Jobi 41

1 A mund ta nxjerrësh Leviathanin me grep ose të mbash të palëvizur gjuhën e tij me një litar?

E taea ranei a Rewiatana te kukume mai e koe ki te matau? te pehi ranei i tona arero ki te aho?

2 A mund t’i vësh një xunkth në flegrat e hundës ose t’i shposh nofullën me një çengel?

E whakanohoia ranei e koe he aho ki tona ihu? E pokaia ranei e koe tona kauae ki te matau?

3 A do të të lutet ai së tepërmi apo do të të drejtojë fjalë të ëmbla?

E maha ranei ana inoi ki a koe? E korero ngawari ranei ia ki a koe?

4 A do të lidhë një besëlidhje me ty, që ti ta marrësh si shërbëtor për gjithnjë?

E whakarite kawenata ranei ia ki a koe? e riro ai ia i a koe hei pononga oti tonu mai?

5 A do të lozësh me të si me një zog apo do ta mbash lidhur për vajzat e tua?

Ka rite ranei ia ki te manu hei mea takaro mau? E herea ranei ia e koe hei mea ma au kotiro?

6 Miqtë e tu do të bëjnë me të takime të mrekullueshme apo do ta ndajnë vallë midis tregtarëve?

E waiho ranei ia hei taonga hokohoko ma nga ropu tangata hi ika? E wehewehea atu ranei ma nga kaihokohoko?

7 A mund të mbulosh lëkurën e tij me shigjeta dhe kokën e tij me fuzhnja?

E kapi ranei tona kiri i o tao? tona pane i nga wero ika?

8 Vëri duart mbi trupin e tij; do të të kujtohet luftimi dhe nuk ke për ta rifilluar.

Kia pa tou ringa ki a ia; maharatia te whawhai, a kei pena a mua.

9 Ja, shpresa e atij që e sulmon është e rreme; mjafton ta shikosh dhe të zë tmerri.

Nana, he hori kau te manako ki a ia: e kore ranei tetahi e hinga noa ki te kite kau atu i a ia?

10 Askush nuk ka aq guxim sa ta provokojë. Kush, pra, është në gjendje të qëndrojë i fortë para meje?

Kahore he tangata e maia rawa hei whakaoho i a ia: na ko wai e tu ki toku aroaro?

11 Kush më ka bërë një shërbim i pari që unë duhet ta shpërblej? Çdo gjë nën qiejt është imja.

Ko wai te tangata nana te mea kua takoto wawe ki ahau, e whakautu ai ahau ki a ia? Ahakoa he aha te mea i raro i nga rangi, puta noa, naku katoa.

12 Nuk do t’i kaloj në heshtje gjymtyrët e tij, forcën e tij të madhe dhe bukurinë e armaturës së tij.

E kore e huna e ahau te korero mo ona wahi, mo tona kaha, mo te ataahua hoki o tona hanganga.

13 Kush mund ta zhveshë nga parzmorja e tij dhe kush mund t’i afrohet me një fre të dyfishtë?

Ma wai e tihore a waho o tona kakahu? Ko wai e tae ki tana paraire rererua?

14 Kush mund të hapë portat e gojës së tij, e rrethuar siç është nga tmerri i dhëmbëve të tij?

Ma wai e whakatuwhera nga tatau o tona mata? He wehi kei ona niho a taka noa.

15 Shumë të bukura janë rreshtat e mburojave të tij, të salduara fort si prej një vule.

Ko tana e whakamanamana ai ko ona unahi pakari; tutaki rawa pera i te hiri piri tonu.

16 Ato janë aq afër njëra-tjetrës sa nuk kalon as ajri midis tyre.

Na, i te tata tonu o tetahi ki tetahi, e kore te hau e puta i waenga.

17 Janë të ngjitura njëra me tjetrën, të bashkuara fort midis tyre, dhe nuk mund të ndahen.

Piri tonu ratou ki a ratou ano; mau tonu, e kore ano e taea te wehe.

18 Teshtimat e tij japin shkreptima drite dhe sytë e tij janë si qepallat e agimit.

Ka tihe ia, ka kowha mai te marama; a ko te rite i ona kanohi kei nga kamo o te ata.

19 Nga goja e tij dalin flakë, dalin shkëndija zjarri.

E puta ana mai i tona mangai he rama mura, mokowhiti ana nga koraahi.

20 Nga flegrat e hundës së tij del tym, si nga një enë që vlon ose nga një kazan.

Puta ana te paowa i ona pongaponga, me te mea no te kohua e koropupu ana, no te otaota e kaia ana.

21 Fryma e tij i vë zjarrin qymyrit dhe nga goja e tij del flakë.

Ngiha ana nga waro i tona ha, rere atu ana te mura i tona mangai.

22 Forca qëndron te qafa e tij dhe para tij hedh valle tmerri.

Kei tona kaki te kaha e noho ana, e tuapa ana te pawera i tona aroaro.

23 Pjesët e flashkëta të mishit të tij janë fort kompakte, janë mjaft të ngjeshura mbi të dhe nuk lëvizin.

Ko ona kikokiko tawerewere piri tonu: maro tonu ki runga ki a ia; e kore e taea te whakakorikori.

24 Zemra e tij është e fortë si një gur, e fortë si pjesa e poshtme e mokrës.

Pakari tonu tona ngakau ano he kamaka; ae ra, maro tonu ano ko to raro kohatu huri.

25 Kur ngrihet, të fuqishmit kanë frikë, dhe nga tmerri mbeten të hutuar.

Ka whakarewa ia i a ia ki runga, ka wehi nga tangata nunui: na te pororaru ka porangi noa iho ratou.

26 Shpata që arrin nuk i bën asgjë, e njëjta gjë ndodh me ushtën, shigjetën dhe shtizën.

Ki te whai tetahi i a ia ki te hoari, e kore e taea; ahakoa e te tao, e te pere, e te koikoi ranei.

27 E quan hekurin si kashtë dhe bronzin si dru të brejtur nga krimbi.

Ki tona whakaaro he kakau witi te rino, he rakau popopopo te parahi.

28 Shigjeta nuk e bën të ikë; gurët e hobesë për të janë si kallamishte.

E kore ia e tahuti i te pere: ki a ia ka meinga noatia nga kohatu o te kotaha hei papapa.

29 Topuzi i duket sikur është kashtë, ai tallet me vringëllimën e ushtës.

Kiia ake e ia nga patu hei papapa: e kataina ana e ia te huhu o te tao.

30 Poshtë ka maja të mprehta dhe lë gjurmë si të lesës mbi baltë.

Ko raro ona e rite ana ki te kohatu koikoi: e wharikitia ana e ia a runga o te paru ano he patunga witi.

31 E bën të ziejë humnerën si ndonjë kazan dhe e bën detin si të ishte një enë me melhem.

E meinga ana e ia te rire kia koropupu ano he kohua, me te moana kia rite ki te hinu.

32 Lë pas vetes një vazhdë drite dhe humnera duket si e mbuluar nga thinjat.

E hangaia ana e ia he huarahi kia marama i muri i a ia; tera e maharatia he hina te moana.

33 Mbi tokë nuk ka asgjë që t’i ngjajë, që të jetë bërë pa pasur fare frikë.

I te whenua nei kahore he mea hei rite mona, he mea i hanga nei kahore ona wehi.

34 Shiko në fytyrë tërë njerëzit mendjemëdhenj; ai është mbret mbi të gjitha bishat më madhështore”.

E titiro ana ia ki nga mea tiketike katoa: he kingi ia mo nga tama katoa a te whakapehapeha.