Jobi 39

1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?

Weißt du die Zeit, wann die Gemsen auf den Felsen gebären? oder hast du gemerkt, wann die Hinden schwanger gehen?

2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?

Hast du gezählt ihre Monden, wann sie voll werden? oder weißt du die Zeit, wann sie gebären?

3 Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.

Sie beugen sich, lassen los ihre Jungen und werden los ihre Wehen.

4 Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.

Ihre Jungen werden feist und groß im Freien und gehen aus und kommen nicht wieder zu ihnen.

5 Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,

Wer hat den Wildesel so frei lassen gehen, wer hat die Bande des Flüchtigen gelöst,

6 të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?

dem ich die Einöde zum Hause gegeben habe und die Wüste zur Wohnung?

7 Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.

Er verlacht das Getümmel der Stadt; das Pochen des Treibers hört er nicht.

8 Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.

Er schaut nach den Bergen, da seine Weide ist, und sucht, wo es grün ist.

9 Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?

Meinst du das Einhorn werde dir dienen und werde bleiben an deiner Krippe?

10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?

Kannst du ihm dein Seil anknüpfen, die Furchen zu machen, daß es hinter dir brache in Tälern?

11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?

Magst du dich auf das Tier verlassen, daß es so stark ist, und wirst es dir lassen arbeiten?

12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?

Magst du ihm trauen, daß es deinen Samen dir wiederbringe und in deine Scheune sammle?

13 Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.

Der Fittich des Straußes hebt sich fröhlich. Dem frommen Storch gleicht er an Flügeln und Federn.

14 Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.

Doch läßt er seine Eier auf der Erde und läßt sie die heiße Erde ausbrüten.

15 duke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.

Er vergißt, daß sie möchten zertreten werden und ein wildes Tier sie zerbreche.

16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,

Er wird so hart gegen seine Jungen, als wären sie nicht sein, achtet's nicht, daß er umsonst arbeitet.

17 sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.

Denn Gott hat ihm die Weisheit genommen und hat ihm keinen Verstand zugeteilt.

18 Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.

Zu der Zeit, da er hoch auffährt, verlacht er beide, Roß und Mann.

19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?

Kannst du dem Roß Kräfte geben oder seinen Hals zieren mit seiner Mähne?

20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.

Läßt du es aufspringen wie die Heuschrecken? Schrecklich ist sein prächtiges Schnauben.

21 Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.

Es stampft auf den Boden und ist freudig mit Kraft und zieht aus, den Geharnischten entgegen.

22 Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.

Es spottet der Furcht und erschrickt nicht und flieht vor dem Schwert nicht,

23 Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.

wenngleich über ihm klingt der Köcher und glänzen beide, Spieß und Lanze.

24 Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.

Es zittert und tobt und scharrt in die Erde und läßt sich nicht halten bei der Drommete Hall.

25 Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: “Aha”!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.

So oft die Drommete klingt, spricht es: Hui! und wittert den Streit von ferne, das Schreien der Fürsten und Jauchzen.

26 Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?

Fliegt der Habicht durch deinen Verstand und breitet seine Flügel gegen Mittag?

27 Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?

Fliegt der Adler auf deinen Befehl so hoch, daß er sein Nest in der Höhe macht?

28 Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.

In den Felsen wohnt er und bleibt auf den Zacken der Felsen und auf Berghöhen.

29 Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.

Von dort schaut er nach der Speise, und seine Augen sehen ferne.

30 Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo”.

Seine Jungen saufen Blut, und wo Erschlagene liegen, da ist er.