Jobi 5

1 “Bërtit, pra! A ka vallë ndonjë që të përgjigjet? Kujt prej shenjtorëve do t’i drejtohesh?

Roep maar: er is niemand, die u antwoord geeft; Tot wien van de heiligen wilt ge u wenden?

2 Zemërimi në fakt e vret të pamendin dhe zilia e vret budallanë.

Het is dus de wrevel, die den dwaas vermoordt, De gramschap doodt dus den zot.

3 E kam parë të pamendin të lëshojë rrënjë, por shumë shpejt e mallkova banesën e tij.

Ik heb den dwaas wel wortel zien schieten, Maar plotseling verrotte zijn akker;

4 Bijtë e tij nuk kanë asnjë siguri, janë të shtypur te porta, dhe nuk ka njeri që t’i mbrojë.

Zijn kinderen werden van hulp verstoken, Reddeloos vertrapt in de poort;

5 I urituri përpin të korrat e tij, ia merr edhe sikur të jenë midis gjembave, dhe një lak përpin pasurinë e tij.

Wat zij hebben geoogst, eet een hongerige op, En de dorstige rooft en drinkt de melk van hun kudde

6 Sepse shpirtligësia nuk del nga pluhuri dhe mundimi nuk mbin nga toka;

Want het kwaad schiet niet op uit het stof, En de rampspoed ontspruit uit de aarde niet:

7 por njeriu lind për të vuajtur, ashtu si shkëndija për t’u ngjitur lart.

Maar het is de mens, die zichzelf de rampspoed verwekt, Zoals de vonken naar boven spatten!

8 Por unë do të kërkoja Perëndinë, dhe Perëndisë do t’i besoja çështjen time,

Ik, ik wend mij tot God, En leg mijn zaak aan de Godheid voor:

9 atij që bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të njihen; mrekulli të panumërta,

Hij, die grootse en ondoorgrondelijke dingen wrocht En ontelbare wonderen;

10 që i jep shiun tokës dhe dërgon ujin në fushat;

Die regen over de aarde zendt, En water over de velden giet;

11 që ngre të varfrit dhe vë në siguri lart ata që vuajnë.

Die de nederigen op de hoogte verheft, En treurenden het hoogste geluk doet smaken.

12 I bën të kota synimet e dinakëve, dhe kështu duart e tyre nuk mund të realizojnë planet e tyre;

Die de plannen der sluwen verijdelt, Zodat hun handen de ontwerpen niet ten uitvoer brengen;

13 i merr të urtët në dredhinë e tyre, dhe kështu këshilla e të pandershmëve shpejt bëhet tym.

Die de wijzen vangt in hun eigen list, Zodat de toeleg der slimmen mislukt,

14 Gjatë ditës ata hasin në errësirë, bash në mesditë ecin me tahmin sikur të ishte natë;

En midden op de dag zij op duisternis stuiten, En rondtasten op klaarlichte dag, zoals in de nacht;

15 por Perëndia e shpëton nevojtarin nga shpata, nga goja e të fuqishmëve dhe nga duart e tyre.

Maar die de geplaagden redt uit hun hand, Den arme uit de greep van den sterke:

16 Kështu ka shpresë për të mjerin, por padrejtësia ia mbyll gojën atij.

Zodat er weer hoop voor den zwakke is, En het onrecht de mond sluit.

17 Ja, lum njeriu që Perëndia dënon; prandaj ti mos e përbuz ndëshkimin e të Plotfuqishmit;

Gelukkig, gij mens, dien God kastijdt: Versmaad dus de straf van den Almachtige niet!

18 sepse ai e bën plagën, dhe pastaj e fashon, plagos, por duart e tij shërojnë.

Want Hij wondt, maar verbindt, Hij kwetst, maar zijn handen genezen.

19 Nga gjashtë fatkeqësi ai do të të çlirojë, po, në të shtatën e keqja nuk do të të prekë.

Uit zes noden zal Hij u redden, En in de zevende treft u geen kwaad:

20 Në kohë zie do të të shpëtojë nga vdekja, në kohë lufte nga forca e shpatës.

In hongersnood redt Hij u van de dood, In de oorlog uit de greep van het zwaard;

21 Do t’i shpëtosh fshikullit të gjuhës, nuk do të trembesh kur të vijë shkatërrimi.

Gij zijt veilig voor de gesel der tong, Zonder vrees voor het dreigend geweld.

22 Do të qeshësh me shkatërrimin dhe me zinë, dhe nuk do të kesh frikë nga bishat e dheut;

Met geweld en gebrek zult ge lachen, Voor wilde beesten niet vrezen:

23 sepse do të kesh një besëlidhje me gurët e dheut, dhe kafshët e fushave do të jenë në paqe me ty.

Want ge hebt een verbond met de stenen op het veld, En het wild gedierte leeft in vriendschap met u

24 Do të dish që çadra jote është e siguruar; do të vizitosh kullotat e tua dhe do të shikosh që nuk mungon asgjë.

Dan weet ge, dat uw tent in vrede is, Ge niets vermist, als ge uw woning doorzoekt;

25 Do të kuptosh që pasardhësit e tu janë të shumtë dhe të vegjlit e tu si bari i fushave.

Dan weet ge, dat uw nageslacht talrijk zal zijn, Uw spruiten als het gras op het veld.

26 Do të zbresësh në varr në moshë të shkuar, ashtu si në stinën e vet mblidhet një tog duajsh.

Eerst in uw ouderdom daalt ge ten grave, Zoals de schoof wordt binnengehaald, als het tijd is!

27 Ja ç’kemi gjetur; kështu është. Dëgjoje dhe përfito”.

Zie, dit hebben we nagespeurd, en zó is het; Luister er naar, en neem het ter harte!