Jobi 5
1 “Bërtit, pra! A ka vallë ndonjë që të përgjigjet? Kujt prej shenjtorëve do t’i drejtohesh?
Do but call: is there one that will answer thee? and to whom of the saints wilt thou turn thyself?
2 Zemërimi në fakt e vret të pamendin dhe zilia e vret budallanë.
For vexation will prove death to a foolish man, and jealousy will slay the simple.
3 E kam parë të pamendin të lëshojë rrënjë, por shumë shpejt e mallkova banesën e tij.
I have myself seen the foolish taking root; but I suddenly held his habitation as accursed.
4 Bijtë e tij nuk kanë asnjë siguri, janë të shtypur te porta, dhe nuk ka njeri që t’i mbrojë.
His children are far from help, and men crush them in the gate, with no one to deliver them.
5 I urituri përpin të korrat e tij, ia merr edhe sikur të jenë midis gjembave, dhe një lak përpin pasurinë e tij.
[He it is] whose harvest the hungry eateth up, and taketh it even out of the thorns, and the robber snatcheth eagerly after their substance.
6 Sepse shpirtligësia nuk del nga pluhuri dhe mundimi nuk mbin nga toka;
For wrong doth not come forth out of the dust, neither doth trouble grow up out of the ground;
7 por njeriu lind për të vuajtur, ashtu si shkëndija për t’u ngjitur lart.
But man is born unto trouble, as young birds take up their flight.
8 Por unë do të kërkoja Perëndinë, dhe Perëndisë do t’i besoja çështjen time,
I, however, would have besought God, and unto God would I have committed my cause;
9 atij që bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të njihen; mrekulli të panumërta,
Who doth great things which are unsearchable, marvelous things till they are without number;
10 që i jep shiun tokës dhe dërgon ujin në fushat;
Who giveth rain upon the surface of the earth, and sendeth out waters over the face of the fields;
11 që ngre të varfrit dhe vë në siguri lart ata që vuajnë.
To set up the lowly on high, that those who mourn may rise high to happiness;
12 I bën të kota synimet e dinakëve, dhe kështu duart e tyre nuk mund të realizojnë planet e tyre;
[But] who frustrateth the plans of the crafty, so that their hands cannot execute their well-devised counsel;
13 i merr të urtët në dredhinë e tyre, dhe kështu këshilla e të pandershmëve shpejt bëhet tym.
Who catcheth the wise in their own craftiness; and the advise of the perverse is hastened on headlong;
14 Gjatë ditës ata hasin në errësirë, bash në mesditë ecin me tahmin sikur të ishte natë;
By day they meet with darkness, and as though it were night they grope about in the noon of day;
15 por Perëndia e shpëton nevojtarin nga shpata, nga goja e të fuqishmëve dhe nga duart e tyre.
But who saveth from the sword, from their mouth, and from the hand of the mighty, the needy one:
16 Kështu ka shpresë për të mjerin, por padrejtësia ia mbyll gojën atij.
And so cometh to the indigent hope, and iniquity stoppeth her mouth.
17 Ja, lum njeriu që Perëndia dënon; prandaj ti mos e përbuz ndëshkimin e të Plotfuqishmit;
Behold, happy is the man whom God admonisheth: despise then not the correction of the Almighty.
18 sepse ai e bën plagën, dhe pastaj e fashon, plagos, por duart e tij shërojnë.
For he it is that woundeth, and bindeth up: he smiteth, and his hands do heal.
19 Nga gjashtë fatkeqësi ai do të të çlirojë, po, në të shtatën e keqja nuk do të të prekë.
In six distresses will he deliver thee; and in seven there shall no evil touch thee.
20 Në kohë zie do të të shpëtojë nga vdekja, në kohë lufte nga forca e shpatës.
In famine he redeemeth thee from death; and in war from the power of the sword.
21 Do t’i shpëtosh fshikullit të gjuhës, nuk do të trembesh kur të vijë shkatërrimi.
Against the scourge of the tongue shall thou he hidden; and thou needest not be afraid of destruction when it cometh.
22 Do të qeshësh me shkatërrimin dhe me zinë, dhe nuk do të kesh frikë nga bishat e dheut;
At destruction and famine canst thou laugh; and thou needest not have any fear of the beasts of the earth.
23 sepse do të kesh një besëlidhje me gurët e dheut, dhe kafshët e fushave do të jenë në paqe me ty.
For with the stones of the field shalt thou have thy covenant; and the beasts of the field shall be at peace with thee.
24 Do të dish që çadra jote është e siguruar; do të vizitosh kullotat e tua dhe do të shikosh që nuk mungon asgjë.
And thou shalt know that there is peace in thy tent; and thou wilt look over thy habitation, and shalt miss nothing.
25 Do të kuptosh që pasardhësit e tu janë të shumtë dhe të vegjlit e tu si bari i fushave.
And thou shalt know that thy seed is numerous, and thy offspring as the herbage of the earth.
26 Do të zbresësh në varr në moshë të shkuar, ashtu si në stinën e vet mblidhet një tog duajsh.
Thon wilt go in a ripe age unto the grave, as a shock of corn is carried home in its season.
27 Ja ç’kemi gjetur; kështu është. Dëgjoje dhe përfito”.
Behold this, we have searched it out, so it is: hear it, and do thou note it well for thyself.
