Jobi 5

1 “Bërtit, pra! A ka vallë ndonjë që të përgjigjet? Kujt prej shenjtorëve do t’i drejtohesh?

Зови; хоће ли ти се ко одазвати? И коме ћеш се између светих обратити?

2 Zemërimi në fakt e vret të pamendin dhe zilia e vret budallanë.

Доиста безумног убија гнев, и лудог усмрћује срдња.

3 E kam parë të pamendin të lëshojë rrënjë, por shumë shpejt e mallkova banesën e tij.

Ја видех безумника где се укоренио; али одмах проклех стан његов.

4 Bijtë e tij nuk kanë asnjë siguri, janë të shtypur te porta, dhe nuk ka njeri që t’i mbrojë.

Синови су његови далеко од спасења и сатиру се на вратима а нема ко да избави.

5 I urituri përpin të korrat e tij, ia merr edhe sikur të jenë midis gjembave, dhe një lak përpin pasurinë e tij.

Летину његову једе гладни и испред трња купи је, и лупеж ждере благо њихово.

6 Sepse shpirtligësia nuk del nga pluhuri dhe mundimi nuk mbin nga toka;

Јер мука не излази из праха нити невоља из земље ниче.

7 por njeriu lind për të vuajtur, ashtu si shkëndija për t’u ngjitur lart.

Него се човек рађа на невољу, као што искре из угљевља узлећу у вис.

8 Por unë do të kërkoja Perëndinë, dhe Perëndisë do t’i besoja çështjen time,

Али ја бих Бога тражио, и пред Бога бих изнео ствар своју,

9 atij që bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të njihen; mrekulli të panumërta,

Који чини ствари велике и неиспитиве, дивне, којима нема броја;

10 që i jep shiun tokës dhe dërgon ujin në fushat;

Који спушта дажд на земљу и шаље воду на поља;

11 që ngre të varfrit dhe vë në siguri lart ata që vuajnë.

Који подиже понижене, и жалосне узвишује к спасењу;

12 I bën të kota synimet e dinakëve, dhe kështu duart e tyre nuk mund të realizojnë planet e tyre;

Који расипа мисли лукавих да руке њихове не сврше ништа;

13 i merr të urtët në dredhinë e tyre, dhe kështu këshilla e të pandershmëve shpejt bëhet tym.

Који хвата мудре у њиховом лукавству, и намеру опаких обара;

14 Gjatë ditës ata hasin në errësirë, bash në mesditë ecin me tahmin sikur të ishte natë;

Дању наилазе на мрак, и у подне пипају као по ноћи.

15 por Perëndia e shpëton nevojtarin nga shpata, nga goja e të fuqishmëve dhe nga duart e tyre.

Он избавља убогог од мача, од уста њихових и од руке силног.

16 Kështu ka shpresë për të mjerin, por padrejtësia ia mbyll gojën atij.

Тако има надања сиромаху, а злоћа затискује уста своја.

17 Ja, lum njeriu që Perëndia dënon; prandaj ti mos e përbuz ndëshkimin e të Plotfuqishmit;

Гле, благо човеку кога Бог кара; и зато не одбацуј карање Свемогућег.

18 sepse ai e bën plagën, dhe pastaj e fashon, plagos, por duart e tij shërojnë.

Јер Он задаје ране, и завија; Он удара, и руке Његове исцељују.

19 Nga gjashtë fatkeqësi ai do të të çlirojë, po, në të shtatën e keqja nuk do të të prekë.

Из шест невоља избавиће те; ни у седмој неће те се зло дотаћи.

20 Në kohë zie do të të shpëtojë nga vdekja, në kohë lufte nga forca e shpatës.

У глади избавиће те од смрти и у рату од мача.

21 Do t’i shpëtosh fshikullit të gjuhës, nuk do të trembesh kur të vijë shkatërrimi.

Кад језик шиба, бићеш сакривен, нити ћеш се бојати пустоши кад дође.

22 Do të qeshësh me shkatërrimin dhe me zinë, dhe nuk do të kesh frikë nga bishat e dheut;

Смејаћеш се пустоши и глади, нити ћеш се бојати зверја земаљског.

23 sepse do të kesh një besëlidhje me gurët e dheut, dhe kafshët e fushave do të jenë në paqe me ty.

Јер ћеш с камењем пољским бити у вери, и зверје ће пољско бити у миру с тобом.

24 Do të dish që çadra jote është e siguruar; do të vizitosh kullotat e tua dhe do të shikosh që nuk mungon asgjë.

И видећеш да је мир у шатору твом, кућићеш кућу своју и нећеш се преварити.

25 Do të kuptosh që pasardhësit e tu janë të shumtë dhe të vegjlit e tu si bari i fushave.

Видећеш како ће ти се умножити семе твоје, и пород ће твој бити као трава на земљи.

26 Do të zbresësh në varr në moshë të shkuar, ashtu si në stinën e vet mblidhet një tog duajsh.

Стар ћеш отићи у гроб као што се жито сноси у стог у своје време.

27 Ja ç’kemi gjetur; kështu është. Dëgjoje dhe përfito”.

Ето, разгледасмо то, тако је; послушај и разуми.