Jobi 5

1 “Bërtit, pra! A ka vallë ndonjë që të përgjigjet? Kujt prej shenjtorëve do t’i drejtohesh?

Nimitä siis, jos joku on, joka kanssas todistaa, ja kenen tykö pyhistä sinä itses käännät?

2 Zemërimi në fakt e vret të pamendin dhe zilia e vret budallanë.

Mutta tyhmän tappaa viha, ja taitamattoman kuolettaa kiivaus.

3 E kam parë të pamendin të lëshojë rrënjë, por shumë shpejt e mallkova banesën e tij.

Minä näin tyhmän juurtuneen, ja kirosin kohta hänen huonettansa.

4 Bijtë e tij nuk kanë asnjë siguri, janë të shtypur te porta, dhe nuk ka njeri që t’i mbrojë.

Hänen lapsensa pitää oleman kaukana terveydestä; ja pitää rikki murrettaman portissa, kussa ei yhtään auttajaa ole.

5 I urituri përpin të korrat e tij, ia merr edhe sikur të jenë midis gjembave, dhe një lak përpin pasurinë e tij.

Hänen elonsa pitää isoovaisen syömän, ja orjantappuroista sen ottaman; ja hänen kalunsa pitää ryövärien nielemän.

6 Sepse shpirtligësia nuk del nga pluhuri dhe mundimi nuk mbin nga toka;

Sillä ei vaiva käy ylös tomusta; ja onnettomuus ei kasva maasta.

7 por njeriu lind për të vuajtur, ashtu si shkëndija për t’u ngjitur lart.

Vaan ihminen syntyy onnettomuuteen; niinkuin kuumain hiilten kipinät sinkoilevat ylöskäsin.

8 Por unë do të kërkoja Perëndinë, dhe Perëndisë do t’i besoja çështjen time,

Kuitenkin tahdon minä Jumalasta tutkistella: Jumalasta minä tahdon puhua,

9 atij që bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të njihen; mrekulli të panumërta,

Joka voimallisia töitä tekee, joita ei tutkia taideta, ja ihmeitä, joita ei lukea taideta;

10 që i jep shiun tokës dhe dërgon ujin në fushat;

Joka antaa sateen maan päälle, ja antaa tulla veden teiden päälle;

11 që ngre të varfrit dhe vë në siguri lart ata që vuajnë.

Joka ylentää nöyrät korkeuteen, ja korottaa sorrettuja autuuteen.

12 I bën të kota synimet e dinakëve, dhe kështu duart e tyre nuk mund të realizojnë planet e tyre;

Hän tekee kavalain aivoitukset tyhjäksi, ettei heidän kätensä mitään toimittaa taida.

13 i merr të urtët në dredhinë e tyre, dhe kështu këshilla e të pandershmëve shpejt bëhet tym.

Hän käsittää taitavat kavaluudessansa, ja pahain neuvo kukistetaan,

14 Gjatë ditës ata hasin në errësirë, bash në mesditë ecin me tahmin sikur të ishte natë;

Että he päivällä juoksevat pimeydessä, ja koperoitsevat puolipäivänä niinkuin yöllä.

15 por Perëndia e shpëton nevojtarin nga shpata, nga goja e të fuqishmëve dhe nga duart e tyre.

Ja hän auttaa köyhää miekasta, ja heidän suustansa, ja voimallisten kädestä.

16 Kështu ka shpresë për të mjerin, por padrejtësia ia mbyll gojën atij.

Ja hän on köyhän turva, että vääryys pitäis suunsa kiinni.

17 Ja, lum njeriu që Perëndia dënon; prandaj ti mos e përbuz ndëshkimin e të Plotfuqishmit;

Katso, autuas on se ihminen, jota Jumala kurittaa; sentähden älä hylkää Kaikkivaltiaan kuritusta.

18 sepse ai e bën plagën, dhe pastaj e fashon, plagos, por duart e tij shërojnë.

Sillä hän haavoittaa ja sitoo; hän lyö ja hänen kätensä terveeksi tekee.

19 Nga gjashtë fatkeqësi ai do të të çlirojë, po, në të shtatën e keqja nuk do të të prekë.

Kuudesta murheesta päästää hän sinun; ja seitsemännestä ei tule mitään pahaa sinulle.

20 Në kohë zie do të të shpëtojë nga vdekja, në kohë lufte nga forca e shpatës.

Kalliilla ajalla vapahtaa hän sinun kuolemasta, ja sodassa miekasta.

21 Do t’i shpëtosh fshikullit të gjuhës, nuk do të trembesh kur të vijë shkatërrimi.

Hän peittää sinun kielen ruoskalta; ja ei sinun pidä pelkäämän hävitystä, koska se tulee.

22 Do të qeshësh me shkatërrimin dhe me zinë, dhe nuk do të kesh frikë nga bishat e dheut;

Hävityksessä ja nälässä sinä naurat; ja et pelkää metsän petoja.

23 sepse do të kesh një besëlidhje me gurët e dheut, dhe kafshët e fushave do të jenë në paqe me ty.

Sillä sinun liittos pitää oleman kivien kanssa kedolla, ja maan pedot pitää sinun kanssas rauhallisesti oleman.

24 Do të dish që çadra jote është e siguruar; do të vizitosh kullotat e tua dhe do të shikosh që nuk mungon asgjë.

Sinä ymmärrät, että sinun majas on rauhassa, ja sinä oleskelet asuinsiassas ilman syntiä.

25 Do të kuptosh që pasardhësit e tu janë të shumtë dhe të vegjlit e tu si bari i fushave.

Ja sinä saat ymmärtää, että siemenes on suureksi tuleva, ja vesas niinkuin ruoho maassa.

26 Do të zbresësh në varr në moshë të shkuar, ashtu si në stinën e vet mblidhet një tog duajsh.

Ja sinä tulet vanhalla ijällä hautaan, niinkuin elositoma ajallansa korjataan.

27 Ja ç’kemi gjetur; kështu është. Dëgjoje dhe përfito”.

Katso, sitä me olemme tutkineet, ja se on niin: kuule sitä, ja tunne sinä myös se hyväkses.