Jobi 39

1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?

Weißt du die Gebärzeit der Steinböcke? Beobachtest du das Kreißen der Hindinnen?

2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?

Zählst du die Monde, die sie erfüllen, und weißt du die Zeit ihres Gebärens?

3 Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.

Sie krümmen sich, lassen ihre Jungen durchbrechen, entledigen sich ihrer Wehen.

4 Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.

Ihre Kinder werden stark, wachsen auf im Freien; sie gehen aus und kehren nicht zu ihnen zurück.

5 Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,

Wer hat den Wildesel frei entsandt, und wer gelöst die Bande des Wildlings,

6 të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?

zu dessen Hause ich die Steppe gemacht, und zu seinen Wohnungen das Salzland?

7 Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.

Er lacht des Getümmels der Stadt, das Geschrei des Treibers hört er nicht.

8 Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.

Was er auf den Bergen erspäht, ist seine Weide, und allem Grünen spürt er nach.

9 Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?

Wird der Wildochs dir dienen wollen, oder wird er an deiner Krippe übernachten?

10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?

Wirst du den Wildochs mit seinem Seile an die Furche binden, oder wird er hinter dir her die Talgründe eggen?

11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?

Wirst du ihm trauen, weil seine Kraft groß ist, und ihm deine Arbeit überlassen?

12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?

Wirst du auf ihn dich verlassen, daß er deine Saat heimbringe, und daß er das Getreide deiner Tenne einscheuere?

13 Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.

Fröhlich schwingt sich der Flügel der Straußin: ist es des Storches Fittich und Gefieder?

14 Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.

Denn sie überläßt ihre Eier der Erde und erwärmt sie auf dem Staube;

15 duke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.

und sie vergißt, daß ein Fuß sie zerdrücken und das Getier des Feldes sie zertreten kann.

16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,

Sie behandelt ihre Kinder hart, als gehörten sie ihr nicht; ihre Mühe ist umsonst, es kümmert sie nicht.

17 sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.

Denn Gott ließ sie der Weisheit vergessen, und keinen Verstand teilte er ihr zu.

18 Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.

Zur Zeit, wenn sie sich in die Höhe peitscht, lacht sie des Rosses und seines Reiters.

19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?

Gibst du dem Rosse Stärke, bekleidest du seinen Hals mit der wallenden Mähne?

20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.

Machst du es aufspringen gleich der Heuschrecke? Sein prächtiges Schnauben ist Schrecken.

21 Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.

Es scharrt in der Ebene und freut sich der Kraft, zieht aus, den Waffen entgegen.

22 Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.

Es lacht der Furcht und erschrickt nicht, und kehrt vor dem Schwerte nicht um.

23 Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.

Auf ihm klirrt der Köcher, der blitzende Speer und Wurfspieß.

24 Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.

Mit Ungestüm und Zorn schlürft es den Boden, und läßt sich nicht halten, wenn die Posaune ertönt.

25 Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: “Aha”!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.

Beim Schall der Posaune ruft es: Hui! und aus der Ferne wittert es die Schlacht, den Donnerruf der Heerführer und das Feldgeschrei.

26 Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?

Schwingt sich der Habicht durch deinen Verstand empor, breitet seine Flügel aus gegen Süden?

27 Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?

Oder erhebt sich auf deinen Befehl der Adler, und baut in der Höhe sein Nest?

28 Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.

In den Felsen wohnt und verweilt er, auf Felsenzacken und den Spitzen der Berge.

29 Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.

Von dort aus erspäht er Nahrung, in die Ferne blicken seine Augen.

30 Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo”.

Und seine Jungen schlürfen Blut, und wo Erschlagene sind, da ist er.