Jobi 5
1 “Bërtit, pra! A ka vallë ndonjë që të përgjigjet? Kujt prej shenjtorëve do t’i drejtohesh?
“Haydi çağır, seni yanıtlayan çıkacak mı? Meleklerin hangisine yöneleceksin?
2 Zemërimi në fakt e vret të pamendin dhe zilia e vret budallanë.
Aptalı üzüntü öldürür, Budalayı kıskançlık bitirir.
3 E kam parë të pamendin të lëshojë rrënjë, por shumë shpejt e mallkova banesën e tij.
Ben aptalın kök saldığını görünce, Hemen yurduna lanet ettim.
4 Bijtë e tij nuk kanë asnjë siguri, janë të shtypur te porta, dhe nuk ka njeri që t’i mbrojë.
Çocukları güvenlikten uzak, Mahkeme kapısında ezilir, Savunan çıkmaz.
5 I urituri përpin të korrat e tij, ia merr edhe sikur të jenë midis gjembave, dhe një lak përpin pasurinë e tij.
Ürününü açlar yer, Dikenler arasındakini bile toplarlar; Mallarını susamışlar yutmak ister.
6 Sepse shpirtligësia nuk del nga pluhuri dhe mundimi nuk mbin nga toka;
Çünkü dert topraktan çıkmaz, Sıkıntı yerden bitmez.
7 por njeriu lind për të vuajtur, ashtu si shkëndija për t’u ngjitur lart.
Havaya uçuşan kıvılcımlar gibi Sıkıntı çekmek için doğar insan.
8 Por unë do të kërkoja Perëndinë, dhe Perëndisë do t’i besoja çështjen time,
“Oysa ben Tanrı'ya yönelir, Davamı O'na bırakırdım.
9 atij që bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të njihen; mrekulli të panumërta,
Anlayamadığımız büyük işler, Sayısız şaşılası işler yapan O'dur.
10 që i jep shiun tokës dhe dërgon ujin në fushat;
Yeryüzüne yağmur yağdırır, Tarlalara sular gönderir.
11 që ngre të varfrit dhe vë në siguri lart ata që vuajnë.
Düşkünleri yükseltir, Yaslıları esenliğe çıkarır.
12 I bën të kota synimet e dinakëve, dhe kështu duart e tyre nuk mund të realizojnë planet e tyre;
Kurnazların oyununu bozar, Düzenlerini gerçekleştiremesinler diye.
13 i merr të urtët në dredhinë e tyre, dhe kështu këshilla e të pandershmëve shpejt bëhet tym.
Bilgeleri kurnazlıklarında yakalar, Düzenbazların oyunu son bulur.
14 Gjatë ditës ata hasin në errësirë, bash në mesditë ecin me tahmin sikur të ishte natë;
Gündüz karanlığa toslar, Öğlen, geceymiş gibi el yordamıyla ararlar.
15 por Perëndia e shpëton nevojtarin nga shpata, nga goja e të fuqishmëve dhe nga duart e tyre.
Yoksulu onların kılıç gibi ağzından Ve güçlünün elinden O kurtarır.
16 Kështu ka shpresë për të mjerin, por padrejtësia ia mbyll gojën atij.
Yoksul umutlanır, Haksızlık ağzını kapar.
17 Ja, lum njeriu që Perëndia dënon; prandaj ti mos e përbuz ndëshkimin e të Plotfuqishmit;
“İşte, ne mutlu Tanrı'nın eğittiği insana! Bu yüzden Her Şeye Gücü Yeten'in yola getirişini küçümseme.
18 sepse ai e bën plagën, dhe pastaj e fashon, plagos, por duart e tij shërojnë.
Çünkü O hem yaralar hem sarar, O incitir, ama elleri sağaltır.
19 Nga gjashtë fatkeqësi ai do të të çlirojë, po, në të shtatën e keqja nuk do të të prekë.
Altı kez sıkıntıya düşsen seni kurtarır, Yedinci kez de sana zarar vermez.
20 Në kohë zie do të të shpëtojë nga vdekja, në kohë lufte nga forca e shpatës.
Kıtlıkta ölümden, Savaşta kılıçtan seni O koruyacak.
21 Do t’i shpëtosh fshikullit të gjuhës, nuk do të trembesh kur të vijë shkatërrimi.
Kamçılayan dillerden uzak kalacak, Yıkım gelince korkmayacaksın.
22 Do të qeshësh me shkatërrimin dhe me zinë, dhe nuk do të kesh frikë nga bishat e dheut;
Yıkıma, açlığa gülüp geçecek, Yabanıl hayvanlardan ürkmeyeceksin.
23 sepse do të kesh një besëlidhje me gurët e dheut, dhe kafshët e fushave do të jenë në paqe me ty.
Çünkü tarladaki taşlarla anlaşacaksın, Yabanıl hayvanlar seninle barışacak.
24 Do të dish që çadra jote është e siguruar; do të vizitosh kullotat e tua dhe do të shikosh që nuk mungon asgjë.
Çadırının güvenlik içinde olduğunu bilecek, Yurdunu yoklayınca eksik bulmayacaksın.
25 Do të kuptosh që pasardhësit e tu janë të shumtë dhe të vegjlit e tu si bari i fushave.
Çocuklarının çoğalacağını bileceksin, Soyun ot gibi bitecek.
26 Do të zbresësh në varr në moshë të shkuar, ashtu si në stinën e vet mblidhet një tog duajsh.
Zamanında toplanan demetler gibi, Mezara dinç gireceksin.
27 Ja ç’kemi gjetur; kështu është. Dëgjoje dhe përfito”.
“İşte araştırdık, doğrudur, Onun için bunu dinle ve belle.”
