Jobi 39

1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?

“¿Sabéis en qué momento paren las cabras montesas? ¿Observas cuando la cierva tiene cervatillo?

2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?

¿Puedes contar los meses que cumplen? ¿O sabes la hora en que dan a luz?

3 Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.

Se inclinan. Llevan a sus crías. Terminan sus dolores de parto.

4 Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.

Sus crías se hacen fuertes. Crecen en el campo abierto. Salen y no vuelven.

5 Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,

“¿Quién ha liberado al burro salvaje? O que ha soltado las amarras del asno veloz,

6 të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?

cuyo hogar he convertido en el desierto, y la tierra salada su morada?

7 Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.

Desprecia el tumulto de la ciudad, tampoco oye los gritos del conductor.

8 Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.

La cordillera es su pasto. Busca cada cosa verde.

9 Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?

“¿Se contentará el buey salvaje con servirte? ¿O se quedará junto a tu comedero?

10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?

¿Puedes sujetar al buey salvaje en el surco con su arnés? ¿O va a labrar los valles después de ti?

11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?

¿Confiarás en él, porque su fuerza es grande? ¿O le dejarás tu trabajo?

12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?

¿Confiarás en él para que traiga a casa tu semilla? y recoger el grano de tu era?

13 Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.

“Las alas del avestruz se agitan con orgullo, ¿pero son las plumas y el plumaje del amor?

14 Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.

Porque deja sus huevos en la tierra, los calienta en el polvo,

15 duke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.

y olvida que el pie puede aplastarlos, o que el animal salvaje los pisotee.

16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,

Trata con dureza a sus crías, como si no fueran suyas. Aunque su trabajo es en vano, no tiene miedo,

17 sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.

porque Dios la ha privado de sabiduría, tampoco le ha impartido entendimiento.

18 Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.

Cuando se eleva a lo alto, desprecia al caballo y a su jinete.

19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?

“¿Le has dado fuerza al caballo? ¿Has vestido su cuello con una melena temblorosa?

20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.

¿Le has hecho saltar como una langosta? La gloria de su resoplido es impresionante.

21 Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.

Pisa el valle y se regocija en su fuerza. Sale al encuentro de los hombres armados.

22 Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.

Se burla del miedo y no se amilana, ni se aparta de la espada.

23 Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.

El carcaj se sacude contra él, la lanza y la jabalina.

24 Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.

Come la tierra con fiereza y rabia, ni se queda quieto al sonido de la trompeta.

25 Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: “Aha”!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.

Cada vez que suena la trompeta, resopla: “¡Ah! Huele la batalla a lo lejos, el estruendo de los capitanes, y los gritos.

26 Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?

“¿Es por tu sabiduría que el halcón vuela, y extiende sus alas hacia el sur?

27 Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?

¿Es por tu orden que el águila se levanta, y hace su nido en las alturas?

28 Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.

En el acantilado habita y hace su hogar, en la punta del acantilado y la fortaleza.

29 Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.

Desde allí espía la presa. Sus ojos lo ven de lejos.

30 Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo”.

Sus crías también chupan sangre. Donde están los muertos, allí está él”.