Jobi 39

1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?

Kennst du die Zeit, wo die Felsgemsen werfen, und überwachst du das Kreißen der Hirschkühe?

2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?

Zählst du die Monde, während derer sie trächtig sind, und weißt du die Zeit, wann sie gebären?

3 Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.

Sie kauern nieder, lassen ihre Jungen zur Welt kommen, entledigen sich leicht ihrer Geburtsschmerzen.

4 Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.

Ihre Jungen erstarken, werden im Freien groß; sie laufen davon und kehren nicht wieder zu ihnen zurück.

5 Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,

Wer hat den Wildesel frei laufen lassen und wer die Bande dieses Wildfangs gelöst,

6 të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?

dem ich die Steppe zur Heimat angewiesen habe und zur Wohnung die Salzgegend?

7 Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.

Er lacht des Gewühls der Stadt, den lauten Zuruf des Treibers hört er nicht.

8 Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.

Was er auf den Bergen erspäht, ist seine Weide, und jedem grünen Halme spürt er nach.

9 Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?

Wird der Büffel Lust haben, dir zu dienen oder nachts an deiner Krippe zu lagern?

10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?

Kannst du den Büffel mit seinem Leitseil an die Furche binden, oder wird er über Talgründe die Egge hinter dir herziehen?

11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?

Darfst du ihm trauen, weil er große Kraft besitzt, und ihm deinen Ernteertrag überlassen?

12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?

Darfst du ihm zutrauen, daß er deine Saat einbringen und sie auf deiner Tenne zusammenfahren werde?

13 Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.

Die Straußenhenne schwingt fröhlich ihre Flügel: sind es aber des (liebevollen) Storches Schwingen und Gefieder?

14 Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.

Nein, sie vertraut ihre Eier der Erde an und läßt sie auf dem Sande warm werden;

15 duke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.

denn sie denkt nicht daran, daß ein Fuß sie dort zerdrücken und ein wildes Tier sie zertreten kann.

16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,

Hart behandelt sie ihre Jungen, als gehörten sie ihr nicht; ob ihre Mühe vergeblich ist, das kümmert sie nicht;

17 sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.

denn Gott hat ihr große Klugheit versagt und ihr keinen Verstand zugeteilt.

18 Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.

Doch sobald sie hoch auffährt zum Laufen, verlacht sie das Roß und seinen Reiter.

19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?

Gibst du dem Roß die gewaltige Stärke? Bekleidest du seinen Hals mit der wallenden Mähne?

20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.

Machst du es springen wie die Heuschrecke? Sein stolzes Schnauben – wie erschreckend!

21 Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.

Es scharrt den Boden im Blachfeld und freut sich seiner Kraft, zieht der gewappneten Schar entgegen.

22 Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.

Es lacht über Furcht und erschrickt nicht, macht nicht kehrt vor dem Schwert;

23 Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.

auf ihm klirrt ja der Köcher, blitzen der Speer und der Kurzspieß.

24 Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.

Mit Ungestüm und laut stampfend sprengt es im Fluge dahin und läßt sich nicht halten, wenn die Posaune erschallt;

25 Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: “Aha”!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.

bei jedem Trompetenstoß ruft es ›Hui!‹ und wittert den Kampf von fern, den Donnerruf der Heerführer und das Schlachtgetöse.

26 Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?

Hebt der Habicht dank deiner Einsicht die Schwingen, breitet seine Flügel aus nach dem Süden zu?

27 Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?

Oder schwebt der Adler auf dein Geheiß empor und baut sein Nest in der Höhe?

28 Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.

Auf Felsen wohnt er und horstet auf Felszacken und Bergspitzen;

29 Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.

von dort späht er nach Beute aus: in weite Ferne blicken seine Augen;

30 Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo”.

und seine Jungen schon verschlingen gierig das Blut, und wo Erschlagene liegen, da ist auch er.«