Jobi 39

1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?

¿Sabes tú cuándo paren las cabras monteses? ¿Asististe al parto de las venadas?

2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?

¿Puedes contar los meses de su preñez y saber el tiempo cuando paren?

3 Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.

Se encorvan, expulsan sus crías, se libran de sus dolores de parto.

4 Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.

Sus crías crecen, se fortalecen, salen a campo abierto y no vuelven.

5 Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,

¿Quién dio al asno montés su libertad? ¿Quién soltó las ataduras del rebuznante,

6 të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?

a cual di el desierto como hogar y tierra salitrosa como vivienda?

7 Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.

Se burla del bullicio de la ciudad y no obedece los gritos del arriero,

8 Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.

explora las montañas en busca de su pasto y rastrea toda cosa verde.

9 Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?

¿Consentirá el búfalo en ser tu esclavo o pasará la noche en tu establo?

10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?

¿Atarás al búfalo al arado con cuerdas? ¿Rastrillará los valles tras ti?

11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?

¿Confiarás en él porque es robusto y dejarás tu labor a su cuidado?

12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?

¿Confiarás en él para que te traiga tu cosecha y reúna el grano en tu era?

13 Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.

Las alas del avestruz se agitan alegres, ¿pero son las alas y el plumaje del amor?

14 Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.

Abandona sus huevos en la tierra, en el polvo los calienta

15 duke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.

y se olvida que un pie puede aplastarlos o una bestia salvaje pisotearlos.

16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,

Es cruel con sus polluelos como si no fueran suyos. No le importa que se pierda su fatiga,

17 sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.

porque ʼEloah lo privó de sabiduría y no lo dotó de entendimiento.

18 Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.

Pero cuando se yergue en alto, se burla del caballo y su jinete.

19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?

¿Diste al caballo su fuerza? ¿Cubriste tú su cuello con una melena?

20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.

¿Lo harás brincar como langosta? Su majestuoso resoplido es terrible,

21 Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.

escarba en el valle, se regocija en su fuerza, sale a encontrarse con las armas,

22 Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.

se ríe del miedo y no se espanta ni retrocede ante la espada.

23 Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.

La flecha resuena contra él. Fulguran lanzas y arma arrojadiza,

24 Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.

con ímpetu y furor devora la distancia, sin que le importe el sonido de la trompeta.

25 Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: “Aha”!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.

Parece que dice entre clarines: ¡Ea! Olfatea desde lejos la batalla, el grito de los comandantes y el grito de guerra.

26 Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?

¿Vuela el halcón y extiende sus alas hacia el sur por tu sabiduría?

27 Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?

¿Por tu mandato se remonta el águila y pone su nido en la altura?

28 Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.

Vive y tiene su habitación en la roca, en la cumbre del peñasco, en lugar inaccesible.

29 Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.

Desde allí acecha la presa. Sus ojos la divisan desde muy lejos.

30 Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo”.

Sus polluelos chupan la sangre. Donde hay carroña, allí está ella.