Jobi 39

1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?

“Você sabe a época em que as cabras da montanha dão à luz? Você assiste quando a corça tem um bode expiatório?

2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?

Você pode contar os meses que eles cumprem? Ou você sabe a época em que eles dão à luz?

3 Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.

They fazer uma vénia a si mesmos. Eles suportam suas crias. Eles acabam com suas dores de parto.

4 Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.

Seus jovens se tornam fortes. Eles crescem em campo aberto. Eles saem, e não voltam mais.

5 Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,

“Quem libertou o burro selvagem? Ou quem afrouxou os laços do burro veloz,

6 të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?

cuja casa eu fiz o deserto, e a terra salgada sua morada?

7 Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.

Ele despreza o tumulto da cidade, nem ouve os gritos do motorista.

8 Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.

A cordilheira das montanhas é seu pasto. Ele procura cada coisa verde.

9 Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?

“Será que o boi selvagem ficará satisfeito em servi-lo? Ou ele vai ficar junto ao seu comedouro?

10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?

Você consegue segurar o boi selvagem no sulco com seu arnês? Ou será que ele vai até os vales depois de você?

11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?

Will você confia nele, porque sua força é grande? Ou você vai deixar para ele seu trabalho?

12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?

Você confiará nele, que ele trará sua semente para casa, e recolher o grão de sua eira?

13 Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.

“As asas da onda da avestruz orgulhosamente, mas serão elas as penas e a plumagem do amor?

14 Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.

Pois ela deixa seus ovos na terra, aquece-os na poeira,

15 duke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.

e esquece que o pé pode esmagá-los, ou que o animal selvagem possa espezinhá-los.

16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,

Ela lida duramente com seus jovens, como se eles não fossem dela. Embora seu trabalho seja em vão, ela está sem medo,

17 sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.

porque Deus a privou de sabedoria, nem transmitiu a sua compreensão.

18 Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.

Quando ela se levanta no alto, ela despreza o cavalo e seu cavaleiro.

19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?

“Você já deu o cavalo? Você já revestiu o pescoço dele com uma crina que treme?

20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.

Have você o fez saltar como um gafanhoto? A glória de seu cheiro é impressionante.

21 Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.

Ele pata no vale e se regozija com sua força. Ele sai ao encontro dos homens armados.

22 Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.

Ele zomba do medo, e não se desespera, nem ele volta atrás com a espada.

23 Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.

A aljava chocalha contra ele, a lança cintilante e o dardo de arremesso.

24 Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.

Ele come o chão com ferocidade e fúria, nem ele fica parado ao som da trombeta.

25 Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: “Aha”!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.

As muitas vezes, quando o trompete soa, 'Aha! Ele sente o cheiro da batalha ao longe, o trovão dos capitães, e os gritos.

26 Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?

“É por sua sabedoria que o falcão sobe em flecha, e estica suas asas em direção ao sul?

27 Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?

É sob seu comando que a águia se monta, e faz seu ninho nas alturas?

28 Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.

No penhasco, ele mora e faz sua casa, na ponta do penhasco e do baluarte.

29 Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.

A partir daí ele espia a presa. Seus olhos o vêem de longe.

30 Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo”.

Seus jovens também sugam sangue. Onde estão os mortos, lá está ele”.