Jobi 39

1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?

Weißt du die Zeit, da die Felsgemsen werfen? Beobachtest du der Hirschkühe Kreißen?

2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?

Zählst du die Monde, die sie trächtig gehen, und weißt du die Zeit, wann sie gebären?

3 Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.

Sie kauern nieder, lassen ihre Jungen durchbrechen, werden rasch ihrer Wehen ledig.

4 Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.

Ihre Jungen erstarken, wachsen auf im Freien, laufen fort und kehren nicht wieder zurück.

5 Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,

Wer hat den Wildesel frei gelassen und wer des Wildfangs Bande gelöst,

6 të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?

dem ich die Wüste zur Behausung gab und die Salzsteppe zur Wohnung?

7 Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.

Er lacht des Getöses der Stadt; das Lärmen des Treibers hört er nicht.

8 Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.

Was er auf den Bergen erspäht, ist seine Weide, und allem Grünen spürt er nach.

9 Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?

Wird dir der Wildochs willig dienen oder wird er an deiner Krippe übernachten?

10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?

Vermagst du den Wildochsen mit dem Leitseil an die Furche zu fesseln oder wird er dir folgend die Thalgründe ackern?

11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?

Verlässest du dich auf ihn, weil seine Kraft so groß, und überlässest du ihm deinen Ernteertrag?

12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?

Traust du ihm zu, daß er deine Saat einbringe und auf deine Tenne sammle?

13 Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.

Der Straußenhenne Fittich schlägt lustig; ist's fromme Schwinge und Feder?

14 Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.

Nein! sie überläßt der Erde ihre Eier und brütet sie am Boden aus

15 duke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.

und vergißt, daß ein Fuß sie zerdrücken und das Wild der Steppe sie zertreten kann.

16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,

Sie ist hart gegen ihre Jungen, als gehörten sie ihr nicht; ob umsonst ihre Mühe, das ängstigt sie nicht.

17 sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.

Denn Gott hat ihr Klugheit versagt und keinen Anteil an Verstand gegeben.

18 Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.

Zur Zeit, da sie sich emporpeitscht, verlacht sie das Roß und seinen Reiter.

19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?

Giebst du dem Rosse Heldenkraft? Bekleidest du seinen Hals mit flatternder Mähne?

20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.

Machst du es springen wie die Heuschrecke? Sein prächtiges Schnauben, wie furchtbar!

21 Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.

Es scharrt im Thalgrund und freut sich der Kraft, zieht aus entgegen dem Harnisch.

22 Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.

Es lacht der Furcht und erschrickt nicht und macht nicht kehrt vor dem Schwert.

23 Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.

Auf ihm klirrt der Köcher, der blitzende Speer und die Lanze,

24 Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.

Mit Toben und Ungestüm schlürft es den Boden und hält nicht Stand, wenn die Trompete tönt.

25 Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: “Aha”!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.

So oft die Trompete tönt, ruft es: Hui! und wittert den Streit von ferne, der Anführer donnernden Ruf und das Schlachtgeschrei.

26 Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?

Hebt der Habicht kraft deiner Einsicht die Schwingen, breitet seine Fittiche aus nach Süden hin?

27 Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?

Oder fliegt auf dein Geheiß der Adler so hoch und baut sein Nest in der Höhe?

28 Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.

Auf dem Felsen wohnt und horstet er, auf des Felsen Zacke und Hochwacht.

29 Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.

Von dort erspäht er den Fraß; in weite Ferne blicken seine Augen.

30 Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo”.

Und seine Jungen schlürfen Blut, und wo Erschlagene sind, da ist er.