Jobi 5

1 “Bërtit, pra! A ka vallë ndonjë që të përgjigjet? Kujt prej shenjtorëve do t’i drejtohesh?

Raab, kære, om der er nogen, som svarer dig? og til hvem af de hellige vil du vende Ansigtet?

2 Zemërimi në fakt e vret të pamendin dhe zilia e vret budallanë.

Thi Fortørnelse slaar en Daare ihjel, og Nidkærhed dræber den taabelige.

3 E kam parë të pamendin të lëshojë rrënjë, por shumë shpejt e mallkova banesën e tij.

Jeg saa en Daare rodfæstet, og jeg forbandede hans Bolig hastelig.

4 Bijtë e tij nuk kanë asnjë siguri, janë të shtypur te porta, dhe nuk ka njeri që t’i mbrojë.

Hans Børn vare langt fra Frelse og nedtraadtes i Porten, og der var ingen, som reddede dem.

5 I urituri përpin të korrat e tij, ia merr edhe sikur të jenë midis gjembave, dhe një lak përpin pasurinë e tij.

Den hungrige opaad hans Høst og hentede den endog fra Tjørnehegnet, og Røverne opslugte hans Formue.

6 Sepse shpirtligësia nuk del nga pluhuri dhe mundimi nuk mbin nga toka;

Thi Uretfærdighed skyder ikke frem af Støvet, og Møje vokser ikke op af Jorden;

7 por njeriu lind për të vuajtur, ashtu si shkëndija për t’u ngjitur lart.

men et Menneske bliver født til Møje, ligesom Gnister maa flyve højt op.

8 Por unë do të kërkoja Perëndinë, dhe Perëndisë do t’i besoja çështjen time,

Dog jeg vilde søge hen til Gud, og til Gud vilde jeg rette min Tale;

9 atij që bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të njihen; mrekulli të panumërta,

til ham, som gør store Ting, hvilke man ikke kan ransage, underlige Ting, saa der er intet Tal paa dem;

10 që i jep shiun tokës dhe dërgon ujin në fushat;

ham, som giver Regn paa Jorden og lader Vand komme paa Markerne;

11 që ngre të varfrit dhe vë në siguri lart ata që vuajnë.

for at sætte de ringe højt op, og at de sørgende ophøjes ved Frelse;

12 I bën të kota synimet e dinakëve, dhe kështu duart e tyre nuk mund të realizojnë planet e tyre;

ham, som gør de træskes Anslag til intet, at deres Hænder ikke kunne udføre Sagen;

13 i merr të urtët në dredhinë e tyre, dhe kështu këshilla e të pandershmëve shpejt bëhet tym.

ham, som griber de vise i deres Træskhed, saa de underfundiges Raad hastelig omstødes;

14 Gjatë ditës ata hasin në errësirë, bash në mesditë ecin me tahmin sikur të ishte natë;

om Dagen løbe de an i Mørket og føle sig for om Middagen, som var det Nat.

15 por Perëndia e shpëton nevojtarin nga shpata, nga goja e të fuqishmëve dhe nga duart e tyre.

Og han frelser en fattig fra Sværd, fra deres Mund og fra den stærkes Haand,

16 Kështu ka shpresë për të mjerin, por padrejtësia ia mbyll gojën atij.

saa der bliver Haab for den ringe, og Uretfærdighed maa lukke sin Mund.

17 Ja, lum njeriu që Perëndia dënon; prandaj ti mos e përbuz ndëshkimin e të Plotfuqishmit;

Se, saligt er det Menneske, som Gud straffer; derfor foragte du ikke den Almægtiges Tugtelse!

18 sepse ai e bën plagën, dhe pastaj e fashon, plagos, por duart e tij shërojnë.

Thi han gør Smerte og forbinder; han saargør, og hans Hænder læge.

19 Nga gjashtë fatkeqësi ai do të të çlirojë, po, në të shtatën e keqja nuk do të të prekë.

I seks Angester skal han fri dig, og i syv skal intet ondt røre dig.

20 Në kohë zie do të të shpëtojë nga vdekja, në kohë lufte nga forca e shpatës.

I Hunger skal han frelse dig fra Døden og i Krig fra Sværdets Vold.

21 Do t’i shpëtosh fshikullit të gjuhës, nuk do të trembesh kur të vijë shkatërrimi.

Du skal finde Skjul for Tungens Svøbe og ikke frygte for Ødelæggelse, naar den kommer.

22 Do të qeshësh me shkatërrimin dhe me zinë, dhe nuk do të kesh frikë nga bishat e dheut;

Du skal le ad Ødelæggelse og Hunger og ikke frygte for Jordens Dyr;

23 sepse do të kesh një besëlidhje me gurët e dheut, dhe kafshët e fushave do të jenë në paqe me ty.

thi med Stenene paa Marken har du Pagt, og Markens Dyr skulle holde Fred med dig.

24 Do të dish që çadra jote është e siguruar; do të vizitosh kullotat e tua dhe do të shikosh që nuk mungon asgjë.

Og du skal forfare, at dit Telt har Fred, og du skal besøge din Bolig og intet savne.

25 Do të kuptosh që pasardhësit e tu janë të shumtë dhe të vegjlit e tu si bari i fushave.

Og du skal forfare, at din Sæd skal blive mangfoldig, og din Afkom som Græs paa Jorden.

26 Do të zbresësh në varr në moshë të shkuar, ashtu si në stinën e vet mblidhet një tog duajsh.

Du skal komme til Graven i Alderdom, ligesom Neg optages i sin Tid.

27 Ja ç’kemi gjetur; kështu është. Dëgjoje dhe përfito”.

Se dette, det have vi undersøgt, saa er det; hør det, og forstaa det vel!