Jobi 41

1 A mund ta nxjerrësh Leviathanin me grep ose të mbash të palëvizur gjuhën e tij me një litar?

Prenderai tu il coccodrillo all’amo? Gli assicurerai la lingua colla corda?

2 A mund t’i vësh një xunkth në flegrat e hundës ose t’i shposh nofullën me një çengel?

Gli passerai un giunco per le narici? Gli forerai le mascelle con l’uncino?

3 A do të të lutet ai së tepërmi apo do të të drejtojë fjalë të ëmbla?

Ti rivolgerà egli molte supplicazioni? Ti dirà egli delle parole dolci?

4 A do të lidhë një besëlidhje me ty, që ti ta marrësh si shërbëtor për gjithnjë?

Farà egli teco un patto perché tu lo prenda per sempre al tuo servizio?

5 A do të lozësh me të si me një zog apo do ta mbash lidhur për vajzat e tua?

Scherzerai tu con lui come fosse un uccello? L’attaccherai a un filo per divertir le tue ragazze?

6 Miqtë e tu do të bëjnë me të takime të mrekullueshme apo do ta ndajnë vallë midis tregtarëve?

Ne trafficheranno forse i pescatori? Lo spartiranno essi fra i negozianti?

7 A mund të mbulosh lëkurën e tij me shigjeta dhe kokën e tij me fuzhnja?

Gli coprirai tu la pelle di dardi e la testa di ramponi?

8 Vëri duart mbi trupin e tij; do të të kujtohet luftimi dhe nuk ke për ta rifilluar.

Mettigli un po’ le mani addosso!… Ti ricorderai del combattimento e non ci tornerai!

9 Ja, shpresa e atij që e sulmon është e rreme; mjafton ta shikosh dhe të zë tmerri.

Ecco, fallace è la speranza di chi l’assale; basta scorgerlo e s’è atterrati.

10 Askush nuk ka aq guxim sa ta provokojë. Kush, pra, është në gjendje të qëndrojë i fortë para meje?

Nessuno è tanto ardito da provocarlo. E chi dunque oserà starmi a fronte?

11 Kush më ka bërë një shërbim i pari që unë duhet ta shpërblej? Çdo gjë nën qiejt është imja.

Chi mi ha anticipato alcun che perch’io glielo debba rendere? Sotto tutti i cieli, ogni cosa è mia.

12 Nuk do t’i kaloj në heshtje gjymtyrët e tij, forcën e tij të madhe dhe bukurinë e armaturës së tij.

E non vo’ tacer delle sue membra, della sua gran forza, della bellezza della sua armatura.

13 Kush mund ta zhveshë nga parzmorja e tij dhe kush mund t’i afrohet me një fre të dyfishtë?

Chi l’ha mai spogliato della sua corazza? Chi è penetrato fra la doppia fila de’ suoi denti?

14 Kush mund të hapë portat e gojës së tij, e rrethuar siç është nga tmerri i dhëmbëve të tij?

Chi gli ha aperti i due battenti della gola? Intorno alla chiostra de’ suoi denti sta il terrore.

15 Shumë të bukura janë rreshtat e mburojave të tij, të salduara fort si prej një vule.

Superbe son le file de’ suoi scudi, strettamente uniti come da un sigillo.

16 Ato janë aq afër njëra-tjetrës sa nuk kalon as ajri midis tyre.

Uno tocca l’altro, e tra loro non passa l’aria.

17 Janë të ngjitura njëra me tjetrën, të bashkuara fort midis tyre, dhe nuk mund të ndahen.

Sono saldati assieme, si tengono stretti, sono inseparabili.

18 Teshtimat e tij japin shkreptima drite dhe sytë e tij janë si qepallat e agimit.

I suoi starnuti dànno sprazzi di luce; i suoi occhi son come le palpebre dell’aurora.

19 Nga goja e tij dalin flakë, dalin shkëndija zjarri.

Dalla sua bocca partono vampe, ne scappan fuori scintille di fuoco.

20 Nga flegrat e hundës së tij del tym, si nga një enë që vlon ose nga një kazan.

Dalle sue narici esce un fumo, come da una pignatta che bolla o da una caldaia.

21 Fryma e tij i vë zjarrin qymyrit dhe nga goja e tij del flakë.

L’alito suo accende i carboni, e una fiamma gli erompe dalla gola.

22 Forca qëndron te qafa e tij dhe para tij hedh valle tmerri.

Nel suo collo risiede la forza, dinanzi a lui salta il terrore.

23 Pjesët e flashkëta të mishit të tij janë fort kompakte, janë mjaft të ngjeshura mbi të dhe nuk lëvizin.

Compatte sono in lui le parti flosce della carne, gli stanno salde addosso, non si muovono.

24 Zemra e tij është e fortë si një gur, e fortë si pjesa e poshtme e mokrës.

Il suo cuore è duro come il sasso, duro come la macina di sotto.

25 Kur ngrihet, të fuqishmit kanë frikë, dhe nga tmerri mbeten të hutuar.

Quando si rizza, tremano i più forti, e dalla paura son fuori di sé.

26 Shpata që arrin nuk i bën asgjë, e njëjta gjë ndodh me ushtën, shigjetën dhe shtizën.

Invano lo si attacca con la spada; a nulla valgon lancia, giavellotto, corazza.

27 E quan hekurin si kashtë dhe bronzin si dru të brejtur nga krimbi.

Il ferro è per lui come paglia; il rame, come legno tarlato.

28 Shigjeta nuk e bën të ikë; gurët e hobesë për të janë si kallamishte.

La figlia dell’arco non lo mette in fuga; le pietre della fionda si mutano per lui in stoppia.

29 Topuzi i duket sikur është kashtë, ai tallet me vringëllimën e ushtës.

Stoppia gli par la mazza e si ride del fremer della lancia.

30 Poshtë ka maja të mprehta dhe lë gjurmë si të lesës mbi baltë.

Il suo ventre è armato di punte acute, e lascia come tracce d’erpice sul fango.

31 E bën të ziejë humnerën si ndonjë kazan dhe e bën detin si të ishte një enë me melhem.

Fa bollire l’abisso come una caldaia, del mare fa come un gran vaso da profumi.

32 Lë pas vetes një vazhdë drite dhe humnera duket si e mbuluar nga thinjat.

Si lascia dietro una scia di luce; l’abisso par coperto di bianca chioma.

33 Mbi tokë nuk ka asgjë që t’i ngjajë, që të jetë bërë pa pasur fare frikë.

Non v’è sulla terra chi lo domi; è stato fatto per non aver paura.

34 Shiko në fytyrë tërë njerëzit mendjemëdhenj; ai është mbret mbi të gjitha bishat më madhështore”.

Guarda in faccia tutto ciò ch’è eccelso, è re su tutte le belve più superbe”.