Jobi 41

1 A mund ta nxjerrësh Leviathanin me grep ose të mbash të palëvizur gjuhën e tij me një litar?

Kan du trække Leviathan op med en Krog? eller drage dens Tunge med en Snor, du lader synke ned?

2 A mund t’i vësh një xunkth në flegrat e hundës ose t’i shposh nofullën me një çengel?

Kan du sætte et Sivreb i dens Næse eller gennembore dens Kæber med en Krog?

3 A do të të lutet ai së tepërmi apo do të të drejtojë fjalë të ëmbla?

Mon den vil gøre mange ydmyge Begæringer til dig eller tale milde Ord for dig?

4 A do të lidhë një besëlidhje me ty, që ti ta marrësh si shërbëtor për gjithnjë?

Mon den vil gøre en Pagt med dig, at du kan tage den til Tjener evindelig?

5 A do të lozësh me të si me një zog apo do ta mbash lidhur për vajzat e tua?

Kan du lege med den som med en Fugl? eller binde den fast, til Morskab for dine Smaapiger?

6 Miqtë e tu do të bëjnë me të takime të mrekullueshme apo do ta ndajnë vallë midis tregtarëve?

Skulle Deltagerne vel drive Handel med den? skulle de dele den ud iblandt Købmænd?

7 A mund të mbulosh lëkurën e tij me shigjeta dhe kokën e tij me fuzhnja?

Kan du fylde dens Hud med Spyd, dens Hoved med Harpuner?

8 Vëri duart mbi trupin e tij; do të të kujtohet luftimi dhe nuk ke për ta rifilluar.

Læg din Haand paa den! Du vil huske den Kamp og ikke gøre det mere.

9 Ja, shpresa e atij që e sulmon është e rreme; mjafton ta shikosh dhe të zë tmerri.

Se, Haabet derom slaar fejl; styrter man ikke ned endog kun ved Synet af den?

10 Askush nuk ka aq guxim sa ta provokojë. Kush, pra, është në gjendje të qëndrojë i fortë para meje?

Der er ingen saa dumdristig, at han tør tirre den; hvo er da den, der vil bestaa for mit Ansigt?

11 Kush më ka bërë një shërbim i pari që unë duhet ta shpërblej? Çdo gjë nën qiejt është imja.

— Hvo har givet mig noget først, at jeg skulde betale det? hvad der er under al Himmelen, det er mit —

12 Nuk do t’i kaloj në heshtje gjymtyrët e tij, forcën e tij të madhe dhe bukurinë e armaturës së tij.

jeg vil ikke tie om dens Lemmer og dens Styrkes Beskaffenhed og dens Legemsbygnings Yndelighed.

13 Kush mund ta zhveshë nga parzmorja e tij dhe kush mund t’i afrohet me një fre të dyfishtë?

Hvo har afklædt den dens ydre Bedækning? hvo tør komme ind imellem dens dobbelte Tandrækker?

14 Kush mund të hapë portat e gojës së tij, e rrethuar siç është nga tmerri i dhëmbëve të tij?

Hvo har opladt dens Ansigts Døre? omkring dens Tænder er der Rædsel.

15 Shumë të bukura janë rreshtat e mburojave të tij, të salduara fort si prej një vule.

Dens Skjoldes Rande ere prægtige, lukkede som med et tæt Segl.

16 Ato janë aq afër njëra-tjetrës sa nuk kalon as ajri midis tyre.

Den ene er saa nær ved den anden, at der ikke kan komme Vejr ind imellem dem.

17 Janë të ngjitura njëra me tjetrën, të bashkuara fort midis tyre, dhe nuk mund të ndahen.

Den ene hænger fast ved den anden; de gribe i hverandre og adskilles ikke.

18 Teshtimat e tij japin shkreptima drite dhe sytë e tij janë si qepallat e agimit.

Dens Nysen lader Lys skinne, og dens Øjne ere som Morgenrødens Øjenlaage.

19 Nga goja e tij dalin flakë, dalin shkëndija zjarri.

Af dens Mund fare Blus, Ildgnister fare ud.

20 Nga flegrat e hundës së tij del tym, si nga një enë që vlon ose nga një kazan.

Af dens Næsebor udgaar Røg som af en sydende Gryde og af en Kedel.

21 Fryma e tij i vë zjarrin qymyrit dhe nga goja e tij del flakë.

Dens Aande kan stikke Ild i Kul, og en Lue gaar ud af dens Mund.

22 Forca qëndron te qafa e tij dhe para tij hedh valle tmerri.

Paa dens Hals hviler Styrke, og Angest hopper foran den.

23 Pjesët e flashkëta të mishit të tij janë fort kompakte, janë mjaft të ngjeshura mbi të dhe nuk lëvizin.

Dens Køds Stykker hænge fast sammen; det er som støbt paa den, det kan ikke bevæges.

24 Zemra e tij është e fortë si një gur, e fortë si pjesa e poshtme e mokrës.

Dens Hjerte er støbt fast som Sten, ja, støbt fast som den nederste Møllesten.

25 Kur ngrihet, të fuqishmit kanë frikë, dhe nga tmerri mbeten të hutuar.

Naar den farer op, grue de stærke; af Angest forfejle de Maalet.

26 Shpata që arrin nuk i bën asgjë, e njëjta gjë ndodh me ushtën, shigjetën dhe shtizën.

Angriber nogen den med Sværd, da bider det ikke paa, ej heller Spyd, Kastevaaben eller Lanse.

27 E quan hekurin si kashtë dhe bronzin si dru të brejtur nga krimbi.

Den agter Jern som Straa, Kobber som raaddent Træ.

28 Shigjeta nuk e bën të ikë; gurët e hobesë për të janë si kallamishte.

Ingen Pil jager den paa Flugt, Slyngestene blive for den som Avner.

29 Topuzi i duket sikur është kashtë, ai tallet me vringëllimën e ushtës.

Køllen agtes som Avner, og den ler ad det susende Glavind.

30 Poshtë ka maja të mprehta dhe lë gjurmë si të lesës mbi baltë.

Under den ere skarpe Skæl, og det er, som den drager en Tærskeslæde hen over Dyndet.

31 E bën të ziejë humnerën si ndonjë kazan dhe e bën detin si të ishte një enë me melhem.

Dybet syder som en Gryde; den gør Havet som en Salvekedel.

32 Lë pas vetes një vazhdë drite dhe humnera duket si e mbuluar nga thinjat.

Den gør, at Vejen skinner efter den; man maatte holde Havet for graahaaret.

33 Mbi tokë nuk ka asgjë që t’i ngjajë, që të jetë bërë pa pasur fare frikë.

Der er ingen, som kat? lignes ved den paa Jorden, den er skabt til at være uden Frygt.

34 Shiko në fytyrë tërë njerëzit mendjemëdhenj; ai është mbret mbi të gjitha bishat më madhështore”.

Den ser ned paa alt højt; den er en Konge over alle stolte Dyr.