Jobi 5

1 “Bërtit, pra! A ka vallë ndonjë që të përgjigjet? Kujt prej shenjtorëve do t’i drejtohesh?

AHORA pues da voces, si habrá quien te responda; ¿y á cuál de los santos te volverás?

2 Zemërimi në fakt e vret të pamendin dhe zilia e vret budallanë.

Es cierto que al necio la ira lo mata, y al codicioso consume la envidia.

3 E kam parë të pamendin të lëshojë rrënjë, por shumë shpejt e mallkova banesën e tij.

Yo he visto al necio que echaba raíces, y en la misma hora maldije su habitación.

4 Bijtë e tij nuk kanë asnjë siguri, janë të shtypur te porta, dhe nuk ka njeri që t’i mbrojë.

Sus hijos estarán lejos de la salud, y en la puerta serán quebrantados, y no habrá quien los libre.

5 I urituri përpin të korrat e tij, ia merr edhe sikur të jenë midis gjembave, dhe një lak përpin pasurinë e tij.

Su mies comerán los hambrientos, y sacaránla de entre las espinas, y los sedientos beberán su hacienda.

6 Sepse shpirtligësia nuk del nga pluhuri dhe mundimi nuk mbin nga toka;

Porque la iniquidad no sale del polvo, ni la molestia brota de la tierra.

7 por njeriu lind për të vuajtur, ashtu si shkëndija për t’u ngjitur lart.

Empero como las centellas se levantan para volar por [el aire], así el hombre nace para la aflicción.

8 Por unë do të kërkoja Perëndinë, dhe Perëndisë do t’i besoja çështjen time,

Ciertamente yo buscaría á Dios, y depositaría en él mis negocios:

9 atij që bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të njihen; mrekulli të panumërta,

El cual hace cosas grandes é inescrutables, y maravillas que no tienen cuento:

10 që i jep shiun tokës dhe dërgon ujin në fushat;

Que da la lluvia sobre la haz de la tierra, y envía las aguas por los campos:

11 që ngre të varfrit dhe vë në siguri lart ata që vuajnë.

Que pone los humildes en altura, y los enlutados son levantados á salud:

12 I bën të kota synimet e dinakëve, dhe kështu duart e tyre nuk mund të realizojnë planet e tyre;

Que frustra los pensamientos de los astutos, para que sus manos no hagan nada:

13 i merr të urtët në dredhinë e tyre, dhe kështu këshilla e të pandershmëve shpejt bëhet tym.

Que prende á los sabios en la astucia de ellos, y el consejo de los perversos es entontecido;

14 Gjatë ditës ata hasin në errësirë, bash në mesditë ecin me tahmin sikur të ishte natë;

De día se topan con tinieblas, y en mitad del día andan á tientas como de noche:

15 por Perëndia e shpëton nevojtarin nga shpata, nga goja e të fuqishmëve dhe nga duart e tyre.

Y libra de la espada al pobre, de la boca de los impíos, y de la mano violenta;

16 Kështu ka shpresë për të mjerin, por padrejtësia ia mbyll gojën atij.

Pues es esperanza al menesteroso, y la iniquidad cerrará su boca.

17 Ja, lum njeriu që Perëndia dënon; prandaj ti mos e përbuz ndëshkimin e të Plotfuqishmit;

He aquí, bienaventurado es el hombre á quien Dios castiga: por tanto no menosprecies la corrección del Todopoderoso.

18 sepse ai e bën plagën, dhe pastaj e fashon, plagos, por duart e tij shërojnë.

Porque él es el que hace la llaga, y él [la] vendará: él hiere, y sus manos curan.

19 Nga gjashtë fatkeqësi ai do të të çlirojë, po, në të shtatën e keqja nuk do të të prekë.

En seis tribulaciones te librará, y en la séptima no te tocará el mal.

20 Në kohë zie do të të shpëtojë nga vdekja, në kohë lufte nga forca e shpatës.

En el hambre te redimirá de la muerte, y en la guerra de las manos de la espada.

21 Do t’i shpëtosh fshikullit të gjuhës, nuk do të trembesh kur të vijë shkatërrimi.

Del azote de la lengua serás encubierto; ni temerás de la destrucción cuando viniere.

22 Do të qeshësh me shkatërrimin dhe me zinë, dhe nuk do të kesh frikë nga bishat e dheut;

De la destrucción y del hambre te reirás, y no temerás de las bestias del campo:

23 sepse do të kesh një besëlidhje me gurët e dheut, dhe kafshët e fushave do të jenë në paqe me ty.

Pues aun con las piedras del campo tendrás tu concierto, y las bestias del campo te serán pacíficas.

24 Do të dish që çadra jote është e siguruar; do të vizitosh kullotat e tua dhe do të shikosh që nuk mungon asgjë.

Y sabrás que hay paz en tu tienda; y visitarás tu morada, y no pecarás.

25 Do të kuptosh që pasardhësit e tu janë të shumtë dhe të vegjlit e tu si bari i fushave.

Asimismo echarás de ver que tu simiente es mucha, y tu prole como la hierba de la tierra.

26 Do të zbresësh në varr në moshë të shkuar, ashtu si në stinën e vet mblidhet një tog duajsh.

Y vendrás en la vejez á la sepultura, como el montón de trigo que se coge á su tiempo.

27 Ja ç’kemi gjetur; kështu është. Dëgjoje dhe përfito”.

He aquí lo que hemos inquirido, lo cual es así: óyelo, y juzga tú para contigo.