Jobi 5
1 “Bërtit, pra! A ka vallë ndonjë që të përgjigjet? Kujt prej shenjtorëve do t’i drejtohesh?
Call, I pray thee—is there one to answer thee? Or, to which of the holy ones, wilt thou turn?
2 Zemërimi në fakt e vret të pamendin dhe zilia e vret budallanë.
For, to the foolish man, death is caused by vexation, and, the simple one, is slain by jealousy.
3 E kam parë të pamendin të lëshojë rrënjë, por shumë shpejt e mallkova banesën e tij.
I, have seen the foolish taking root, and then hath his home decayed, in a moment:
4 Bijtë e tij nuk kanë asnjë siguri, janë të shtypur te porta, dhe nuk ka njeri që t’i mbrojë.
His children are far removed from safety, and they are crushed in the gate, and there is none to deliver:
5 I urituri përpin të korrat e tij, ia merr edhe sikur të jenë midis gjembave, dhe një lak përpin pasurinë e tij.
Whose harvest, the hungry, eateth up, and, even out of thorn hedges, he taketh it, and the snare gapeth for their substance.
6 Sepse shpirtligësia nuk del nga pluhuri dhe mundimi nuk mbin nga toka;
For sorrow, cometh not forth out of the dust, —nor, out of the ground, sprouteth trouble.
7 por njeriu lind për të vuajtur, ashtu si shkëndija për t’u ngjitur lart.
Though, man, to trouble, were born, as, sparks, on high, do soar,
8 Por unë do të kërkoja Perëndinë, dhe Perëndisë do t’i besoja çështjen time,
Yet indeed, I, would seek unto El, and, unto Elohim, would I set forth any cause: —
9 atij që bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të njihen; mrekulli të panumërta,
Who doeth great things, beyond all search, —Wondrous things, till they cannot be recounted;
10 që i jep shiun tokës dhe dërgon ujin në fushat;
Who giveth rain, upon the face of the earth, and sendeth forth waters, over the face of the open fields;
11 që ngre të varfrit dhe vë në siguri lart ata që vuajnë.
Setting the lowly on high, and, mourners, are uplifted to safety;
12 I bën të kota synimet e dinakëve, dhe kështu duart e tyre nuk mund të realizojnë planet e tyre;
Who doth frustrate the schemes of the crafty, that their hands cannot achieve abiding success;
13 i merr të urtët në dredhinë e tyre, dhe kështu këshilla e të pandershmëve shpejt bëhet tym.
Who captureth the wise in their own craftiness, yea the headlong counsel of the crooked:
14 Gjatë ditës ata hasin në errësirë, bash në mesditë ecin me tahmin sikur të ishte natë;
By day, they encounter darkness, and, as though it were night, they grope at high noon.
15 por Perëndia e shpëton nevojtarin nga shpata, nga goja e të fuqishmëve dhe nga duart e tyre.
But he saveth from the sword, out of their mouth, and, out of the hand of the strong, the needy.
16 Kështu ka shpresë për të mjerin, por padrejtësia ia mbyll gojën atij.
Thus to the poor hath come hope, and, perversity, hath shut her mouth.
17 Ja, lum njeriu që Perëndia dënon; prandaj ti mos e përbuz ndëshkimin e të Plotfuqishmit;
Lo! how happy is the man whom God correcteth! Therefore, the chastening of the Almighty, do not thou refuse;
18 sepse ai e bën plagën, dhe pastaj e fashon, plagos, por duart e tij shërojnë.
For, he, woundeth that he may bind up, He smiteth through, that, his own hands, may heal.
19 Nga gjashtë fatkeqësi ai do të të çlirojë, po, në të shtatën e keqja nuk do të të prekë.
In six troubles, he will rescue thee, and, in seven, there shall smite thee no misfortune:
20 Në kohë zie do të të shpëtojë nga vdekja, në kohë lufte nga forca e shpatës.
In famine, he will ransom thee from death, and in battle from the power of the sword;
21 Do t’i shpëtosh fshikullit të gjuhës, nuk do të trembesh kur të vijë shkatërrimi.
During the scourge of the tongue, shalt thou be hid, neither shalt thou be afraid of destruction when it cometh;
22 Do të qeshësh me shkatërrimin dhe me zinë, dhe nuk do të kesh frikë nga bishat e dheut;
At destruction and at hunger, shalt thou laugh, and, of the wild beast of the earth, be not thou afraid;
23 sepse do të kesh një besëlidhje me gurët e dheut, dhe kafshët e fushave do të jenë në paqe me ty.
For, with the stones of the field, shall be thy covenant, and, the wild beast of the field, hath been made thy friend;
24 Do të dish që çadra jote është e siguruar; do të vizitosh kullotat e tua dhe do të shikosh që nuk mungon asgjë.
And thou shalt know that, at peace, is thy tent, and shalt visit thy fold, and miss nothing;
25 Do të kuptosh që pasardhësit e tu janë të shumtë dhe të vegjlit e tu si bari i fushave.
And thou shalt know, that numerous is thy seed, and, thine offspring, like the young shoots of the field.
26 Do të zbresësh në varr në moshë të shkuar, ashtu si në stinën e vet mblidhet një tog duajsh.
Thou shalt come, yet robust, to the grave, as a stack of sheaves mounteth up in its season.
27 Ja ç’kemi gjetur; kështu është. Dëgjoje dhe përfito”.
Lo! as for this, we have searched it out—so, it is, Hear it, and know, thou, for thyself.
