Jobi 41

1 A mund ta nxjerrësh Leviathanin me grep ose të mbash të palëvizur gjuhën e tij me një litar?

Ĉu vi povas eltiri levjatanon per fiŝhoko, Aŭ ligi per ŝnuro ĝian langon?

2 A mund t’i vësh një xunkth në flegrat e hundës ose t’i shposh nofullën me një çengel?

Ĉu vi povas trameti kanon tra ĝia nazo Kaj trapiki ĝian vangon per pikilo?

3 A do të të lutet ai së tepërmi apo do të të drejtojë fjalë të ëmbla?

Ĉu ĝi multe petegos vin, Aŭ parolos al vi flataĵojn?

4 A do të lidhë një besëlidhje me ty, që ti ta marrësh si shërbëtor për gjithnjë?

Ĉu ĝi faros interligon kun vi? Ĉu vi povas preni ĝin kiel porĉiaman sklavon?

5 A do të lozësh me të si me një zog apo do ta mbash lidhur për vajzat e tua?

Ĉu vi amuziĝos kun ĝi kiel kun birdo? Aŭ ĉu vi ligos ĝin por viaj knabinoj?

6 Miqtë e tu do të bëjnë me të takime të mrekullueshme apo do ta ndajnë vallë midis tregtarëve?

Ĉu kamaradoj ĝin dishakos, Kaj dividos inter komercistoj?

7 A mund të mbulosh lëkurën e tij me shigjeta dhe kokën e tij me fuzhnja?

Ĉu vi povas plenigi per pikiloj ĝian haŭton Kaj per fiŝistaj hokoj ĝian kapon?

8 Vëri duart mbi trupin e tij; do të të kujtohet luftimi dhe nuk ke për ta rifilluar.

Metu sur ĝin vian manon; Tiam vi bone memoros la batalon, kaj ĝin ne plu entreprenos.

9 Ja, shpresa e atij që e sulmon është e rreme; mjafton ta shikosh dhe të zë tmerri.

Vidu, la espero ĉiun trompos; Jam ekvidinte ĝin, li falos.

10 Askush nuk ka aq guxim sa ta provokojë. Kush, pra, është në gjendje të qëndrojë i fortë para meje?

Neniu estas tiel kuraĝa, por inciti ĝin; Kiu do povas stari antaŭ Mi?

11 Kush më ka bërë një shërbim i pari që unë duhet ta shpërblej? Çdo gjë nën qiejt është imja.

Kiu antaŭe ion donis al Mi, ke Mi redonu al li? Sub la tuta ĉielo ĉio estas Mia.

12 Nuk do t’i kaloj në heshtje gjymtyrët e tij, forcën e tij të madhe dhe bukurinë e armaturës së tij.

Mi ne silentos pri ĝiaj membroj, Pri ĝia forto kaj bela staturo.

13 Kush mund ta zhveshë nga parzmorja e tij dhe kush mund t’i afrohet me një fre të dyfishtë?

Kiu povas levi ĝian veston? Kiu aliros al ĝia paro da makzeloj?

14 Kush mund të hapë portat e gojës së tij, e rrethuar siç është nga tmerri i dhëmbëve të tij?

Kiu povas malfermi la pordon de ĝia vizaĝo? Teruro ĉirkaŭas ĝiajn dentojn.

15 Shumë të bukura janë rreshtat e mburojave të tij, të salduara fort si prej një vule.

Ĝiaj fieraj skvamoj estas kiel ŝildoj, Interligitaj per fortika sigelo;

16 Ato janë aq afër njëra-tjetrës sa nuk kalon as ajri midis tyre.

Unu kuntuŝiĝas kun la alia tiel, Ke aero ne povas trairi tra ili;

17 Janë të ngjitura njëra me tjetrën, të bashkuara fort midis tyre, dhe nuk mund të ndahen.

Unu alfortikiĝis al la alia, Interkuniĝis kaj ne disiĝas.

18 Teshtimat e tij japin shkreptima drite dhe sytë e tij janë si qepallat e agimit.

Ĝia terno briligas lumon, Kaj ĝiaj okuloj estas kiel la palpebroj de la ĉielruĝo.

19 Nga goja e tij dalin flakë, dalin shkëndija zjarri.

El ĝia buŝo eliras torĉoj, Elkuras flamaj fajreroj.

20 Nga flegrat e hundës së tij del tym, si nga një enë që vlon ose nga një kazan.

El ĝiaj nazotruoj eliras fumo, Kiel el bolanta poto aŭ kaldrono.

21 Fryma e tij i vë zjarrin qymyrit dhe nga goja e tij del flakë.

Ĝia spiro ekbruligas karbojn, Kaj flamo eliras el ĝia buŝo.

22 Forca qëndron te qafa e tij dhe para tij hedh valle tmerri.

Sur ĝia kolo loĝas forto, Kaj antaŭ ĝi kuras teruro.

23 Pjesët e flashkëta të mishit të tij janë fort kompakte, janë mjaft të ngjeshura mbi të dhe nuk lëvizin.

La partoj de ĝia karno estas firme kunligitaj inter si, Tenas sin fortike sur ĝi, kaj ne ŝanceliĝas.

24 Zemra e tij është e fortë si një gur, e fortë si pjesa e poshtme e mokrës.

Ĝia koro estas malmola kiel ŝtono, Kaj fortika kiel suba muelŝtono.

25 Kur ngrihet, të fuqishmit kanë frikë, dhe nga tmerri mbeten të hutuar.

Kiam ĝi sin levas, ektremas fortuloj, Konsterniĝas de teruro.

26 Shpata që arrin nuk i bën asgjë, e njëjta gjë ndodh me ushtën, shigjetën dhe shtizën.

Glavo, kiu alproksimiĝas al ĝi, ne povas sin teni, Nek lanco, sago, aŭ kiraso.

27 E quan hekurin si kashtë dhe bronzin si dru të brejtur nga krimbi.

Feron ĝi rigardas kiel pajlon, Kupron kiel putran lignon.

28 Shigjeta nuk e bën të ikë; gurët e hobesë për të janë si kallamishte.

Ne forpelos ĝin sago; Ŝtonoj el ŝtonĵetilo fariĝas pajleroj antaŭ ĝi.

29 Topuzi i duket sikur është kashtë, ai tallet me vringëllimën e ushtës.

Bastonegon ĝi rigardas kiel pajlon, Kaj ĝi mokas la sonon de lanco.

30 Poshtë ka maja të mprehta dhe lë gjurmë si të lesës mbi baltë.

Sube ĝi havas akrajn pecetojn; Kiel draŝrulo ĝi kuŝas sur la ŝlimo.

31 E bën të ziejë humnerën si ndonjë kazan dhe e bën detin si të ishte një enë me melhem.

Kiel kaldronon ĝi ondigas la profundon; La maron ĝi kirlas kiel ŝmiraĵon.

32 Lë pas vetes një vazhdë drite dhe humnera duket si e mbuluar nga thinjat.

La vojo post ĝi lumas; La abismo aperas kiel grizaĵo.

33 Mbi tokë nuk ka asgjë që t’i ngjajë, që të jetë bërë pa pasur fare frikë.

Ne ekzistas sur la tero io simila al ĝi; Ĝi estas kreita sentima.

34 Shiko në fytyrë tërë njerëzit mendjemëdhenj; ai është mbret mbi të gjitha bishat më madhështore”.

Ĝi rigardas malestime ĉion altan; Ĝi estas reĝo super ĉiuj sovaĝaj bestoj.