Jobi 41

1 A mund ta nxjerrësh Leviathanin me grep ose të mbash të palëvizur gjuhën e tij me një litar?

¿Pescas tú con anzuelo a Leviatán, y atas con una cuerda su lengua?

2 A mund t’i vësh një xunkth në flegrat e hundës ose t’i shposh nofullën me një çengel?

¿Le meterás un junco en la nariz, le taladrarás con un gancho la quijada?

3 A do të të lutet ai së tepërmi apo do të të drejtojë fjalë të ëmbla?

¿Acaso te dirigirá muchas súplicas, o te dirá palabras tiernas?

4 A do të lidhë një besëlidhje me ty, që ti ta marrësh si shërbëtor për gjithnjë?

¿Hará pacto contigo? ¿Lo tomarás por perpetuo esclavo?

5 A do të lozësh me të si me një zog apo do ta mbash lidhur për vajzat e tua?

¿Juguetearás con él como con un pájaro? ¿Lo atarás para tus hijas?

6 Miqtë e tu do të bëjnë me të takime të mrekullueshme apo do ta ndajnë vallë midis tregtarëve?

¿Lo tomarán los amigos para comida? ¿Se lo repartirán entre sí los mercaderes?

7 A mund të mbulosh lëkurën e tij me shigjeta dhe kokën e tij me fuzhnja?

¿Horadarás su cuero con flechas, y con el arpón su cabeza?

8 Vëri duart mbi trupin e tij; do të të kujtohet luftimi dhe nuk ke për ta rifilluar.

Pon (una vez) en él tu mano; y no olvidarás el combate; no volverás a hacerlo.

9 Ja, shpresa e atij që e sulmon është e rreme; mjafton ta shikosh dhe të zë tmerri.

He aquí que la esperanza (de los cazadores) es vana; su solo aspecto basta para echarlos por tierra.”

10 Askush nuk ka aq guxim sa ta provokojë. Kush, pra, është në gjendje të qëndrojë i fortë para meje?

“Nadie es tan audaz que le despierte. ¿Quién es capaz de mantenerse en pie delante de Mí?

11 Kush më ka bërë një shërbim i pari që unë duhet ta shpërblej? Çdo gjë nën qiejt është imja.

¿Quién me dio algo primero, para que Yo lo recompense? Mío es lo que hay bajo todo el cielo.

12 Nuk do t’i kaloj në heshtje gjymtyrët e tij, forcën e tij të madhe dhe bukurinë e armaturës së tij.

No callaré sus miembros, su fuerza, la armonía de sus proporciones.

13 Kush mund ta zhveshë nga parzmorja e tij dhe kush mund t’i afrohet me një fre të dyfishtë?

¿Quién puede abrir las mallas de su cota, franquear la doble fila de sus dientes?

14 Kush mund të hapë portat e gojës së tij, e rrethuar siç është nga tmerri i dhëmbëve të tij?

Las puertas de su boca ¿quién jamás las ha abierto?; el cerco de sus dientes causa espanto.

15 Shumë të bukura janë rreshtat e mburojave të tij, të salduara fort si prej një vule.

Su espalda cubren escamas en forma de escudos, compactas como un sello de piedra.

16 Ato janë aq afër njëra-tjetrës sa nuk kalon as ajri midis tyre.

Se traba una con otra tan íntimamente, que el aire no puede pasar entre ellas.

17 Janë të ngjitura njëra me tjetrën, të bashkuara fort midis tyre, dhe nuk mund të ndahen.

Una está pegada a la otra; asidas entre sí no pueden separarse.

18 Teshtimat e tij japin shkreptima drite dhe sytë e tij janë si qepallat e agimit.

Sus estornudos son chispas de fuego, sus ojos como los párpados de la aurora.

19 Nga goja e tij dalin flakë, dalin shkëndija zjarri.

De su boca salen llamas y se escapan centellas de fuego.

20 Nga flegrat e hundës së tij del tym, si nga një enë që vlon ose nga një kazan.

Sus narices arrojan humo, como de olla encendida e hirviente.

21 Fryma e tij i vë zjarrin qymyrit dhe nga goja e tij del flakë.

Su resoplido enciende carbones y su boca despide llamaradas.

22 Forca qëndron te qafa e tij dhe para tij hedh valle tmerri.

En su cerviz reside la fuerza, ante él tiembla el mismo espanto.

23 Pjesët e flashkëta të mishit të tij janë fort kompakte, janë mjaft të ngjeshura mbi të dhe nuk lëvizin.

Aun las partes flojas de su carne están unidas entre sí, sin que quede resquicio ni posibilidad de oscilar.

24 Zemra e tij është e fortë si një gur, e fortë si pjesa e poshtme e mokrës.

Su corazón es duro como piedra; tan duro como la muela inferior.

25 Kur ngrihet, të fuqishmit kanë frikë, dhe nga tmerri mbeten të hutuar.

Cuando se alza tienen miedo los más valientes, y de terror están fuera de sí.

26 Shpata që arrin nuk i bën asgjë, e njëjta gjë ndodh me ushtën, shigjetën dhe shtizën.

La espada que le acomete se rompe, lo mismo que la lanza, el dardo y la coraza.

27 E quan hekurin si kashtë dhe bronzin si dru të brejtur nga krimbi.

Estima como paja el hierro, y el bronce como leña carcomida.

28 Shigjeta nuk e bën të ikë; gurët e hobesë për të janë si kallamishte.

No le pone en fuga el hijo del arco; las piedras de la honda le parecen paja.

29 Topuzi i duket sikur është kashtë, ai tallet me vringëllimën e ushtës.

La maza es para él como hojarasca, y se ríe del silbido del venablo.

30 Poshtë ka maja të mprehta dhe lë gjurmë si të lesës mbi baltë.

Su vientre tiene puntas de teja, se arrastra cual trillo sobre el cieno.

31 E bën të ziejë humnerën si ndonjë kazan dhe e bën detin si të ishte një enë me melhem.

Hace hervir el abismo como olla, y el mar como caldero de ungüentos.

32 Lë pas vetes një vazhdë drite dhe humnera duket si e mbuluar nga thinjat.

Tras él un surco de luz, de modo que el abismo parece canoso.

33 Mbi tokë nuk ka asgjë që t’i ngjajë, që të jetë bërë pa pasur fare frikë.

No hay en la tierra semejante a él, pues fue creado para no tener miedo.

34 Shiko në fytyrë tërë njerëzit mendjemëdhenj; ai është mbret mbi të gjitha bishat më madhështore”.

Mira (con desprecio) lo más alto; es rey de todos los soberbios.”