Jobi 41

1 A mund ta nxjerrësh Leviathanin me grep ose të mbash të palëvizur gjuhën e tij me një litar?

Vytáhneš-liž velryba udicí, aneb provazem pohříženým až k jazyku jeho?

2 A mund t’i vësh një xunkth në flegrat e hundës ose t’i shposh nofullën me një çengel?

Zdali dáš kroužek na chřípě jeho, aneb hákem probodneš čelist jeho?

3 A do të të lutet ai së tepërmi apo do të të drejtojë fjalë të ëmbla?

Zdaž se obrátí k tobě s prosbami, aneb mluviti bude tobě lahodně?

4 A do të lidhë një besëlidhje me ty, që ti ta marrësh si shërbëtor për gjithnjë?

Učiní-liž smlouvu s tebou? Přijmeš-liž jej za služebníka věčného?

5 A do të lozësh me të si me një zog apo do ta mbash lidhur për vajzat e tua?

Zdaž budeš s ním hráti jako s ptáčkem, aneb přivážeš jej dětem svým?

6 Miqtë e tu do të bëjnë me të takime të mrekullueshme apo do ta ndajnë vallë midis tregtarëve?

Přistrojí-liž sobě hody z něho společníci, a rozdělí-liž jej mezi kupce?

7 A mund të mbulosh lëkurën e tij me shigjeta dhe kokën e tij me fuzhnja?

Zdaž naplníš háky kůži jeho, a vidlicemi rybářskými hlavu jeho?

8 Vëri duart mbi trupin e tij; do të të kujtohet luftimi dhe nuk ke për ta rifilluar.

Vztáhni jen na něj ruku svou, a neučiníš zmínky o boji.

9 Ja, shpresa e atij që e sulmon është e rreme; mjafton ta shikosh dhe të zë tmerri.

Aj, naděje o polapení jeho mylná jest. Zdaž i k spatření jeho člověk nebývá poražen?

10 Askush nuk ka aq guxim sa ta provokojë. Kush, pra, është në gjendje të qëndrojë i fortë para meje?

Není žádného tak smělého, kdo by jej zbudil, kdož tedy postaví se přede mnou?

11 Kush më ka bërë një shërbim i pari që unë duhet ta shpërblej? Çdo gjë nën qiejt është imja.

Kdo mne čím předšel, abych se jemu odplacel? Cožkoli jest pode vším nebem, mé jest.

12 Nuk do t’i kaloj në heshtje gjymtyrët e tij, forcën e tij të madhe dhe bukurinë e armaturës së tij.

Nebudu mlčeti o údech jeho, a o síle výborného sformování jeho.

13 Kush mund ta zhveshë nga parzmorja e tij dhe kush mund t’i afrohet me një fre të dyfishtë?

Kdo odkryl svrchek oděvu jeho? S dvojitými udidly svými kdo k němu přistoupí?

14 Kush mund të hapë portat e gojës së tij, e rrethuar siç është nga tmerri i dhëmbëve të tij?

Vrata úst jeho kdo otevře? Okolo zubů jeho jest hrůza.

15 Shumë të bukura janë rreshtat e mburojave të tij, të salduara fort si prej një vule.

Šupiny jeho pevné jako štítové sevřené velmi tuze.

16 Ato janë aq afër njëra-tjetrës sa nuk kalon as ajri midis tyre.

Jedna druhé tak blízko jest, že ani vítr nevchází mezi ně.

17 Janë të ngjitura njëra me tjetrën, të bashkuara fort midis tyre, dhe nuk mund të ndahen.

Jedna druhé se přídrží, a nedělí se.

18 Teshtimat e tij japin shkreptima drite dhe sytë e tij janë si qepallat e agimit.

Od kýchání jeho zažžehá se světlo, a oči jeho jsou jako záře svitání.

19 Nga goja e tij dalin flakë, dalin shkëndija zjarri.

Z úst jeho jako pochodně vycházejí, a jiskry ohnivé vyskakují.

20 Nga flegrat e hundës së tij del tym, si nga një enë që vlon ose nga një kazan.

Z chřípí jeho vychází dým, jako z kotla vroucího aneb hrnce.

21 Fryma e tij i vë zjarrin qymyrit dhe nga goja e tij del flakë.

Dýchání jeho uhlí rozpaluje, a plamen z úst jeho vychází.

22 Forca qëndron te qafa e tij dhe para tij hedh valle tmerri.

V šíji jeho přebývá síla, a před ním utíká žalost.

23 Pjesët e flashkëta të mishit të tij janë fort kompakte, janë mjaft të ngjeshura mbi të dhe nuk lëvizin.

Kusové masa jeho drží se spolu; celistvé jest v něm, aniž se rozdrobuje.

24 Zemra e tij është e fortë si një gur, e fortë si pjesa e poshtme e mokrës.

Srdce jeho tuhé jest jako kámen, tak tuhé, jako úlomek zpodního žernovu.

25 Kur ngrihet, të fuqishmit kanë frikë, dhe nga tmerri mbeten të hutuar.

Vyskýtání jeho bojí se nejsilnější, až se strachem i vyčišťují.

26 Shpata që arrin nuk i bën asgjë, e njëjta gjë ndodh me ushtën, shigjetën dhe shtizën.

Meč stihající jej neostojí, ani kopí, šíp neb i pancíř.

27 E quan hekurin si kashtë dhe bronzin si dru të brejtur nga krimbi.

Pokládá železo za plevy, ocel za dřevo shnilé.

28 Shigjeta nuk e bën të ikë; gurët e hobesë për të janë si kallamishte.

Nezahání ho střela, v stéblo obrací se jemu kamení prakové.

29 Topuzi i duket sikur është kashtë, ai tallet me vringëllimën e ushtës.

Za stéblo počítá střelbu, a posmívá se šermování kopím.

30 Poshtë ka maja të mprehta dhe lë gjurmë si të lesës mbi baltë.

Pod ním ostré střepiny, stele sobě na věci špičaté jako na blátě.

31 E bën të ziejë humnerën si ndonjë kazan dhe e bën detin si të ishte një enë me melhem.

Působí, aby vřelo v hlubině jako v kotle, a kormoutilo se moře jako v moždíři.

32 Lë pas vetes një vazhdë drite dhe humnera duket si e mbuluar nga thinjat.

Za sebou patrnou činí stezku, až sezdá, že propast má šediny.

33 Mbi tokë nuk ka asgjë që t’i ngjajë, që të jetë bërë pa pasur fare frikë.

Žádného není na zemi jemu podobného, aby tak učiněn byl bez strachu.

34 Shiko në fytyrë tërë njerëzit mendjemëdhenj; ai është mbret mbi të gjitha bishat më madhështore”.

Cokoli vysokého jest, za nic pokládá, jest králem nade všemi šelmami.