Jobi 39

1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?

"Vielleicht kennst du der Gemsen Werfen? Acht gibst du auf der Hirschkuh Kreißen?

2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?

Die Monde zählst du, die sie trächtig gehen? Die Zeit weißt du, da sie gebären?

3 Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.

Sie krümmen sich und trennen selber ihre Schnüre und machen ihren Nachwuchs frei.

4 Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.

Und ihre Jungen werden stark; im Freien wachsen sie; sie laufen fort und kehren nimmermehr zurück.

5 Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,

Wer hat den wilden Esel freigelassen? Wer ließ den Wildfang in die Freiheit,

6 të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?

dem ich die Wüste zur Behausung gab, die Salzsteppe zur Wohnung?

7 Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.

Er spottet des Getöses in der Stadt; der Treiber Lärmen hört er nicht.

8 Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.

Was auf den Bergen er erspäht, ist seine Weide, und allem Grünen spürt er nach.

9 Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?

Wird dir der Wildochs willig dienen? Und nächtigt er an deiner Krippe?

10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?

Kannst du den Wildochsen an einen Zugstrick binden? Wird er, dir folgend, in den Tälern Gründe eggen?

11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?

Verläßt du dich auf ihn, weil seine Kraft so groß, und überlässest du ihm deine Ernte?

12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?

Wirst du ihm zutrauen, daß er auch dresche und deine Saaternte heimbringen helfe?

13 Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.

Des Straußes Flügel schlägt gar übermütig. Wennschon ein Storch nach Schwingen und nach Federn,

14 Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.

so überläßt er doch der Erde seine Eier und läßt sie auf dem Boden wärmen.

15 duke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.

Und er vergißt, daß sie ein Fuß zertreten, das Wild der Steppe sie zerdrücken könnte.

16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,

Und er behandelt seine Jungen hart, als ob sie nicht die seinen wären, ganz sorglos, ob umsonst nicht seine Mühe.

17 sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.

Denn Gott hat Klugheit ihm versagt und keinen Anteil an Verstand gegeben,

18 Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.

sonst würde er an hochgelegenen Orten brüten und so des Rosses und des Reiters spotten. -

19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?

Verleihst du wohl dem Rosse Heldenkraft, bekleidest seinen Hals mit einer Mähne,

20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.

bewirkst du, daß es wie ein Rauchfang dampfe? Erschreckend ist sein mächtig Wiehern.

21 Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.

Voll Freude springt es in das Tal; voll Kraft stürzt es den Harnischen entgegen.

22 Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.

Des Schreckens lacht's, hat keine Angst und macht nicht kehrt vorm Schwerte.

23 Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.

Der Köcher klirrt auf ihm, der Speer, der blitzende, die Lanze.

24 Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.

Mit Toben und mit Ungestüm scharrt's auf dem Boden, hält nimmer fest, tönt die Trompete.

25 Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: “Aha”!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.

Bei dem Trompetenklang ruft's: 'Hui!' Von ferne wittert es den Streit, der Fahrer Donnerruf, das Schlachtgeschrei.

26 Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?

Nach deinem Gutdünken zieht wohl der Habicht fort und breitet nach dem Süden seine Flügel aus?

27 Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?

Auf dein Geheiß fliegt wohl so hoch der Adler und nistet in der Höhe?

28 Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.

Er wohnt und horstet auf dem Felsen, auf Felsenzacken, auf der hohen Wacht.

29 Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.

Von dort erspäht er sich den Fraß; in weite Fernen blicken seine Augen.

30 Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo”.

Und seine Brut stürzt sich auf Blut; wo Leichen sind, da ist auch er."