Jobi 5

1 “Bërtit, pra! A ka vallë ndonjë që të përgjigjet? Kujt prej shenjtorëve do t’i drejtohesh?

Sauc jel, vai būs kāds, kas tev atbild? Un pie kura no svētiem tu gribi griezties?

2 Zemërimi në fakt e vret të pamendin dhe zilia e vret budallanë.

Jo sirdēsti nokauj ģeķi, un pārsteigšanās nonāvē nejēgu.

3 E kam parë të pamendin të lëshojë rrënjë, por shumë shpejt e mallkova banesën e tij.

Es redzēju ģeķi iesakņotu, bet piepeši nolādēju viņa namu.

4 Bijtë e tij nuk kanë asnjë siguri, janë të shtypur te porta, dhe nuk ka njeri që t’i mbrojë.

Viņa bērni palika tālu no pestīšanas un tapa satriekti vārtos, un nebija glābēja.

5 I urituri përpin të korrat e tij, ia merr edhe sikur të jenë midis gjembave, dhe një lak përpin pasurinë e tij.

Viņa pļāvumu ēda izsalkuši, un pat no ērkšķu vidus to lasīja, un laupītāji aprija viņa padomu.

6 Sepse shpirtligësia nuk del nga pluhuri dhe mundimi nuk mbin nga toka;

Jo no pīšļiem neizaug nelaime, un no zemes neizplaukst grūtums.

7 por njeriu lind për të vuajtur, ashtu si shkëndija për t’u ngjitur lart.

Bet cilvēks uz grūtumu piedzimst, kā dzirksteles no oglēm paceļas skraidīt.

8 Por unë do të kërkoja Perëndinë, dhe Perëndisë do t’i besoja çështjen time,

Bet es meklētu to stipro Dievu un Dievam pavēlētu savas lietas.

9 atij që bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të njihen; mrekulli të panumërta,

Viņš dara lielas lietas, kas nav izprotamas, un brīnumus, ko nevar skaitīt.

10 që i jep shiun tokës dhe dërgon ujin në fushat;

Viņš dod lietu virs zemes un ūdenim liek nākt pār druvām.

11 që ngre të varfrit dhe vë në siguri lart ata që vuajnë.

Zemos Viņš liek augstā vietā, un bēdīgie tiek celti laimē.

12 I bën të kota synimet e dinakëve, dhe kështu duart e tyre nuk mund të realizojnë planet e tyre;

Viņš iznīcina viltniekiem padomu, ka viņu rokas nekā derīga nevar padarīt.

13 i merr të urtët në dredhinë e tyre, dhe kështu këshilla e të pandershmëve shpejt bëhet tym.

Viņš satver gudros viņu viltībā, un netikliem padoms ātri krīt.

14 Gjatë ditës ata hasin në errësirë, bash në mesditë ecin me tahmin sikur të ishte natë;

Pa dienu tie skraida tumsā, un dienas vidū tie grābstās kā naktī.

15 por Perëndia e shpëton nevojtarin nga shpata, nga goja e të fuqishmëve dhe nga duart e tyre.

Bet Viņš izglābj no zobena, no viņu mutes, un to bēdīgo no varenā rokas.

16 Kështu ka shpresë për të mjerin, por padrejtësia ia mbyll gojën atij.

Tā nabagam nāk cerība, bet blēdībai būs turēt muti.

17 Ja, lum njeriu që Perëndia dënon; prandaj ti mos e përbuz ndëshkimin e të Plotfuqishmit;

Redzi, svētīgs tas cilvēks, ko Dievs pārmāca, tāpēc neņem par ļaunu tā Visuvarenā pārmācību.

18 sepse ai e bën plagën, dhe pastaj e fashon, plagos, por duart e tij shërojnë.

Jo Viņš ievaino un atkal sasien, Viņš sadauza, un Viņa roka dziedina.

19 Nga gjashtë fatkeqësi ai do të të çlirojë, po, në të shtatën e keqja nuk do të të prekë.

Sešās bēdās Viņš tevi izglābs, un septītā tevi ļaunums neaizskars.

20 Në kohë zie do të të shpëtojë nga vdekja, në kohë lufte nga forca e shpatës.

Bada laikā Viņš tevi izpestīs no nāves, un kara laikā no zobena cirtieniem.

21 Do t’i shpëtosh fshikullit të gjuhës, nuk do të trembesh kur të vijë shkatërrimi.

No ļaunām mēlēm tu tapsi paglābts, un nebīsies no posta, kad tas nāks.

22 Do të qeshësh me shkatërrimin dhe me zinë, dhe nuk do të kesh frikë nga bishat e dheut;

Postīšanā un badā tu smiesies, un no zemes zvēriem tu nebīsies.

23 sepse do të kesh një besëlidhje me gurët e dheut, dhe kafshët e fushave do të jenë në paqe me ty.

Jo tev būs derība ar akmeņiem tīrumā, un zvēri laukā turēs ar tevi mieru.

24 Do të dish që çadra jote është e siguruar; do të vizitosh kullotat e tua dhe do të shikosh që nuk mungon asgjë.

Un tu samanīsi, ka tavs dzīvoklis mierā, un apraudzīsi savu namu un trūkuma nebūs.

25 Do të kuptosh që pasardhësit e tu janë të shumtë dhe të vegjlit e tu si bari i fushave.

Un tu samanīsi, ka tava dzimuma būs daudz, un tavi pēcnākamie kā zāle virs zemes.

26 Do të zbresësh në varr në moshë të shkuar, ashtu si në stinën e vet mblidhet një tog duajsh.

Vecumā tu iesi kapā, tā kā kūlīšus ieved savā laikā.

27 Ja ç’kemi gjetur; kështu është. Dëgjoje dhe përfito”.

Redzi, to mēs esam izmeklējuši, tā tas ir; klausi tu un ņem to labi vērā.