми да би се турила срещу нея на везните!

3 do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.

Понеже сега би била по-тежка от морския пясък; Затова думите ми са били необмислени.

4 Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.

Защото стрелите на Всемогъщия са вътре в мене, Чиято отрова духът ми изпива; Божиите ужаси се опълчват против мене.

5 Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?

Реве ли дивият осел, когато има трева? Или мучи ли волът при яслите?

6 A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?

Яде ли се блудкавото без сол? Или има ли вкус в белтъка на яйцето?

7 Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.

Душата ми се отвращава да ги допре; Те ми станаха като омразно ястие.

8 Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!

Дано получех това, което прося, И Бог да ми дадеше онова, за което копнея!

9 Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!

Да благоволеше Бог да ме погуби, Да пуснеше ръката Си та ме посече!

10 Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.

Но, това ще ми бъда за утеха, (Да! ще се утвърдя всред скръб, която не ме жали). Че аз не утаих думите на Светия.

11 Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?

Каква е силата та да чакам? И каква е сетнината ми та да издържа?

12 Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?

Силата ми сила каменна ли е? Или месата ми са медни?

13 A s’jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?

Не изчезна ли в мене помощта ми? И не отдалечи ли се от мене избавлението?

14 Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.

На оскърбения трябва да се покаже съжаление от приятеля му, Даже ако той е оставил страха от Всемогъщия.

15 Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.

Братята ми ме измамиха като поток; Преминаха като течение на потоци,

16 Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,

Които се мътят от леда, И в които се топи снегът;

17 por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.

Когато се стоплят изчезват; Когато настане топлина изгубват се от мястото си;

18 Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.

Керваните, като следват по криволиченията им, Пристигат в пустота и се губят;

19 Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,

Теманските кервани прегледваха; Шевските пътници ги очакваха;

20 por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.

Излъгаха се в надеждата си; Дойдоха там и се посрамиха;

21 Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.

Сега и вие сте така никакви; Видяхте ужас, и се уплашихте.

22 A ju kam thënë vallë: “Më jepni diçka” o “më bëni një dhuratë nga pasuria juaj”,

Рекох ли аз: Донесете ми? Или: Дайте ми подарък от имота си?

23 ose “liromëni nga duart e armikut”, ose “më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën”?

Или: Отървете ме от ръката на неприятеля? Или: Откупете ме от ръката на насилниците?

24 Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.

Научете ме, и аз ще млъкна; И покажете ми в що съм съгрешил.

25 Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?

Колко са силни справедливите думи! Но вашите доводи що изобличават?

26 Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?

Мислите ли да изобличите думи, Когато думите на човек окаян са като вятър?

27 Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.

Наистина вие бихте впримчили сирачето, Бихте копали яма на неприятеля си.

28 Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.

Сега, прочее, благоволете да ме погледнете, Защото ще стане явно пред вас ако аз лъжа

29 Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.

Повърнете се, моля; нека не става неправда; Да! повърнете се пак; касае се до правдивостта ми.

30 A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?”.

Има ли неправда в езика ми? Не може ли небцето ми да познае лошото?