Jobi 41

1 A mund ta nxjerrësh Leviathanin me grep ose të mbash të palëvizur gjuhën e tij me një litar?

Kan du dra Leviatan op med en krok og trykke dens tunge ned med et snøre?

2 A mund t’i vësh një xunkth në flegrat e hundës ose t’i shposh nofullën me një çengel?

Kan du sette en sivline i dens nese og gjennembore dens kjeve med en krok?

3 A do të të lutet ai së tepërmi apo do të të drejtojë fjalë të ëmbla?

Vil den rette mange ydmyke bønner til dig eller tale blide ord til dig?

4 A do të lidhë një besëlidhje me ty, që ti ta marrësh si shërbëtor për gjithnjë?

Vil den gjøre en pakt med dig, så du kan få den til din træl for all tid?

5 A do të lozësh me të si me një zog apo do ta mbash lidhur për vajzat e tua?

Kan du leke med den som med en fugl og binde den fast for dine små piker?

6 Miqtë e tu do të bëjnë me të takime të mrekullueshme apo do ta ndajnë vallë midis tregtarëve?

Kan et lag av fiskere kjøpslå om den, stykke den ut mellem kjøbmennene?

7 A mund të mbulosh lëkurën e tij me shigjeta dhe kokën e tij me fuzhnja?

Kan du fylle dens hud med spyd og dens hode med harpuner?

8 Vëri duart mbi trupin e tij; do të të kujtohet luftimi dhe nuk ke për ta rifilluar.

Prøv å legge hånd på den! Den strid skal du komme til å minnes og ikke gjøre det igjen!

9 Ja, shpresa e atij që e sulmon është e rreme; mjafton ta shikosh dhe të zë tmerri.

Nei, den som våger slikt, hans håp blir sveket; allerede ved synet av den styrter han til jorden.

10 Askush nuk ka aq guxim sa ta provokojë. Kush, pra, është në gjendje të qëndrojë i fortë para meje?

Ingen er så djerv at han tør tirre den; hvem tør da sette sig op imot mig?

11 Kush më ka bërë një shërbim i pari që unë duhet ta shpërblej? Çdo gjë nën qiejt është imja.

Hvem gav mig noget først, så jeg skulde gi ham vederlag? Alt under himmelen hører mig til.

12 Nuk do t’i kaloj në heshtje gjymtyrët e tij, forcën e tij të madhe dhe bukurinë e armaturës së tij.

Jeg vil ikke tie om dens lemmer, om dens store styrke og dens fagre bygning.

13 Kush mund ta zhveshë nga parzmorja e tij dhe kush mund t’i afrohet me një fre të dyfishtë?

Hvem har dradd dens klædning av? Hvem tør komme innenfor dens dobbelte rad av tenner?

14 Kush mund të hapë portat e gojës së tij, e rrethuar siç është nga tmerri i dhëmbëve të tij?

Hvem har åpnet dens kjevers dør? Rundt om dens tenner er redsel.

15 Shumë të bukura janë rreshtat e mburojave të tij, të salduara fort si prej një vule.

Stolte er skjoldenes rader; hvert av dem er tillukket som med et fast segl.

16 Ato janë aq afër njëra-tjetrës sa nuk kalon as ajri midis tyre.

De ligger tett innpå hverandre, og ingen luft trenger inn imellem dem.

17 Janë të ngjitura njëra me tjetrën, të bashkuara fort midis tyre, dhe nuk mund të ndahen.

Det ene skjold henger fast ved det andre; de griper inn i hverandre og skilles ikke at.

18 Teshtimat e tij japin shkreptima drite dhe sytë e tij janë si qepallat e agimit.

Når den nyser, stråler det frem lys, og dens øine er som morgenrødens øielokk.

19 Nga goja e tij dalin flakë, dalin shkëndija zjarri.

Bluss farer ut av dens gap, gnister spruter frem.

20 Nga flegrat e hundës së tij del tym, si nga një enë që vlon ose nga një kazan.

Fra dens nesebor kommer røk som av en gryte som koker over siv.

21 Fryma e tij i vë zjarrin qymyrit dhe nga goja e tij del flakë.

Dens ånde tender kull i brand, og luer går ut av dens gap.

22 Forca qëndron te qafa e tij dhe para tij hedh valle tmerri.

På dens hals har styrken sin bolig, og angsten springer foran den.

23 Pjesët e flashkëta të mishit të tij janë fort kompakte, janë mjaft të ngjeshura mbi të dhe nuk lëvizin.

Dens doglapper sitter fast; de er som støpt på den og rører sig ikke.

24 Zemra e tij është e fortë si një gur, e fortë si pjesa e poshtme e mokrës.

Dens hjerte er fast som sten, fast som den underste kvernsten.

25 Kur ngrihet, të fuqishmit kanë frikë, dhe nga tmerri mbeten të hutuar.

Når den hever sig, gruer helter; av redsel mister de sans og samling.

26 Shpata që arrin nuk i bën asgjë, e njëjta gjë ndodh me ushtën, shigjetën dhe shtizën.

Rammes den med sverd, så biter det ikke på den, heller ikke lanse, pil eller kastespyd.

27 E quan hekurin si kashtë dhe bronzin si dru të brejtur nga krimbi.

Den akter jern som strå, kobber som ormstukket tre.

28 Shigjeta nuk e bën të ikë; gurët e hobesë për të janë si kallamishte.

Buens sønn jager den ikke på flukt; slyngens stener blir som halm for den.

29 Topuzi i duket sikur është kashtë, ai tallet me vringëllimën e ushtës.

Stridsklubber aktes som halm, og den ler av det susende spyd.

30 Poshtë ka maja të mprehta dhe lë gjurmë si të lesës mbi baltë.

På dens buk sitter skarpe skår, den gjør spor i dyndet som efter en treskeslede.

31 E bën të ziejë humnerën si ndonjë kazan dhe e bën detin si të ishte një enë me melhem.

Den får dypet til å koke som en gryte; den får havet til å skumme som en salvekokers kjele.

32 Lë pas vetes një vazhdë drite dhe humnera duket si e mbuluar nga thinjat.

Efter den lyser dens sti; dypet synes å ha sølvhår.

33 Mbi tokë nuk ka asgjë që t’i ngjajë, që të jetë bërë pa pasur fare frikë.

Det er intet på jorden som er herre over den; den er skapt til ikke å reddes.

34 Shiko në fytyrë tërë njerëzit mendjemëdhenj; ai është mbret mbi të gjitha bishat më madhështore”.

Alt som er høit, ser den i øiet; den er en konge over alle stolte dyr.