Jobi 39

1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?

Znaš li vrijeme kad se divokoze koze? i jesi li vidio kad se košute legu?

2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?

Jesi li izbrojio mjesece, dokle nose? znaš li vrijeme kad se legu?

3 Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.

Kako se savijaju, mlad svoju ispuštaju, i opraštaju se bolova?

4 Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.

Kako jaèa mlad njihova, raste po polju i otišavši ne vraæa se k njima?

5 Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,

Ko je pustio divljega magarca da je slobodan, i remene divljemu magarcu ko je razdriješio?

6 të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?

Kojemu odredih pustinju za kuæu i za stan slatinu.

7 Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.

On se smije vrevi gradskoj, i ne sluša vike nastojnikove.

8 Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.

Što nalazi u gorama, ono mu je piæa, i traži svaku zelen.

9 Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?

Bi li ti jednorog htio služiti? bi li noæivao za jaslima tvojim?

10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?

Možeš li vezati užem jednoroga da ore? hoæe li vlaèiti brazde za tobom?

11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?

Hoæeš li se osloniti na nj što mu je snaga velika? i ostaviti na njemu svoj posao?

12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?

Hoæeš li se pouzdati u nj da æe ti svesti ljetinu i na gumno tvoje složiti?

13 Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.

Jesi li ti dao paunu lijepa krila i perje èaplji ili noju?

14 Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.

Koji snese na zemlji jajca svoja, i ostavi da ih prah grije;

15 duke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.

I ne misli da æe ih noga razbiti i zvijer poljska zgaziti;

16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,

Nemilostiv je ptiæima svojim kao da nijesu njegovi, i da mu trud ne bude uzalud ne boji se.

17 sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.

Jer mu Bog nije dao mudrost niti mu je udijelio razuma.

18 Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.

Kad se podigne u vis, smije se konju i konjiku.

19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?

Jesi li ti dao konju jaèinu? jesi li ti okitio vrat njegov rzanjem?

20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.

Hoæeš li ga poplašiti kao skakavca? frkanje nozdrva njegovijeh strašno je;

21 Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.

Kopa zemlju, veseo je od sile, ide na susret oružju;

22 Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.

Smije se strahu i ne plaši se niti uzmièe ispred maèa;

23 Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.

Kad zvekæe nad njim tul i sijeva koplje i sulica;

24 Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.

Od nemirnoæe i ljutine kopa zemlju, i ne može da stoji kad truba zatrubi.

25 Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: “Aha”!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.

Kad truba zatrubi, on vrišti, izdaleka èuje boj, viku vojvoda i pokliè.

26 Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?

Eda li po tvome razumu leti jastrijeb? širi krila svoja na jug?

27 Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?

Eda li se na tvoju zapovijest diže u vis orao, i na visini vije gnijezdo?

28 Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.

Na stijeni stanuje i bavi se, navrh stijene, na tvrdu mjestu.

29 Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.

Odatle gleda hrane, daleko mu vide oèi.

30 Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo”.

I ptiæi njegovi piju krv, i gdje su mrtva tjelesa ondje je on.