Jobi 41

1 A mund ta nxjerrësh Leviathanin me grep ose të mbash të palëvizur gjuhën e tij me një litar?

Vangt gij den Krokodil met de angel, Bindt ge hem de tong met koorden vast;

2 A mund t’i vësh një xunkth në flegrat e hundës ose t’i shposh nofullën me një çengel?

Steekt ge hem een stok door de neus, Haalt ge een ring door zijn kaken;

3 A do të të lutet ai së tepërmi apo do të të drejtojë fjalë të ëmbla?

Zal hij heel veel tot u smeken, Of lieve woordjes tot u richten?

4 A do të lidhë një besëlidhje me ty, që ti ta marrësh si shërbëtor për gjithnjë?

Zal hij een contract met u sluiten, En neemt ge hem voorgoed in uw dienst;

5 A do të lozësh me të si me një zog apo do ta mbash lidhur për vajzat e tua?

Kunt ge met hem als met een vogeltje spelen, Bindt ge hem voor uw dochtertjes vast;

6 Miqtë e tu do të bëjnë me të takime të mrekullueshme apo do ta ndajnë vallë midis tregtarëve?

Kunnen uw makkers hem verhandelen, En onder de venters verdelen?

7 A mund të mbulosh lëkurën e tij me shigjeta dhe kokën e tij me fuzhnja?

Kunt ge zijn huid met spiesen beplanten, Zijn kop met een vissersharpoen?

8 Vëri duart mbi trupin e tij; do të të kujtohet luftimi dhe nuk ke për ta rifilluar.

Probeer eens, de hand op hem te leggen, Maar denk aan de strijd; ge doet het zeker niet weer,

9 Ja, shpresa e atij që e sulmon është e rreme; mjafton ta shikosh dhe të zë tmerri.

Want uw hoop komt vast bedrogen uit! Reeds bij zijn aanblik wordt men neergeslagen

10 Askush nuk ka aq guxim sa ta provokojë. Kush, pra, është në gjendje të qëndrojë i fortë para meje?

Er is niemand vermetel genoeg, hem te wekken. Wie houdt voor hem stand,

11 Kush më ka bërë një shërbim i pari që unë duhet ta shpërblej? Çdo gjë nën qiejt është imja.

Wie treedt tegen hem op, en blijft ongedeerd: Onder de ganse hemel Is er niet één!

12 Nuk do t’i kaloj në heshtje gjymtyrët e tij, forcën e tij të madhe dhe bukurinë e armaturës së tij.

Ik wil niet zwijgen over zijn leden, Maar spreken over zijn nooit geëvenaarde kracht.

13 Kush mund ta zhveshë nga parzmorja e tij dhe kush mund t’i afrohet me një fre të dyfishtë?

Wie heeft ooit zijn kleed opgelicht, Is doorgedrongen tussen zijn dubbel kuras?

14 Kush mund të hapë portat e gojës së tij, e rrethuar siç është nga tmerri i dhëmbëve të tij?

Wie opent de dubbele deur van zijn muil; Rondom zijn tanden verschrikking!

15 Shumë të bukura janë rreshtat e mburojave të tij, të salduara fort si prej një vule.

Zijn rug is als rijen van schilden, Die als een muur van steen hem omsluiten

16 Ato janë aq afër njëra-tjetrës sa nuk kalon as ajri midis tyre.

Het een ligt vlak naast het ander, Geen tocht kan er door;

17 Janë të ngjitura njëra me tjetrën, të bashkuara fort midis tyre, dhe nuk mund të ndahen.

Ze grijpen aan elkander vast, En sluiten onscheidbaar aaneen.

18 Teshtimat e tij japin shkreptima drite dhe sytë e tij janë si qepallat e agimit.

Door zijn niezen danst het licht, Zijn ogen zijn als de wimpers van het morgenrood;

19 Nga goja e tij dalin flakë, dalin shkëndija zjarri.

Uit zijn muil steken toortsen, En schieten vuurvonken uit;

20 Nga flegrat e hundës së tij del tym, si nga një enë që vlon ose nga një kazan.

Er stijgt rook uit zijn neusgaten op, Als uit een dampende en ziedende ketel.

21 Fryma e tij i vë zjarrin qymyrit dhe nga goja e tij del flakë.

Zijn adem zet kolen in vuur, Uit zijn bek stijgen vlammen omhoog;

22 Forca qëndron te qafa e tij dhe para tij hedh valle tmerri.

In zijn nek zetelt kracht, Ontsteltenis danst voor hem uit;

23 Pjesët e flashkëta të mishit të tij janë fort kompakte, janë mjaft të ngjeshura mbi të dhe nuk lëvizin.

Zijn vleeskwabben sluiten stevig aaneen, Onbeweeglijk aan hem vastgegoten;

24 Zemra e tij është e fortë si një gur, e fortë si pjesa e poshtme e mokrës.

Zijn hart is vast als een kei, Hecht als een onderste molensteen:

25 Kur ngrihet, të fuqishmit kanë frikë, dhe nga tmerri mbeten të hutuar.

Voor zijn majesteit sidderen de baren Trekken de golven der zee zich terug.

26 Shpata që arrin nuk i bën asgjë, e njëjta gjë ndodh me ushtën, shigjetën dhe shtizën.

Het zwaard, dat hem treft, is er niet tegen bestand, Geen lans, geen speer en geen schicht.

27 E quan hekurin si kashtë dhe bronzin si dru të brejtur nga krimbi.

Hij rekent het ijzer voor stro, Voor vermolmd hout het koper;

28 Shigjeta nuk e bën të ikë; gurët e hobesë për të janë si kallamishte.

Geen pijlen jagen hem op de vlucht, Slingerstenen zijn hem maar kaf;

29 Topuzi i duket sikur është kashtë, ai tallet me vringëllimën e ushtës.

Een werpspies schijnt hem een riet, Hij lacht om het suizen der knots.

30 Poshtë ka maja të mprehta dhe lë gjurmë si të lesës mbi baltë.

Onder zijn buik zitten puntige scherven, Als een dorsslee krabt hij ermee op het slijk;

31 E bën të ziejë humnerën si ndonjë kazan dhe e bën detin si të ishte një enë me melhem.

Hij doet de afgrond koken als een ketel, Verandert de zee in een wierookpan;

32 Lë pas vetes një vazhdë drite dhe humnera duket si e mbuluar nga thinjat.

Achter hem aan een lichtend spoor, Als had de afgrond zilveren lokken.

33 Mbi tokë nuk ka asgjë që t’i ngjajë, që të jetë bërë pa pasur fare frikë.

Zijns gelijke is er op aarde niet; Geschapen, om niemand te vrezen;

34 Shiko në fytyrë tërë njerëzit mendjemëdhenj; ai është mbret mbi të gjitha bishat më madhështore”.

Op al wat trots is, ziet hij neer, Hij is koning over alle verscheurende beesten!