Jobi 39

1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?

Poznaš čas, ko divje skalne koze kotijo? Mar lahko zaznamuješ kdaj košute povržejo?

2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?

Mar lahko šteješ mesece, ki so jih dopolnile? Ali poznaš čas, ko kotijo?

3 Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.

Sklonijo se in skotijo svoje mlade, odvržejo svoje bridkosti.

4 Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.

Njihovi mladiči so v dobri naklonjenosti, rastejo z žitom, gredo naprej in se ne vrnejo k njim.

5 Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,

Kdo je divjega osla izpustil na prostost? Ali kdo je odvezal vezi divjega osla?

6 të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?

Čigar hišo sem naredil divjino in jalovo deželo njegova prebivališča?

7 Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.

Zasmehuje mestno množico niti se ne ozira na vpitje voznika.

8 Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.

Razpon gora je njegov pašnik in preiskuje za vsako zeleno stvarjo.

9 Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?

Mar ti bo samorog voljan služiti, ali ostane pri tvojih jaslih?

10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?

Ali lahko s svojim jermenom zvežeš samoroga v brazdo? Ali bo za teboj branal doline?

11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?

Mu boš zaupal, ker je njegova moč velika? Ali boš svoje trdo delo prepustil njemu?

12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?

Mu boš verjel, da bo tvoje seme pripeljal domov in ga zbral v tvoj skedenj?

13 Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.

Daješ pavom čedne peruti? Ali peruti in peresa noju?

14 Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.

Ki zapušča svoja jajca na zemlji in jih ogreva v prahu

15 duke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.

in pozablja, da jih stopalo lahko zdrobi ali da jih divja žival lahko stre.

16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,

Trda je do svojih malih, kakor da ne bi bili njeni. Brez strahu je, da je njeno trdo delo zaman,

17 sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.

ker ji je Bog odrekel modrost niti ji ni podelil razumnosti.

18 Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.

Ko se dvigne visoko, zasmehuje konja in njegovega jezdeca.

19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?

Si ti dal konju moč? Si ti njegov vrat oblekel z grivo?

20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.

Ga lahko narediš prestrašenega kakor kobilico? Slava njegovih nosnic je strašna.

21 Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.

Grebe v dolini in se veseli v svoji moči. Gre naprej, da sreča oborožene ljudi.

22 Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.

Zasmehuje strah in ni zgrožen niti se pred mečem ne obrača nazaj.

23 Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.

Tul za puščice rožlja ob njem, lesketajoča sulica in ščit.

24 Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.

Tla požira z okrutnostjo in besom. Niti ne verjame, da je to zvok šofarja.

25 Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: “Aha”!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.

Med šofarji hrže: ›Hi, hi‹ in od daleč voha bitko, grmenje poveljnikov in bojni krik.

26 Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?

Mar sokol leti po svoji modrosti in svoje peruti razpenja proti jugu?

27 Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?

Mar se orlica vzpenja ob tvoji zapovedi in svoje gnezdo dela na višini?

28 Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.

Prebiva in ostaja na skali, na skalni pečini in trdnem kraju.

29 Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.

Od tam si išče plen in njene oči zrejo daleč proč.

30 Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo”.

Tudi njeni mladiči srkajo kri. In kjer so umorjeni, tam je ona.«