Jobi 5
1 “Bërtit, pra! A ka vallë ndonjë që të përgjigjet? Kujt prej shenjtorëve do t’i drejtohesh?
Zawołajże tedy, jeźli kto jest, coćby odpowiedział? a do któregoż się z świętych obrócisz?
2 Zemërimi në fakt e vret të pamendin dhe zilia e vret budallanë.
Zaiste głupiego zabija gniew, a prostaka umarza zawiść.
3 E kam parë të pamendin të lëshojë rrënjë, por shumë shpejt e mallkova banesën e tij.
Jam widział głupiego, iż się rozkorzenił; alem wnet źle tuszył mieszkaniu jego.
4 Bijtë e tij nuk kanë asnjë siguri, janë të shtypur te porta, dhe nuk ka njeri që t’i mbrojë.
Oddaleni będą synowie jego od zbawienia, i starci będą w bramie, a nie będzie, ktoby ich wyrwał.
5 I urituri përpin të korrat e tij, ia merr edhe sikur të jenë midis gjembave, dhe një lak përpin pasurinë e tij.
Żniwo jego głodny pożre, i z samego ciernia wybierze je; a połknie chciwy bogactwa takowych.
6 Sepse shpirtligësia nuk del nga pluhuri dhe mundimi nuk mbin nga toka;
Albowiem nie z prochu wychodzi utrapienie, ani z ziemi wyrasta kłopot.
7 por njeriu lind për të vuajtur, ashtu si shkëndija për t’u ngjitur lart.
Ale człowiek na kłopot się rodzi jako iskry z węgla latają w górę.
8 Por unë do të kërkoja Perëndinë, dhe Perëndisë do t’i besoja çështjen time,
Zaiste jabym szukał Boga, Bogubym przełożył sprawę swoję;
9 atij që bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të njihen; mrekulli të panumërta,
Który czyni rzeczy wielkie i niewybadane, dziwne, którym liczby niemasz;
10 që i jep shiun tokës dhe dërgon ujin në fushat;
Który daje deszcz na ziemię, i spuszcza wody na pola;
11 që ngre të varfrit dhe vë në siguri lart ata që vuajnë.
Który sadza pokornych wysoko, a smutnych wywyższa ku zbawieniu;
12 I bën të kota synimet e dinakëve, dhe kështu duart e tyre nuk mund të realizojnë planet e tyre;
Który w niwecz obraca myśli chytrych, tak, iż ręce ich nie sprawią nic skutecznego;
13 i merr të urtët në dredhinë e tyre, dhe kështu këshilla e të pandershmëve shpejt bëhet tym.
Który chwyta mądrych w chytrości ich, a radę przewrotnych prędko niszczy.
14 Gjatë ditës ata hasin në errësirë, bash në mesditë ecin me tahmin sikur të ishte natë;
We dnie taczają się jako w ciemnościach, a jako w nocy macają w południe.
15 por Perëndia e shpëton nevojtarin nga shpata, nga goja e të fuqishmëve dhe nga duart e tyre.
Który zachowuje ubogiego od miecza, od ust ich, i od ręki gwałtownika.
16 Kështu ka shpresë për të mjerin, por padrejtësia ia mbyll gojën atij.
Mać uciśniony nadzieje; ale nieprawość stuli usta swe.
17 Ja, lum njeriu që Perëndia dënon; prandaj ti mos e përbuz ndëshkimin e të Plotfuqishmit;
Oto błogosławiony człowiek, którego Bóg karze; przetoż karaniem Wszechmocnego nie pogardzaj,
18 sepse ai e bën plagën, dhe pastaj e fashon, plagos, por duart e tij shërojnë.
Bo on zrania i zawiązuje; uderza, a ręce jego uzdrawiają.
19 Nga gjashtë fatkeqësi ai do të të çlirojë, po, në të shtatën e keqja nuk do të të prekë.
Z sześciu ucisków wyrwie cię, a w siódmym nie tknie się ciebie złe.
20 Në kohë zie do të të shpëtojë nga vdekja, në kohë lufte nga forca e shpatës.
W głodzie wybawi cię od śmierci, a na wojnie z rąk miecza.
21 Do t’i shpëtosh fshikullit të gjuhës, nuk do të trembesh kur të vijë shkatërrimi.
Przed biczem języka ukryty będziesz, a nie ulękniesz się w spustoszeniu, gdy przyjdzie.
22 Do të qeshësh me shkatërrimin dhe me zinë, dhe nuk do të kesh frikë nga bishat e dheut;
W spustoszeniu i w głodzie śmiać się będziesz, a zwierząt ziemskich bać się nie będziesz.
23 sepse do të kesh një besëlidhje me gurët e dheut, dhe kafshët e fushave do të jenë në paqe me ty.
Bo z kamieniem polnym będzie przymierze twoje, a okrutny zwierz polny spokojnym ci się stawi.
24 Do të dish që çadra jote është e siguruar; do të vizitosh kullotat e tua dhe do të shikosh që nuk mungon asgjë.
I poznasz, że jest spokojny przybytek twój, i nawiedzisz mieszkanie twoje, a nie zgrzeszysz.
25 Do të kuptosh që pasardhësit e tu janë të shumtë dhe të vegjlit e tu si bari i fushave.
Doznasz też, iż rozmnożone będzie nasienie twoje, a potomstwo twoje będzie jako ziele ziemi.
26 Do të zbresësh në varr në moshë të shkuar, ashtu si në stinën e vet mblidhet një tog duajsh.
Wnijdziesz w sędziwości do grobu, jako znoszone bywa zboże w stóg czasu swego.
27 Ja ç’kemi gjetur; kështu është. Dëgjoje dhe përfito”.
Otośmy tego doszli, że tak jest: słuchajże tego, a uważaj to sam u siebie.
