Jobi 5

1 “Bërtit, pra! A ka vallë ndonjë që të përgjigjet? Kujt prej shenjtorëve do t’i drejtohesh?

Wołaj więc, jeśli jest ktoś, kto by ci odpowiedział; i do którego ze świętych się zwrócisz?

2 Zemërimi në fakt e vret të pamendin dhe zilia e vret budallanë.

Gniew bowiem zabija głupiego, a prostaka uśmierca zawiść.

3 E kam parë të pamendin të lëshojë rrënjë, por shumë shpejt e mallkova banesën e tij.

Widziałem głupiego, jak zapuścił korzenie, lecz zaraz przekląłem jego mieszkanie.

4 Bijtë e tij nuk kanë asnjë siguri, janë të shtypur te porta, dhe nuk ka njeri që t’i mbrojë.

Jego synowie są daleko od ratunku, zostają zdeptani w bramie, a nie [ma] nikogo, kto by [ich] ocalił.

5 I urituri përpin të korrat e tij, ia merr edhe sikur të jenë midis gjembave, dhe një lak përpin pasurinë e tij.

Jego żniwo głodny pożera, wydobywa je spośród [samych] cierni, a chciwy pochłania ich bogactwa.

6 Sepse shpirtligësia nuk del nga pluhuri dhe mundimi nuk mbin nga toka;

Utrapienie bowiem nie powstaje z prochu ani z ziemi nie wyrasta niedola;

7 por njeriu lind për të vuajtur, ashtu si shkëndija për t’u ngjitur lart.

Lecz człowiek rodzi się na niedolę, jak iskry z węgla wzlatują w górę.

8 Por unë do të kërkoja Perëndinë, dhe Perëndisë do t’i besoja çështjen time,

Ja jednak szukałbym Boga i Bogu przedstawił swoją sprawę;

9 atij që bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të njihen; mrekulli të panumërta,

Który czyni rzeczy wielkie i niezbadane, cudowne i niezliczone;

10 që i jep shiun tokës dhe dërgon ujin në fushat;

Który zsyła deszcz na ziemię i spuszcza wody na pola;

11 që ngre të varfrit dhe vë në siguri lart ata që vuajnë.

Który pokornych stawia wysoko, a smutnych wywyższa ku zbawieniu;

12 I bën të kota synimet e dinakëve, dhe kështu duart e tyre nuk mund të realizojnë planet e tyre;

Który wniwecz obraca zamysły przebiegłych, tak że ich ręce nie wykonują ich zamiaru;

13 i merr të urtët në dredhinë e tyre, dhe kështu këshilla e të pandershmëve shpejt bëhet tym.

Który chwyta mądrych w ich przebiegłości, tak że rada przewrotnych szybko upada.

14 Gjatë ditës ata hasin në errësirë, bash në mesditë ecin me tahmin sikur të ishte natë;

Za dnia napotykają ciemność, a w południe idą po omacku jak w nocy.

15 por Perëndia e shpëton nevojtarin nga shpata, nga goja e të fuqishmëve dhe nga duart e tyre.

On wybawia ubogiego od miecza, od ich ust, i z ręki mocarza.

16 Kështu ka shpresë për të mjerin, por padrejtësia ia mbyll gojën atij.

Tak to uciśniony ma nadzieję, a nieprawość zamyka swe usta.

17 Ja, lum njeriu që Perëndia dënon; prandaj ti mos e përbuz ndëshkimin e të Plotfuqishmit;

Oto błogosławiony człowiek, którego Bóg karze; nie gardź więc karceniem Wszechmocnego.

18 sepse ai e bën plagën, dhe pastaj e fashon, plagos, por duart e tij shërojnë.

On bowiem rani, ale i opatruje, uderza, a jego ręce uzdrawiają.

19 Nga gjashtë fatkeqësi ai do të të çlirojë, po, në të shtatën e keqja nuk do të të prekë.

Z sześciu nieszczęść cię wyrwie, a w siódmym nie dotknie cię zło.

20 Në kohë zie do të të shpëtojë nga vdekja, në kohë lufte nga forca e shpatës.

W głodzie wybawi cię od śmierci, a na wojnie od mocy miecza.

21 Do t’i shpëtosh fshikullit të gjuhës, nuk do të trembesh kur të vijë shkatërrimi.

Przed biczem języka będziesz zasłonięty i nie ulękniesz się spustoszenia, gdy nadejdzie.

22 Do të qeshësh me shkatërrimin dhe me zinë, dhe nuk do të kesh frikë nga bishat e dheut;

Będziesz się śmiał ze spustoszenia i głodu, nie będziesz się bał zwierząt ziemi.

23 sepse do të kesh një besëlidhje me gurët e dheut, dhe kafshët e fushave do të jenë në paqe me ty.

Zawrzesz bowiem przymierze z kamieniami na polu, a okrutny zwierz polny będzie żyć z tobą w pokoju.

24 Do të dish që çadra jote është e siguruar; do të vizitosh kullotat e tua dhe do të shikosh që nuk mungon asgjë.

I poznasz, że twój przybytek [jest] spokojny; odwiedzisz swoje mieszkanie, a nie zgrzeszysz.

25 Do të kuptosh që pasardhësit e tu janë të shumtë dhe të vegjlit e tu si bari i fushave.

Poznasz też, że twoje potomstwo się rozmnoży, a twoje dzieci [będą] jak trawa ziemi.

26 Do të zbresësh në varr në moshë të shkuar, ashtu si në stinën e vet mblidhet një tog duajsh.

W sędziwym wieku zejdziesz do grobu, jak snop zboża zbierany w swym czasie.

27 Ja ç’kemi gjetur; kështu është. Dëgjoje dhe përfito”.

Oto do tego doszliśmy i tak jest. Słuchaj tego i rozważ to sobie.