Jobi 39

1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?

Est-ce que tu connais le temps de l’enfantement des chèvres sauvages dans les rochers? ou as-tu observé des biches lorsqu’elles enfantaient?

2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?

As-tu compté les mois de leur conception, et sais-tu le temps de leur enfantement?

3 Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.

Elles se courbent pour mettre bas leur faon, et elles enfantent, et elles poussent des hurlements.

4 Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.

Leurs petits se séparent et vont au pâturage; ils sortent et ne reviennent pas vers elles.

5 Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,

Qui a laissé aller l’onagre libre, qui a rompu ses liens?

6 të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?

Je lui ai donné dans la solitude une maison, et ses lieux de retraite dans une terre de sel.

7 Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.

Il méprise la multitude d’une ville, et il n’entend pas le cri d’un exacteur.

8 Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.

Il regarde de tous côtés les montagnes, lieux de son pâturage, et il cherche tous les herbages verts.

9 Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?

Est-ce qu’un rhinocéros voudra te servir, ou demeurera-t-il à ton étable?

10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?

Est-ce que tu lieras un rhinocéros à tes traits, pour qu’il laboure? ou rompra-t-il les glèbes des vallons après toi?

11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?

Est-ce que tu auras confiance en sa grande force, et lui laisseras-tu tes travaux?

12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?

Est-ce que tu croiras qu’il te rendra tes semailles et qu’il remplira ton aire?

13 Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.

L’aile de l’autruche est semblable aux ailes du héron et de l’épervier.

14 Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.

Quand elle abandonne ses œufs sur la terre, sera-ce toi, par hasard, qui les réchaufferas dans la poussière?

15 duke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.

Elle oublie qu’un pied les foulera, ou que la bête des champs les écrasera.

16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,

Elle est dure pour ses petits, comme s’ils n’étaient pas les siens, elle a rendu son travail inutile, en les abandonnant, aucune crainte ne l’y obligeant.

17 sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.

Car Dieu l’a privée de sagesse, et ne lui a pas donné l’intelligence.

18 Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.

Dans l’occasion, elle élève en haut ses ailes; elle se rit du cheval et de celui qui le monte.

19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?

Est-ce que tu donneras au cheval de la force, ou environneras-tu son cou de hennissements?

20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.

Est-ce que tu le feras bondir comme les sauterelles? La gloire de ses naseaux est la terreur.

21 Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.

Il creuse de son sabot la terre, il s’élance avec audace; il court au-devant des hommes armés;

22 Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.

Il méprise la peur, il ne cède pas au glaive.

23 Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.

Sur lui retentira le bruit du carquois, la lance étincellera ainsi que le bouclier.

24 Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.

Bouillonnant et frémissant il dévore la terre, et ne tient aucun compte du bruit de la trompette, lorsqu’elle sonne le retour.

25 Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: “Aha”!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.

Dès qu’il entend le clairon, il dit: Oh! il sent de loin une guerre, l’exhortation des chefs, et les cris confus d’une armée.

26 Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?

Est-ce par ta sagesse que l’épervier se couvre de ses plumes, étendant ses ailes vers le midi?

27 Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?

Est-ce à ton ordre que l’aigle s’élèvera, et placera son nid dans les lieux les plus élevés?

28 Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.

C’est dans des pierres qu’il demeure, et c’est sur des rocs escarpés et des rochers inaccessibles qu’il fait son séjour.

29 Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.

De là il contemple sa proie, et ses yeux voient de loin.

30 Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo”.

Ses petits lécheront le sang, et partout où est un cadavre, soudain il est présent.