Jobi 39

1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?

Знаш ли време кад се дивокозе козе? И јеси ли видео кад се кошуте легу?

2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?

Јеси ли избројао месеце, докле носе? Знаш ли време кад се легу?

3 Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.

Како се савијају, млад своју испуштају, и опраштају се болова?

4 Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.

Како јача млад њихова, расте по пољу и отишавши не враћа се к њима?

5 Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,

Ко је пустио дивљег магарца да је слободан, и ремене дивљем магарцу ко је разрешио?

6 të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?

Коме одредих пустињу за кућу и за стан слатину.

7 Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.

Он се смеје вреви градској, и не слуша вике настојникове.

8 Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.

Шта налази у горама, оно му је пића, и тражи сваку зелен.

9 Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?

Би ли ти једнорог хтео служити? Би ли ноћивао за јаслама твојим?

10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?

Можеш ли везати ужем једнорога да оре? Хоће ли влачити бразде за тобом?

11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?

Хоћеш ли се ослонити на њ што му је снага велика? И оставити на њему свој посао?

12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?

Хоћеш ли се поуздати у њ да ће ти свести летину и на гумно твоје сложити?

13 Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.

Јеси ли ти дао пауну лепа крила и перје чапљи или ноју?

14 Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.

Који снесе на земљи јајца своја, и остави их да их прах греје?

15 duke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.

И не мисли да ће их нога разбити и звер пољска згазити;

16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,

Немилостив је птићима својим као да нису његови, и да му труд не буде узалуд не боји се.

17 sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.

Јер му Бог није дао мудрости нити му је уделио разума.

18 Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.

Кад се подигне у вис, смеје се коњу и коњику.

19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?

Јеси ли ти дао коњу јачину? Јеси ли ти окитио врат његов рзањем?

20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.

Хоћеш ли га поплашити као скакавца? Фркање ноздрва његових страшно је;

21 Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.

Копа земљу, весео је од силе, иде на сусрет оружју;

22 Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.

Смеје се страху и не плаши се нити узмиче испред мача;

23 Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.

Кад звекће над њим тул и сева копље и сулица;

24 Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.

Од немирноће и љутине копа земљу, и не може да стоји кад труба затруби.

25 Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: “Aha”!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.

Кад труба затруби, он вришти, из далека чује бој, вику војвода и поклич.

26 Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?

Еда ли по твом разуму лети јастреб? Шири крила своја на југ?

27 Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?

Еда ли се на твоју заповест диже у вис орао, и на висини вије гнездо?

28 Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.

На стени станује и бави се, на врх стене, на тврдом месту.

29 Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.

Одатле гледа хране, далеко му виде очи.

30 Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo”.

И птићи његови пију крв, и где су мртва телеса онде је он.