Jobi 39

1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?

“¿Sabes cuándo paren las cabras salvajes? ¿Has observado los dolores de parto de los ciervos?

2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?

¿Sabes cuántos meses llevan a sus crías? ¿Sabes en qué momento dan a luz?

3 Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.

Se agazapan en el parto para dar a luz a sus crías.

4 Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.

Sus crías se fortalecen en el campo, se van y no vuelven.

5 Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,

“¿Quién le dio la libertad al asno salvaje? ¿Quién lo liberó de sus ataduras?

6 të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?

Yo le he dado el desierto como hogar, las llanuras saladas como lugar para vivir.

7 Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.

Desprecia el ruido de la ciudad; no necesita escuchar los gritos del conductor.

8 Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.

Caza en los montes los pastos, buscando toda clase de plantas verdes para comer.

9 Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?

“¿Está dispuesto el buey salvaje a servirte? ¿Pasará la noche en tu pesebre?

10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?

¿Puedes atar un buey salvaje a un arado? ¿Puedes hacer que labre tus campos por ti?

11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?

Como es tan poderoso, ¿puedes confiar en él? ¿Puedes confiar en él para que te haga el trabajo pesado?

12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?

¿Estás seguro de que recogerá tu grano y lo llevará a tu era?

13 Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.

“El avestruz bate con orgullo sus alas, pero no se parecen en nada a las plumas de vuelo de la cigüeña.

14 Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.

La avestruz abandona sus huevos en el suelo, dejándolos para que se calienten en el polvo.

15 duke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.

No cree que puedan ser aplastados bajo sus pies, pisoteados por un animal salvaje.

16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,

Es dura con sus crías, actuando como si no le pertenecieran. No le importa que todo su trabajo haya sido en vano.

17 sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.

Porque yo, Dios, la hice olvidar la sabiduría; no tuvo su parte de inteligencia.

18 Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.

Pero cuando lo necesita, puede saltar y correr, burlando al caballo y a su jinete con su velocidad.

19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?

“¿Le diste al caballo su fuerza? ¿Le pusiste crines en el cuello?

20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.

¿Le hiciste capaz de saltar como una langosta? Su fuerte resoplido es aterrador.

21 Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.

Da zarpazos en el suelo, se levanta con fuerza y se lanza a la batalla.

22 Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.

Se ríe del miedo; no se asusta en absoluto.

23 Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.

El carcaj lleno de flechas resuena contra él; la lanza y la jabalina resplandecen a la luz del sol.

24 Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.

Temblando de rabia galopa por el suelo; no puede quedarse quieto cuando suena la trompeta.

25 Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: “Aha”!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.

Cuando suena la trompeta, está listo; siente el sonido de la batalla desde lejos, oye los gritos de los comandantes.

26 Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?

“¿Es por tu sabiduría que el halcón se eleva, extendiendo sus alas hacia el sur?

27 Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?

¿Acaso ordenas al águila que vuele alto y haga su nido en las cumbres de los montes?

28 Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.

Vive entre los acantilados y se posa en un peñasco remoto.

29 Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.

Desde allí espía a su presa desde lejos, fijando su mirada en su víctima. Sus polluelos tragan sangre con avidez.

30 Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo”.

Donde están los cadáveres, allí se encuentran las aves de rapiña”.