Jobi 5

1 “Bërtit, pra! A ka vallë ndonjë që të përgjigjet? Kujt prej shenjtorëve do t’i drejtohesh?

Rop du bare! Er det vel nogen som svarer dig? Og til hvem av de hellige vil du vende dig?

2 Zemërimi në fakt e vret të pamendin dhe zilia e vret budallanë.

For harme slår dåren ihjel, og vrede dreper den tåpelige.

3 E kam parë të pamendin të lëshojë rrënjë, por shumë shpejt e mallkova banesën e tij.

Jeg så en dåre skyte røtter; men med ett måtte jeg rope ve over hans bolig.

4 Bijtë e tij nuk kanë asnjë siguri, janë të shtypur te porta, dhe nuk ka njeri që t’i mbrojë.

Hans barn var uten hjelp; de blev trådt ned i porten, og det var ingen som frelste dem.

5 I urituri përpin të korrat e tij, ia merr edhe sikur të jenë midis gjembave, dhe një lak përpin pasurinë e tij.

De hungrige åt op hans avling, ja, midt ut av torner hentet de den, og snaren lurte på hans gods.

6 Sepse shpirtligësia nuk del nga pluhuri dhe mundimi nuk mbin nga toka;

For ikke skyter ulykke op av støvet, og møie spirer ikke frem av jorden;

7 por njeriu lind për të vuajtur, ashtu si shkëndija për t’u ngjitur lart.

men mennesket fødes til møie, likesom ildens gnister flyver høit i været.

8 Por unë do të kërkoja Perëndinë, dhe Perëndisë do t’i besoja çështjen time,

Men jeg vilde vende mig til Gud og overlate min sak til ham,

9 atij që bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të njihen; mrekulli të panumërta,

han som gjør store, uransakelige ting, under uten tall,

10 që i jep shiun tokës dhe dërgon ujin në fushat;

som sender regn utover jorden og lar vann strømme utover markene,

11 që ngre të varfrit dhe vë në siguri lart ata që vuajnë.

som ophøier de ringe og lar de sørgende nå frem til frelse,

12 I bën të kota synimet e dinakëve, dhe kështu duart e tyre nuk mund të realizojnë planet e tyre;

som gjør de kløktiges råd til intet, så deres hender ikke får utrettet noget som varer,

13 i merr të urtët në dredhinë e tyre, dhe kështu këshilla e të pandershmëve shpejt bëhet tym.

han som fanger de vise i deres kløkt og lar de listiges råd bli forhastet;

14 Gjatë ditës ata hasin në errësirë, bash në mesditë ecin me tahmin sikur të ishte natë;

om dagen støter de på mørke, og om middagen famler de som om natten.

15 por Perëndia e shpëton nevojtarin nga shpata, nga goja e të fuqishmëve dhe nga duart e tyre.

Og således frelser han den fattige fra sverdet, fra deres munn og fra den sterkes hånd,

16 Kështu ka shpresë për të mjerin, por padrejtësia ia mbyll gojën atij.

og det blir håp for den ringe, og ondskapen må lukke sin munn.

17 Ja, lum njeriu që Perëndia dënon; prandaj ti mos e përbuz ndëshkimin e të Plotfuqishmit;

Ja, salig er det menneske Gud refser, og den Allmektiges tukt må du ikke akte ringe!

18 sepse ai e bën plagën, dhe pastaj e fashon, plagos, por duart e tij shërojnë.

For han sårer, og han forbinder; han slår, og hans hender læger.

19 Nga gjashtë fatkeqësi ai do të të çlirojë, po, në të shtatën e keqja nuk do të të prekë.

I seks trengsler skal han berge dig, og i den syvende skal intet ondt røre dig.

20 Në kohë zie do të të shpëtojë nga vdekja, në kohë lufte nga forca e shpatës.

I hungersnød frir han dig fra døden og i krig fra sverdets vold.

21 Do t’i shpëtosh fshikullit të gjuhës, nuk do të trembesh kur të vijë shkatërrimi.

For tungens svepe skal du være skjult, og du skal ikke frykte når ødeleggelsen kommer.

22 Do të qeshësh me shkatërrimin dhe me zinë, dhe nuk do të kesh frikë nga bishat e dheut;

Ødeleggelse og hunger skal du le av, og for jordens ville dyr skal du ikke frykte;

23 sepse do të kesh një besëlidhje me gurët e dheut, dhe kafshët e fushave do të jenë në paqe me ty.

for med markens stener står du i pakt, og markens ville dyr holder fred med dig.

24 Do të dish që çadra jote është e siguruar; do të vizitosh kullotat e tua dhe do të shikosh që nuk mungon asgjë.

Og du skal få se at ditt telt er trygt, og ser du over din eiendom, skal du intet savne.

25 Do të kuptosh që pasardhësit e tu janë të shumtë dhe të vegjlit e tu si bari i fushave.

Og du skal få se at din ætt blir tallrik, og dine efterkommere som jordens urter.

26 Do të zbresësh në varr në moshë të shkuar, ashtu si në stinën e vet mblidhet një tog duajsh.

Du skal i fullmoden alder gå i graven, likesom kornbånd føres inn sin tid.

27 Ja ç’kemi gjetur; kështu është. Dëgjoje dhe përfito”.

Se, dette er det vi har utgransket, og således er det. Hør det og merk dig det!