Jobi 41

1 A mund ta nxjerrësh Leviathanin me grep ose të mbash të palëvizur gjuhën e tij me një litar?

Kan du draga upp Leviatan med krok och med en metrev betvinga hans tunga?

2 A mund t’i vësh një xunkth në flegrat e hundës ose t’i shposh nofullën me një çengel?

Kan du sätta en sävhank i hans nos eller borra en hake genom hans käft?

3 A do të të lutet ai së tepërmi apo do të të drejtojë fjalë të ëmbla?

Menar du att han skall slösa på dig många böner eller tala till dig med mjuka ord?

4 A do të lidhë një besëlidhje me ty, që ti ta marrësh si shërbëtor për gjithnjë?

Att han skall vilja sluta fördrag med dig, så att du finge honom till din träl för alltid?

5 A do të lozësh me të si me një zog apo do ta mbash lidhur për vajzat e tua?

Kan du hava honom till leksak såsom en fågel och sätta honom i band åt dina tärnor?

6 Miqtë e tu do të bëjnë me të takime të mrekullueshme apo do ta ndajnë vallë midis tregtarëve?

Pläga fiskarlag köpslå om honom och stycka ut hans kropp mellan krämare?

7 A mund të mbulosh lëkurën e tij me shigjeta dhe kokën e tij me fuzhnja?

Kan du skjuta hans hud full med spjut och hans huvud med fiskharpuner?

8 Vëri duart mbi trupin e tij; do të të kujtohet luftimi dhe nuk ke për ta rifilluar.

Ja, försök att bära hand på honom du skall minnas den striden och skall ej föra så mer.

9 Ja, shpresa e atij që e sulmon është e rreme; mjafton ta shikosh dhe të zë tmerri.

Nej, den sådant vågar, hans hopp bliver sviket, han fälles till marken redan vid hans åsyn.

10 Askush nuk ka aq guxim sa ta provokojë. Kush, pra, është në gjendje të qëndrojë i fortë para meje?

Så oförvägen är ingen, att han törs reta denne. Vem vågar då sätta sig upp mot mig själv?

11 Kush më ka bërë një shërbim i pari që unë duhet ta shpërblej? Çdo gjë nën qiejt është imja.

Vem har först givit mig något, som jag alltså bör betala igen? Mitt är ju allt vad som finnes under himmelen.

12 Nuk do t’i kaloj në heshtje gjymtyrët e tij, forcën e tij të madhe dhe bukurinë e armaturës së tij.

Jag vill ej höra upp att tala om hans lemmar, om huru väldig han är, och huru härligt han är danad.

13 Kush mund ta zhveshë nga parzmorja e tij dhe kush mund t’i afrohet me një fre të dyfishtë?

Vem mäktar rycka av honom hans pansar? Vem vågar sig in mellan hans käkars par?

14 Kush mund të hapë portat e gojës së tij, e rrethuar siç është nga tmerri i dhëmbëve të tij?

Hans gaps dörrar, vem vill öppna dem? Runtom hans tänder bor ju förskräckelse.

15 Shumë të bukura janë rreshtat e mburojave të tij, të salduara fort si prej një vule.

Stolta sitta på honom sköldarnas rader; hopslutna äro de med fast försegling.

16 Ato janë aq afër njëra-tjetrës sa nuk kalon as ajri midis tyre.

Tätt fogar sig den ena intill den andra, icke en vindfläkt tränger in mellan dem.

17 Janë të ngjitura njëra me tjetrën, të bashkuara fort midis tyre, dhe nuk mund të ndahen.

Var och en håller ihop med den nästa, de gripa in i varandra och skiljas ej åt.

18 Teshtimat e tij japin shkreptima drite dhe sytë e tij janë si qepallat e agimit.

När han fnyser, strålar det av ljus; hans blickar äro såsom morgonrodnadens ögonbryn.

19 Nga goja e tij dalin flakë, dalin shkëndija zjarri.

Bloss fara ut ur hans gap, eldgnistor springa fram därur.

20 Nga flegrat e hundës së tij del tym, si nga një enë që vlon ose nga një kazan.

Från hans näsborrar utgår rök såsom ur en sjudande panna på bränslet.

21 Fryma e tij i vë zjarrin qymyrit dhe nga goja e tij del flakë.

Hans andedräkt framgnistrar eldkol, och lågor bryta fram ur hans gap.

22 Forca qëndron te qafa e tij dhe para tij hedh valle tmerri.

På hans hals har kraften sin boning, och framför honom stapplar försagdhet.

23 Pjesët e flashkëta të mishit të tij janë fort kompakte, janë mjaft të ngjeshura mbi të dhe nuk lëvizin.

Själva det veka på hans buk är ett stadigt fogverk, det sitter orubbligt, såsom gjutet på honom.

24 Zemra e tij është e fortë si një gur, e fortë si pjesa e poshtme e mokrës.

Hans hjärta är fast såsom sten, fast såsom bottenstenen i kvarnen.

25 Kur ngrihet, të fuqishmit kanë frikë, dhe nga tmerri mbeten të hutuar.

När han reser sig, bäva hjältar, av ångest mista de all sans.

26 Shpata që arrin nuk i bën asgjë, e njëjta gjë ndodh me ushtën, shigjetën dhe shtizën.

Angripes han med ett svärd, så håller det ej stånd, ej heller spjut eller pil eller pansar.

27 E quan hekurin si kashtë dhe bronzin si dru të brejtur nga krimbi.

Han aktar järn såsom halm och koppar såsom murket trä.

28 Shigjeta nuk e bën të ikë; gurët e hobesë për të janë si kallamishte.

Bågskott skrämma honom ej bort, slungstenar förvandlas för honom till strå;

29 Topuzi i duket sikur është kashtë, ai tallet me vringëllimën e ushtës.

ja, stridsklubbor aktar han såsom strå, han ler åt rasslet av lansar.

30 Poshtë ka maja të mprehta dhe lë gjurmë si të lesës mbi baltë.

På sin buk bär han skarpa eggar, spår såsom av en tröskvagn ristar han i dyn.

31 E bën të ziejë humnerën si ndonjë kazan dhe e bën detin si të ishte një enë me melhem.

Han gör djupet sjudande som en gryta, likt en salvokokares kittel förvandlar han vattnet.

32 Lë pas vetes një vazhdë drite dhe humnera duket si e mbuluar nga thinjat.

Bakom honom strålar vägen av ljus, djupet synes bära silverhår.

33 Mbi tokë nuk ka asgjë që t’i ngjajë, që të jetë bërë pa pasur fare frikë.

Ja, på jorden finnes intet som är honom likt, otillgänglig för fruktan skapades han.

34 Shiko në fytyrë tërë njerëzit mendjemëdhenj; ai është mbret mbi të gjitha bishat më madhështore”.

På allt vad högt är ser han med förakt, konung är han över alla stolta vilddjur.