Jobi 41

1 A mund ta nxjerrësh Leviathanin me grep ose të mbash të palëvizur gjuhën e tij me një litar?

Prendras-tu le crocodile à l’hameçon? Saisiras-tu sa langue avec une corde?

2 A mund t’i vësh një xunkth në flegrat e hundës ose t’i shposh nofullën me një çengel?

Mettras-tu un jonc dans ses narines? Lui perceras-tu la mâchoire avec un crochet?

3 A do të të lutet ai së tepërmi apo do të të drejtojë fjalë të ëmbla?

Te pressera-t-il de supplication? Te parlera-t-il d’une voix douce?

4 A do të lidhë një besëlidhje me ty, që ti ta marrësh si shërbëtor për gjithnjë?

Fera-t-il une alliance avec toi, Pour devenir à toujours ton esclave?

5 A do të lozësh me të si me një zog apo do ta mbash lidhur për vajzat e tua?

Joueras-tu avec lui comme avec un oiseau? L’attacheras-tu pour amuser tes jeunes filles?

6 Miqtë e tu do të bëjnë me të takime të mrekullueshme apo do ta ndajnë vallë midis tregtarëve?

Les pêcheurs en trafiquent-ils? Le partagent-ils entre les marchands?

7 A mund të mbulosh lëkurën e tij me shigjeta dhe kokën e tij me fuzhnja?

Couvriras-tu sa peau de dards, Et sa tête de harpons?

8 Vëri duart mbi trupin e tij; do të të kujtohet luftimi dhe nuk ke për ta rifilluar.

Dresse ta main contre lui, Et tu ne t’aviseras plus de l’attaquer.

9 Ja, shpresa e atij që e sulmon është e rreme; mjafton ta shikosh dhe të zë tmerri.

Voici, on est trompé dans son attente; A son seul aspect n’est-on pas terrassé?

10 Askush nuk ka aq guxim sa ta provokojë. Kush, pra, është në gjendje të qëndrojë i fortë para meje?

Nul n’est assez hardi pour l’exciter; Qui donc me résisterait en face?

11 Kush më ka bërë një shërbim i pari që unë duhet ta shpërblej? Çdo gjë nën qiejt është imja.

De qui suis-je le débiteur? Je le paierai. Sous le ciel tout m’appartient.

12 Nuk do t’i kaloj në heshtje gjymtyrët e tij, forcën e tij të madhe dhe bukurinë e armaturës së tij.

Je veux encore parler de ses membres, Et de sa force, et de la beauté de sa structure.

13 Kush mund ta zhveshë nga parzmorja e tij dhe kush mund t’i afrohet me një fre të dyfishtë?

Qui soulèvera son vêtement? Qui pénétrera entre ses mâchoires?

14 Kush mund të hapë portat e gojës së tij, e rrethuar siç është nga tmerri i dhëmbëve të tij?

Qui ouvrira les portes de sa gueule? Autour de ses dents habite la terreur.

15 Shumë të bukura janë rreshtat e mburojave të tij, të salduara fort si prej një vule.

Ses magnifiques et puissants boucliers Sont unis ensemble comme par un sceau;

16 Ato janë aq afër njëra-tjetrës sa nuk kalon as ajri midis tyre.

Ils se serrent l’un contre l’autre, Et l’air ne passerait pas entre eux;

17 Janë të ngjitura njëra me tjetrën, të bashkuara fort midis tyre, dhe nuk mund të ndahen.

Ce sont des frères qui s’embrassent, Se saisissent, demeurent inséparables.

18 Teshtimat e tij japin shkreptima drite dhe sytë e tij janë si qepallat e agimit.

Ses éternuements font briller la lumière; Ses yeux sont comme les paupières de l’aurore.

19 Nga goja e tij dalin flakë, dalin shkëndija zjarri.

Des flammes jaillissent de sa bouche, Des étincelles de feu s’en échappent.

20 Nga flegrat e hundës së tij del tym, si nga një enë që vlon ose nga një kazan.

Une fumée sort de ses narines, Comme d’un vase qui bout, d’une chaudière ardente.

21 Fryma e tij i vë zjarrin qymyrit dhe nga goja e tij del flakë.

Son souffle allume les charbons, Sa gueule lance la flamme.

22 Forca qëndron te qafa e tij dhe para tij hedh valle tmerri.

La force a son cou pour demeure, Et l’effroi bondit au-devant de lui.

23 Pjesët e flashkëta të mishit të tij janë fort kompakte, janë mjaft të ngjeshura mbi të dhe nuk lëvizin.

Ses parties charnues tiennent ensemble, Fondues sur lui, inébranlables.

24 Zemra e tij është e fortë si një gur, e fortë si pjesa e poshtme e mokrës.

Son cœur est dur comme la pierre, Dur comme la meule inférieure.

25 Kur ngrihet, të fuqishmit kanë frikë, dhe nga tmerri mbeten të hutuar.

Quand il se lève, les plus vaillants ont peur, Et l’épouvante les fait fuir.

26 Shpata që arrin nuk i bën asgjë, e njëjta gjë ndodh me ushtën, shigjetën dhe shtizën.

C’est en vain qu’on l’attaque avec l’épée; La lance, le javelot, la cuirasse, ne servent à rien.

27 E quan hekurin si kashtë dhe bronzin si dru të brejtur nga krimbi.

Il regarde le fer comme de la paille, L’airain comme du bois pourri.

28 Shigjeta nuk e bën të ikë; gurët e hobesë për të janë si kallamishte.

La flèche ne le met pas en fuite, Les pierres de la fronde sont pour lui du chaume.

29 Topuzi i duket sikur është kashtë, ai tallet me vringëllimën e ushtës.

Il ne voit dans la massue qu’un brin de paille, Il rit au sifflement des dards.

30 Poshtë ka maja të mprehta dhe lë gjurmë si të lesës mbi baltë.

Sous son ventre sont des pointes aiguës: On dirait une herse qu’il étend sur le limon.

31 E bën të ziejë humnerën si ndonjë kazan dhe e bën detin si të ishte një enë me melhem.

Il fait bouillir le fond de la mer comme une chaudière, Il l’agite comme un vase rempli de parfums.

32 Lë pas vetes një vazhdë drite dhe humnera duket si e mbuluar nga thinjat.

Il laisse après lui un sentier lumineux; L’abîme prend la chevelure d’un vieillard.

33 Mbi tokë nuk ka asgjë që t’i ngjajë, që të jetë bërë pa pasur fare frikë.

Sur la terre nul n’est son maître; Il a été créé pour ne rien craindre.

34 Shiko në fytyrë tërë njerëzit mendjemëdhenj; ai është mbret mbi të gjitha bishat më madhështore”.

Il regarde avec dédain tout ce qui est élevé, Il est le roi des plus fiers animaux.