Jobi 39
1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?
Ismered-e a kőszáli zergék ellésének idejét, a szarvasünőnek vajúdását megvigyázod-e;
2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?
számlálod-e a hónapokat, melyeket kitöltenek, s ismered-e ellésük idejét?
3 Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.
Legörnyednek, kölykeiket világra hozzák, fájdalmaikat elbocsátják.
4 Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.
Fiaik erőre kapnak, felnövekednek a szabadban, kimennek és nem térnek vissza.
5 Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,
Ki bocsátotta szabadon a vadszamarat, s az erdei szamár köteleit ki oldotta meg?
6 të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?
Amelynek a sivatagot tettem házává, és lakásává a sós földet;
7 Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.
nevet a városnak zaján, a hajtónak lármázását nem hallja;
8 Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.
a mit a hegyeken kifürkészett, az legelője, s minden zöld után kutat.
9 Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?
Akarna-e a reém téged szolgálni, avagy meghál-e jászolodnál?
10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?
Odakötöd-e a reémet istrángjával a barázdához, vagy boronálja-e a völgyeket to utánad?
11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?
Bízhatsz-e benne, mert nagy az ereje, s ráhagyhatod-e szerzeményedet?
12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?
Hiszel-e benne, hogy behordja vetésedet s begyűjti szérűdre?
13 Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.
A strucznak szárnya vígan csattog, vajon tolla jámbor-e, meg tollazata?
14 Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.
Mert a földnek hagyja tojásait és a poron melegíti,
15 duke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.
s felejti, hogy a láb eltiporja s a mező vadja széttapossa;
16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,
keménykedik fiókáival, mintha nem volnának övéi, hogy hiába a fáradalma, az nem a rettegése;
17 sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.
mert Isten elfeledtette vele a bölcsséget, s nem adott neki részt az értelemben.
18 Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.
A midőn a magasba szökell, neveti a lovat és lovasát.
19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?
Adsz-e a lónak erőt, öltesz-e nyakára sörényt?
20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.
Ugráltatod-e mint a sáskát?
21 Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.
Fenséges tüsszögése – rettenet.
22 Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.
Kémlelnek a síkon, akkor örvend erejében, kivonul a fegyver elébe; nevet a félelemnek, s nem retten meg s nem hátrál meg kard elől.
23 Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.
Fölötte zörög a tegez, villogó dárda és lándzsa;
24 Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.
tombolva és háborogva habzsolja a földet, s nem marad helyén, a mikor hallik a harsona.
25 Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: “Aha”!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.
A mint hallik a harsona, azt mondja: Haj; messziről szimatolja a csatát, a vezérek dörgedelmét és a riadást.
26 Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?
A te értelmedből repül-e fel a karvaly s terjeszti szárnyait a délnek;
27 Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?
avagy parancsodra emelkedik-e a sas, midőn magasba rakja fészkét?
28 Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.
Sziklán lakik és honol, sziklának fokán és hegyi várban;
29 Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.
onnan kémlel eledelre, messzire tekintenek ki szemei:
30 Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo”.
fiókái pedig vért hörpölnek, s a hol holttetemek vannak, ott van ő.
