Jobi 39

1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?

¿Sabes cuando paren las cabras monteses? ¿Has visto a las ciervas dar a luz a sus crías?

2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?

¿Sabes los meses de su preñez? ¿O Sabes el momento en que van a parir?

3 Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.

Se arrodillan, dan a luz a sus crías, pasan los dolores.

4 Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.

Sus crías son fuertes, viven en el campo abierto; Salen y no vuelven.

5 Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,

¿Quién ha dejado libre el asno de los campos? ¿O soltó las ataduras del asno salvaje?

6 të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?

A quien le he dado el desierto por morada, y la tierra estéril como lugar de vida.

7 Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.

Él se burla del ruido de la ciudad; la voz del conductor no llega a sus oídos;

8 Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.

Él va a buscar sus pastizales en las montañas, buscando cada cosa verde.

9 Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?

¿Será tu siervo el buey de las montañas? ¿O es el lugar de descanso de su noche en su pesebre?

10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?

¿Estará tirando tu arado con cuerdas, subiendo los valles detrás de ti?

11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?

¿Pondrás tu fe en él, porque su fuerza es grande? ¿Confiarás tu trabajo a su cuidado?

12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?

¿Le tendrás fe de que te devolverá tu grano, que lo recogerá del piso de trituración?

13 Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.

¿Hermosas y alegres plumas le has dado al pavo real; o alas y plumas al avestruz,

14 Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.

Abandona sus huevos en el suelo, para que se incuben en el polvo.

15 duke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.

¿Sin pensar que pueden ser aplastados por el pie, y destrozados por las bestias del campo?

16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,

Es cruel con sus crías, como si no fueran de ella; su trabajo no tiene ningún propósito; ella no tiene miedo.

17 sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.

Porque Dios le ha quitado sabiduría a su mente y no le ha dado ninguna medida de conocimiento.

18 Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.

Cuando ella agita sus alas en lo alto, se burla del caballo y del que está sentado sobre él.

19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?

¿Le das fuerza al caballo? ¿Es por tu mano que su cuello está cubierto de crin?

20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.

¿Lo harás temblar como a un saltamontes, él vigor de su resoplido espanta?

21 Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.

Él escarba en la tierra, y se alegra en su fuerza; sale al encuentro del equipo militar.

22 Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.

Se burla del temor, no se acobarda y no se aleja de la espada.

23 Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.

El arco suena contra él aljaba; Ve el punto brillante de lanza y el escudo.

24 Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.

Temblando de pasión, él está mordiendo la tierra; no es capaz de guardar silencio ante el sonido de la bocina;

25 Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: “Aha”!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.

Cuando llega a sus oídos, dice: ¡Ajá! Está oliendo la lucha desde lejos, y oyendo el trueno de los capitanes y los gritos de guerra.

26 Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?

¿Es por tu conocimiento que el halcón eleva su vuelo, extendiendo sus alas hacia el sur?

27 Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?

¿O es por tu mandato que el águila sube y hace su lugar de descanso en lo alto?

28 Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.

Sobre la roca está su morada; su fortaleza, sobre la cima de la montaña allí permanece.

29 Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.

Desde allí él acecha la presa; su ojo lo ve desde lejos.

30 Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo”.

Sus polluelos se alimentan de sangre, y donde están los cuerpos muertos, allí está ella.