Jobi 5

1 “Bërtit, pra! A ka vallë ndonjë që të përgjigjet? Kujt prej shenjtorëve do t’i drejtohesh?

Ropa fritt; vem finnes, som svarar dig, och till vilken av de heliga kan du vända dig?

2 Zemërimi në fakt e vret të pamendin dhe zilia e vret budallanë.

Se, dåren dräpes av sin grämelse, och den fåkunnige dödas av sin bitterhet.

3 E kam parë të pamendin të lëshojë rrënjë, por shumë shpejt e mallkova banesën e tij.

Jag såg en dåre, fast var han rotad, men plötsligt måste jag ropa ve över hans boning.

4 Bijtë e tij nuk kanë asnjë siguri, janë të shtypur te porta, dhe nuk ka njeri që t’i mbrojë.

Ty hans barn gå nu fjärran ifrån frälsning, de förtrampas i porten utan räddning.

5 I urituri përpin të korrat e tij, ia merr edhe sikur të jenë midis gjembave, dhe një lak përpin pasurinë e tij.

Av hans skörd äter vem som är hungrig, den rövas bort, om och hägnad med törnen; efter hans rikedom gapar ett giller.

6 Sepse shpirtligësia nuk del nga pluhuri dhe mundimi nuk mbin nga toka;

Ty icke upp ur stoftet kommer fördärvet, ej ur marken skjuter olyckan upp;

7 por njeriu lind për të vuajtur, ashtu si shkëndija për t’u ngjitur lart.

nej, människan varder född till olycka, såsom eldgnistor måste flyga mot höjden.

8 Por unë do të kërkoja Perëndinë, dhe Perëndisë do t’i besoja çështjen time,

Men vore det nu jag, så sökte jag nåd hos Gud, åt Gud hemställde jag min sak,

9 atij që bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të njihen; mrekulli të panumërta,

åt honom som gör stora och outrannsakliga ting, under, flera än någon kan räkna,

10 që i jep shiun tokës dhe dërgon ujin në fushat;

åt honom som låter regnet falla på jorden och sänder vatten ned över markerna,

11 që ngre të varfrit dhe vë në siguri lart ata që vuajnë.

när han vill upphöja de ringa och förhjälpa de sörjande till frälsning.

12 I bën të kota synimet e dinakëve, dhe kështu duart e tyre nuk mund të realizojnë planet e tyre;

Han är den som gör de klokas anslag om intet, så att deras händer intet uträtta med förnuft;

13 i merr të urtët në dredhinë e tyre, dhe kështu këshilla e të pandershmëve shpejt bëhet tym.

han fångar de visa i deras klokskap och låter de illfundiga förhasta sig i sina rådslag:

14 Gjatë ditës ata hasin në errësirë, bash në mesditë ecin me tahmin sikur të ishte natë;

mitt på dagen råka de ut för mörker och famla mitt i ljuset, likasom vore det natt.

15 por Perëndia e shpëton nevojtarin nga shpata, nga goja e të fuqishmëve dhe nga duart e tyre.

Så frälsar han från deras tungors svärd, han frälsar den fattige ur den övermäktiges hand.

16 Kështu ka shpresë për të mjerin, por padrejtësia ia mbyll gojën atij.

Den arme kan så åter hava ett hopp, och orättfärdigheten måste tillsluta sin mun.

17 Ja, lum njeriu që Perëndia dënon; prandaj ti mos e përbuz ndëshkimin e të Plotfuqishmit;

Ja, säll är den människa som Gud agar; den Allsmäktiges tuktan må du icke förkasta.

18 sepse ai e bën plagën, dhe pastaj e fashon, plagos, por duart e tij shërojnë.

Ty om han och sargar, så förbinder han ock, om han slår, så hela ock hans händer.

19 Nga gjashtë fatkeqësi ai do të të çlirojë, po, në të shtatën e keqja nuk do të të prekë.

Sex gånger räddar han dig ur nöden, ja, sju gånger avvändes olyckan från dig.

20 Në kohë zie do të të shpëtojë nga vdekja, në kohë lufte nga forca e shpatës.

I hungerstid förlossar han dig från döden och i krig undan svärdets våld.

21 Do t’i shpëtosh fshikullit të gjuhës, nuk do të trembesh kur të vijë shkatërrimi.

När tungor svänga gisslet, gömmes du undan; du har intet att frukta, när förhärjelse kommer.

22 Do të qeshësh me shkatërrimin dhe me zinë, dhe nuk do të kesh frikë nga bishat e dheut;

Ja, åt förhärjelse och dyr tid kan du då le, för vilddjur behöver du ej heller känna fruktan;

23 sepse do të kesh një besëlidhje me gurët e dheut, dhe kafshët e fushave do të jenë në paqe me ty.

ty med markens stenar står du i förbund, och med djuren på marken har du ingått fred.

24 Do të dish që çadra jote është e siguruar; do të vizitosh kullotat e tua dhe do të shikosh që nuk mungon asgjë.

Och du får se huru din hydda står trygg; när du synar din boning, saknas intet däri.

25 Do të kuptosh që pasardhësit e tu janë të shumtë dhe të vegjlit e tu si bari i fushave.

Du får ock se huru din ätt förökas, huru din avkomma bliver såsom markens örter.

26 Do të zbresësh në varr në moshë të shkuar, ashtu si në stinën e vet mblidhet një tog duajsh.

I graven kommer du, när du har hunnit din mognad, såsom sädesskylen bärgas, då dess tid är inne.

27 Ja ç’kemi gjetur; kështu është. Dëgjoje dhe përfito”.

Se, detta hava vi utrannsakat, och så är det; hör därpå och betänk det väl.