Jobi 5

1 “Bërtit, pra! A ka vallë ndonjë që të përgjigjet? Kujt prej shenjtorëve do t’i drejtohesh?

Appelle donc! Est-il quelqu’un qui te répondra? Vers lequel des Saints te tourneras-tu?

2 Zemërimi në fakt e vret të pamendin dhe zilia e vret budallanë.

Certes, c’est sa mauvaise humeur qui tue l’insensé, c’est son dépit qui fait mourir le sot.

3 E kam parë të pamendin të lëshojë rrënjë, por shumë shpejt e mallkova banesën e tij.

J’Ai vu, moi, l’insensé prendre racine, mais aussitôt j’ai maudit sa demeure:

4 Bijtë e tij nuk kanë asnjë siguri, janë të shtypur te porta, dhe nuk ka njeri që t’i mbrojë.

"Que ses fils soient éloignés de tout secours, qu’ils soient écrasés à la Porte, sans personne pour les sauver!

5 I urituri përpin të korrat e tij, ia merr edhe sikur të jenë midis gjembave, dhe një lak përpin pasurinë e tij.

Que l’affamé dévore sa récolte en l’enlevant jusque derrière les haies d’épines, que le besogneux happe ses richesses!"

6 Sepse shpirtligësia nuk del nga pluhuri dhe mundimi nuk mbin nga toka;

Car ce n’est pas du sol que sort le malheur, ce n’est pas de la terre que germe la douleur.

7 por njeriu lind për të vuajtur, ashtu si shkëndija për t’u ngjitur lart.

Mais l’homme est né pour la douleur, tout comme les étincelles enflammées s’élèvent haut dans l’air.

8 Por unë do të kërkoja Perëndinë, dhe Perëndisë do t’i besoja çështjen time,

Toutefois, moi, je m’adresserais au Tout-Puissant, j’exposerais ma cause à Dieu.

9 atij që bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të njihen; mrekulli të panumërta,

Il accomplit de grandes choses en nombre infini, des merveilles qui ne peuvent se compter.

10 që i jep shiun tokës dhe dërgon ujin në fushat;

II répand la pluie à la surface de la terre et lance des cours d’eaux dans les plaines.

11 që ngre të varfrit dhe vë në siguri lart ata që vuajnë.

Il met sur les hauteurs ceux qui étaient abaissés, et ceux qui étaient dans une noire tristesse se relèvent par son secours.

12 I bën të kota synimet e dinakëve, dhe kështu duart e tyre nuk mund të realizojnë planet e tyre;

Il fait échouer les projets des gens de ruse: leurs mains n’exécutent rien qui vaille.

13 i merr të urtët në dredhinë e tyre, dhe kështu këshilla e të pandershmëve shpejt bëhet tym.

Il prend les malins dans leurs propres artifices et ruine les plans des fourbes.

14 Gjatë ditës ata hasin në errësirë, bash në mesditë ecin me tahmin sikur të ishte natë;

Le jour, ils se heurtent aux ténèbres; en plein midi, ils tâtonnent comme dans la nuit.

15 por Perëndia e shpëton nevojtarin nga shpata, nga goja e të fuqishmëve dhe nga duart e tyre.

II protège contre leur bouche qui est un glaive, sauve le faible des mains du fort.

16 Kështu ka shpresë për të mjerin, por padrejtësia ia mbyll gojën atij.

L’Espoir renaît pour le pauvre, et l’iniquité a la bouche close.

17 Ja, lum njeriu që Perëndia dënon; prandaj ti mos e përbuz ndëshkimin e të Plotfuqishmit;

Ah! Certes, heureux l’homme que Dieu réprimande! Ne repousse donc pas les leçons du Tout-Puissant.

18 sepse ai e bën plagën, dhe pastaj e fashon, plagos, por duart e tij shërojnë.

Car il blesse et panse la blessure, il frappe et ses mains guérissent.

19 Nga gjashtë fatkeqësi ai do të të çlirojë, po, në të shtatën e keqja nuk do të të prekë.

Qu’il survienne six calamités, il t’en préservera, et lors de la septième, le mal ne te touchera pas.

20 Në kohë zie do të të shpëtojë nga vdekja, në kohë lufte nga forca e shpatës.

En temps de famine, il te sauvera de la mort; dans le combat des atteintes du glaive.

21 Do t’i shpëtosh fshikullit të gjuhës, nuk do të trembesh kur të vijë shkatërrimi.

Tu seras à l’abri du fouet de la langue, et si une catastrophe éclate, tu n’auras rien à craindre.

22 Do të qeshësh me shkatërrimin dhe me zinë, dhe nuk do të kesh frikë nga bishat e dheut;

Tu te riras de la dévastation et de la disette; les animaux de la terre, tu ne les redouteras point.

23 sepse do të kesh një besëlidhje me gurët e dheut, dhe kafshët e fushave do të jenë në paqe me ty.

Car même avec les pierres du sol tu auras un pacte, et les animaux sauvages concluront un traité de paix avec toi.

24 Do të dish që çadra jote është e siguruar; do të vizitosh kullotat e tua dhe do të shikosh që nuk mungon asgjë.

Tu verras le bonheur fixé dans ta demeure, tu inspecteras ta maison et ne trouveras rien en défaut.

25 Do të kuptosh që pasardhësit e tu janë të shumtë dhe të vegjlit e tu si bari i fushave.

Tu verras s’accroître le nombre de tes enfants, et tes rejetons se multiplier comme l’herbe de la terre.

26 Do të zbresësh në varr në moshë të shkuar, ashtu si në stinën e vet mblidhet një tog duajsh.

Tu entreras dans la tombe au terme extrême de la vieillesse, comme s’élève une meule de blé dans la saison voulue.

27 Ja ç’kemi gjetur; kështu është. Dëgjoje dhe përfito”.

Tel est le fruit de nos réflexions, telle est la vérité: accueille-la et prends-la à cœur.